Şöyle düşünebilirsiniz:
Eğer çalışmıyor olsaydım, kızıma sevdiği/seveceği şeyleri alamazdım. Kendimi sürekli ona karşı yetersiz hissederdim. Çok beğendiğim bir oyuncağı ya da kızıma yakışacak kıyafeti almak için bile, on kere düşünüp bütçe planlamam gerekirdi.
Ve kızım sağlıklı, güvenli bir yerde, gözüm arkada değil.
Kızımın geleceği için emek veriyorum ve emeklerimin karşılığını da alıyorum.
Ve kendime yetebilmeyi başarıyorum, aile bütçeme katkı sağlıyorum.
Özgüvenim yerinde, kariyerimde çok şanslı olduğum bir evredeyim.
İleriki çalışma dönemim için, çok güzel bir süreçten geçiyorum. Her gün öğreniyorum, daha kalifiye bir insana dönüşüyorum.
Ve mesaim bitip de eve gidince, güzel kızım ve ailemle yine kucaklaşıyorum.
Mutlu olmam için bütün koşullar, benim yararıma işliyor.
Hayat bana ne kadar güzel mucizeler yaşatıyor ve hepsi için teşekkür ediyorum.
Eğer böyle düşünmek de yüzünüzü güldürmüyorsa; son önerim de şu:
"Daha Allah'tan belamı mı arıyorum?"
