işte ben böyle bir hal içindeyim :((

dolunay59 .!.:

o kadar bunalıyorum ki kendimi çıkmazda gibi hissediyorum. ne ailem ne arkadaşlarım ne de başka birileriyle istediğim gibi olmadı ilişkilerim. yaşamayı beceremiyorum galiba anladım. çevremde oturup konuşabileceğim hiç kimse yok. yalnızım. o kadar alışmışım yalnızlığa ki artık kimseyi de alamıyorum hayatıma galiba. olmuyo yürümüyo. ne yaparsam yapayım değişmiyo hiç bir şey. içim kapkaranlık. annemle de kavga ettik. kendi hayatı boyunca insanlara güvenmemem gerektiğini aşıladı durdu. şimdi de herkes bu kadar kötü mü diyor. 25 yaşındayım. çalışıyorum. evlenmemi bekliyor ama istediğim birini bulamadım napayım. sevemiyorum güvenemiyorum kimseye, kimsenin de beni gerçekten seveceğine inanmıyorum. beni seviyormş gibi görünenlerin bana karşı başka çıkarları olacağını düşünüyorum.

yazmak istedim sadece...

Genişletmek için tıkla...