Burada bazı kimseler bebeğini bakıcıya emanet eden anneleri ne kadar kırdıklarını farkediyorlar mı acaba. Hayat her zaman sizin istediğiniz gibi ballı kaymak olmuyor hanımlar, insanlar maddi olarak da çalışmak zorunda olabiliyorlar. Ve sizin onları tenzih etmeniz, yaptığınız inanılmaz suçlayıcı tavırları silmiyor malesef. Herkes ister çocuğunun bütün gelişim evrelerini yanı başında izleyebilmek.
Kimi insanin buna maddi durumu elvermez, kimi insanin psikolojisi.
Hem çalışıp hem anne olmanın zorluklarını göze almak da kolay değil.
Maddi anlamda zorunlu değilsiniz, çok şanslısınız bence. Oğlunuzu bakıcıya bıraksanız da kötü anne olmayacaksınız buna inanın öncelikle.
Burada tartmaniz gereken bir konu var bana göre,
"İşim vazgeçilmez ve geri dönülemez bir iş mi?"
Kendimi sizin yerinize koyduğumda şöyle düşünürdüm,
Kendi mesleğimi zaten yapamıyorum, yönetici asistanıyım ve asla bulunmaz bir iş değil.
Eğer istersem çalışma hayatına istediğim zaman dönebilirim derdim. Ve olabildiğim kadar çocuğumun yaninda olurdum. Evde bunalmamak için de ergonomik bir kanguru alır sokak sokak gezerdim bebeğimle.
Umarım kendiniz ve bebeğiniz icin en doğru kararı verirsiniz