İşsizlik

Justalittlebityourheart .!.:

Herkese merhaba

Çok bunalımdayım, işten ayrıldım. 30 yaşında olup kariyerini oturtamamak o kadar koyuyor ki.

O kadar bunalmıştım ki, bir şirkette çalışıyordum 3-4 ortalıklı büyük bir yer değil ofis içinde 5 kişi çalışıyoruz neyse ben işe başladığımda çalışan tecrübeli kişiler çıktılar işten. Onların tüüm yaptığı işler bana kaldı, benim yaptığım tüm işleri aslında 3 kişinin bölüşmesi gerekiyordu yani, sonrasında 2 personel daha aldılar ben de konuştum bu durumu müdürle sonrasında, hem iş öğrenmek istemiyorlar işten kaçıyorlar siz görev tanımı verin diye tamam tamam sabret onlar yeni doğmuş bir bebek dedi bana , bebekler de 26 yaşında. Sabrettim 4 aydır en ufak bir iş bile yapmıyorlar mesela gidiyorum söylüyorum böyle böyle çok fazla iş var yetişemiyorum görevleri bölüşelim, tamam sen yapma hatalarını ben görüp söylicem düzeltme diyor, düzeltmiyorum bu sefer de işte yanlışlık olunca senin de işin değil mi yap eline mi yapışır sen yapacaksın diyor. Onlara iş vermek istemiyormuş mahvediyorlarmış ya böyle saçmalık mı olur allah aşkına. Satın alma, satış, faturalar, şirket kasası, gelir gider, üstüne bir de ofisin mutfak bölümü var oradaki görevlilerin yönetimini bana verdi personel mi bulunacak, bana diyor ki sen bul işin ne. Peki bunların karşılığında ne alıyorum asgari ücret, arada acırlarsa 3-4 ayda bir prim veriyorlardı elden. Ama bu arada da mobbing ve hakaretler hak getire. Ne kişiliğime hakaret edilmediği kaldı ne bir şey , sürekli bir şey söyleniyor 30 yaşındayım ya elim yüzümde diye geldi bir gün elini yüzünden çek diye azarladı saçma sapan. Bana , işe girdiğim ilk günden itibaren buradaki herkese kendini sevdireceksin anladın mı sevdireceksin diye kaç kere odasında konuştu benle ki kimseye bir şey yaptığım yok. Önceki çalışanlarla da aramız baya iyiydi hala da iyi yani bu arada yani neden böyle bir şey yaptığına dair bir fikrim yok. Bu arada, bir gün eski iş arkadaşlarım, yanlış anlama sana bir şey diyeceğim senin üstüne çok gidiyor sürekli seni azarlıyor demişti. Yeni işe giren kızlara kendini sevdireceksin önceki personele sevdireceksin. Ben de dedim ki ben kimseye kendimi sevdirmek zorunda değilim, burada saygı çerçevesinde herkes işini yürütsün bana yeter. Hah diyor bana kimsenin sevgisine minnet duymuyorsun değil mi yazık… yani saçmalığa bakar mısınız sevgiyle ne alakası var işin? Zaten iyiyiz ofiste kimsenin kimseye bir şey dediği yok sadece görevleri olmadığı için diğerleri sabahtan akşama kadar çay kahve içiyim tatlı yiyim, ay türk kahvesi yapalım, ay dedikodu modundalar eee tabi sürekli iş yapana koyuyor. Kimse kimseyi canı gönülden sevmek zorunda değil iş yerinde ayrıca… müşterinin biriyle görüşüyoruz bir gün adam benimle tanıştığına çok memnun olduğunu çok kaliteli bir insan olduğumdan falan bahsetti ben de gülümsüyorum adamın dediklerine biraz uzaklaşınca bana dönüp ya he he keşke öyle olsa diyor… ay o kadar çok şey var ki artık doldum doldum. Asgari ücrete mi şu muamaleye göz yumuyorum dedim. Ya o kadar çok anlatmadığım ve anlatmak istemediğim şey var ki şu 9-10 ay içinde yani insanı delirtir. Yani paraya ihtiyacım var ha deyince olmuyor diye sustum aylardır ama dayanamayacağım boyuta geldi, neden her işi ben yapayım ötekilerle aynı maaşı alırken üstüne bir de onlarca laf yiyiyim diye sorgular oldum kendimi. Bir de eski iş arkadaşlarım , sana çok kötü davranıyor diyorlardı sürekli, hani yıldızımız barışmadı galiba ve uzatmak istemedim.
Neyse en son yine gün içinde bana böyle bir sürü bir şey söyledi, akşam oldu odasına gittim artık çalışmak istemediğimi söyledim bu şekilde, ay bana ne hakaretler ne bağırmalar sen kimsinler kendini ne sanıyorsunlar inanamadım resmen peki öyle olsun dedim gitmedim bıraktım işi ama biraz da borcum vardı, şu an biraz depresyona girdim evde yatıyorum sürekli iş de bakıyorum ama zor yani şu an tak diye iş bulmak.
En zoruma giden de hala hayatımı rayına koyamamış olup da böyle saçma sapan insanların bu kötü hareketlerine maruz kalmak… öyle dertleşmek istedim kızlar dua edin bana nolur…

Genişletmek için tıkla...