- 23 Ağustos 2011
- 5.411
- 9.344
- 148
- Konu Sahibi iyotsuztuz
- #1
Ben üniversite mezunuyum. Nişanlım ortaokul mezunu.
Tekstilde çalışıyoruz. Aynı yerdeyiz. İhracat firması.
Ben müşteri temsilcisiyim. Üç kişiydik. İkisi işten ayrıldı. Tek kaldım. İşlerim de yoğunlaşınca ve tek olacağım kesinleşince bana patronum dahil herkes daha özel davranmaya başladı. Sağolsunlar yardımcı oluyorlar. Tek başına altından kalkamam.
Sevgilim tekstilde makineci, arada da fasona çıkıyor. Patronlarımın akrabası.
En başından biliyorduk iş statülerimizin farklı olacağını. En başından biliyorduk eğitim durumumuzun farklı olduğunu. Sıkıntı yoktu. Ailemden bu sebeple istemeyenler oldu da yüz çevirdim, görüşmüyorum kimseyle.
Durumun ciddiyetini anlatmak için şu kadar söyleyeyim. Beş tane müşterim var. Müşterim vardı bugün. Normalde sevgilimle yemek yeriz ama bugün müşteri olunca ben, genel müdür, müşteri ve büyük patron yedik yemeğimizi. Yemek yiyeceğimiz belli olunca sevgilimi aradım, aşağıda karşılaşırız zaten dedim. Sonra göremedim aşağıda.
Müşteriyle beraber cafeye gidip sevgilimi aradım, göremedim seni gel diye. Müşterim nişanlımla tanışmak istiyordu. Bana kurduğu cümle "ben haddimi bilirim afiyet olsun"
Bu en son olay, ufak tefek diğer şeyler de var. Mesela onlar molalı sigara içiyorlar, benim saat sıkıntım yok. O saate denk gelip yanına gidemezsem surat yapıyor. Ya da ne bileyim şu işi şöyle dik demem gücüne gidiyor. Yoğun bir anımda ona ters cevap versem sebebi buna bağlıyor.
Bu psikolojiyi nasıl atlatmasını sağlarım? Evlendiğimiz zaman altınları komple iş kurması için vereceğim. Çalışkan adamdır sevgilim, ama ezik hissediyor işte şu an ve evlenene kadarki zamanı kurtarmalıyım.
Tekstilde çalışıyoruz. Aynı yerdeyiz. İhracat firması.
Ben müşteri temsilcisiyim. Üç kişiydik. İkisi işten ayrıldı. Tek kaldım. İşlerim de yoğunlaşınca ve tek olacağım kesinleşince bana patronum dahil herkes daha özel davranmaya başladı. Sağolsunlar yardımcı oluyorlar. Tek başına altından kalkamam.
Sevgilim tekstilde makineci, arada da fasona çıkıyor. Patronlarımın akrabası.
En başından biliyorduk iş statülerimizin farklı olacağını. En başından biliyorduk eğitim durumumuzun farklı olduğunu. Sıkıntı yoktu. Ailemden bu sebeple istemeyenler oldu da yüz çevirdim, görüşmüyorum kimseyle.
Durumun ciddiyetini anlatmak için şu kadar söyleyeyim. Beş tane müşterim var. Müşterim vardı bugün. Normalde sevgilimle yemek yeriz ama bugün müşteri olunca ben, genel müdür, müşteri ve büyük patron yedik yemeğimizi. Yemek yiyeceğimiz belli olunca sevgilimi aradım, aşağıda karşılaşırız zaten dedim. Sonra göremedim aşağıda.
Müşteriyle beraber cafeye gidip sevgilimi aradım, göremedim seni gel diye. Müşterim nişanlımla tanışmak istiyordu. Bana kurduğu cümle "ben haddimi bilirim afiyet olsun"
Bu en son olay, ufak tefek diğer şeyler de var. Mesela onlar molalı sigara içiyorlar, benim saat sıkıntım yok. O saate denk gelip yanına gidemezsem surat yapıyor. Ya da ne bileyim şu işi şöyle dik demem gücüne gidiyor. Yoğun bir anımda ona ters cevap versem sebebi buna bağlıyor.
Bu psikolojiyi nasıl atlatmasını sağlarım? Evlendiğimiz zaman altınları komple iş kurması için vereceğim. Çalışkan adamdır sevgilim, ama ezik hissediyor işte şu an ve evlenene kadarki zamanı kurtarmalıyım.
. Ben sevgilinin yerinde olsam ben de aynı şirkette çalışırken “haddimi bilirdim”.
