İşsiz, umutsuz

Merhabalar kendimi çok kötü, kapana sıkışmış gibi hissediyorum. Hayatımdaki en büyük hayalim çalışan başarılı kariyer sahibi birii olmaktı. Üniversiteden mezun olunca istanbulda kurumsal bir firmada mali işler departmanında işe başladım. Ancak istanbula adaptasyonda zorluk çektim derken eşimde istanbulda değilde babası ile kendi firmalarında çalışmayı istediğinden onların yanına taşındık. Ama bu arada bende bir bankadan kabul edilmiştim. Güzeldi bankacılıkta ilerleyebilirdim. Ama işler pekte öyle olmadı 6 yıl çalıştım. Ama son bir yıldır çok strsliydi. Zaten işimi sevmiyordum ekipte değişince, strese bağlı fazlsıyla rahatsızlık yaşadım. İki ay öncede işten ayrıldım. Ama şimdi işsiz güçsüz kaldım. Gerçi evde oğlum var o bu durumdan çok memnun henüz 2 yaşında. Ama ben çok umutsuzum. Yaşadığım yerde kurumsal firma falan yok. Öylece evde kala kaldım. Onca başarılı okul hayatı üniversite derken kendimi evde buldum. Hayatımın en büyük amacı gitti. Bu arada eşimin maaşıda ucuucuna yetiyor. Hayatımın kalan kısmının bu şekilde geçeceğini düşündükçe kalbim ağrıyo.

Merhaba;
Neden hayatınızın kalanı bu şekilde geçsin ki? Çocuğunuza kendiniz bakmakla çok iyi yapmışsınız bence. Bir çocuğa annesinden daha iyi kim bakabilir ki? Çocuğunuz biraz daha büyüdüğünde onu kreşe verip, bir işe girebilirsiniz. Çok iyi bir iş olmasa bile mutlu olacağınız ve sosyalleşebileceğiniz bir iş olursa yetmez mi? :44:

Bence bu zamani uzulmek yerine cocugunuzla degerlendirebilirsiniz. Ayrica bu isler kismet. Bir anda bir bakarsiniz onunuzda harika bir is. Sakin umutsuz dusunmeyin. Bu mutsuzluk ailenize olumsuz yansirsa daha kotu olur. Kismetin ne zaman gelecegi bilinmez.
Allah sabir versin.

Zaten tek avuntum çocuğumla olmak ama burda hiç arkadaşım yok. Belli bşr yaştan sonrada resmi arkadaşlıklar oluyo. DediğiniZ gibi kader kısmet bu işler ama olumsuz düşününce fazlasıyla moralim bozuluyo. Çocuklupumdan beri kurduğum hayali kendi tercihlerimle yok etmiş olmama yanıyorum. Hiç istanbuldan taşınmasaydım böyle olmazdım diyorum. Ama şartlar böyle gerektirdi deyip avunuyorum