istemediğin bir evlilik yapmışsan daha ilk aydan evini ayırıp hiçbirşey yaşamadan kendini işine verdiysen ve hiç ummadığın anda sadece bir bakışıyla o anda seni içine çektiyse içini deli titrettiyse bir bakışın bu kadar hayatını değiştirebileceğini nasıl düşünebilirsin ki..
Herşey ufacık bir sohbetle başladı ve ben evli olduğumu daha doğrusu sözde evli olduğumu söyleyemedim.Tam 1 yıl bunu saklayarak yaşadım ama hep ona sadık kaldım.Kopmak istedim olmadı tam artık tamam söyleyeceğim derken kendisi öğrendi ve haliyle ilişkimiz bitti.O kadar yarım o kadar eksik kaldık ki ikimiz de kopamadık olmadı ne o ne ben ayrı olamadık .Çünkü biz diğer yarımları tamamlayan insanlardık ama haliyle ailesi öğrenince tamamen karşı çıktı.Yine de gizlice görüştük ama hiç bir zaman o eski güveni geri kazanamadık.Çok şeyler yaşadık çok olaylar gördük ama hiçbir güç bizi birbirimizden ayırmaya yetmedi.Şimdi ise beraber çalışıyoruz.Herkes karşı çıkıyor ama biz sabah akşam beraber iş yapıyoruz.Onun şirketinde çalışıyorum,başarılı bir finansçı olduğum için bu durumu kendisi öngördü.Herşey iyi güzel bağlarımız kopmadı ama ya benim bu bitmeyen,beni uyutmayan eriten vicdanım,ya benim kendimden sebep ona hiç güvenmeyecek olmam?bana yardımcı olabilecek var mı?
Suçluyum,çok suçluyum ama çok aşığım hem de herşeyi herkesi silebilecek kadar da çok bağlıyım...