- 31 Ocak 2008
- 9.980
- 1.381
- 698
işte gidiyorum. sanırım uzun bir süre olamicam aranızda, zaman zaman uğrarım ama yine belki 
yarın kına gecem, pazar günü babamın evine vedam ve düğünüm, aynı samanda sevdiğim adamın sevgisi...
herşey bir arada biliyor musunuz?
garip bir his, ne ağlayabiliyorum ne gülebiliyorum. aslında şuan hiçbir şeyin farkında değilim, evlendiğimin bile. evimi temizlemeye ve yerleştirmeye gittiğimde sanki komşuya yardıma gidiyormuşum gibi geldi hep. sanki burdan ayrılmayacağım, gidecek olan ben değilmişim gibi.
annem gizli saklı ağlıyor üzülmemem için, bazen yakalıyorum onu ağlarken, kızım diyor evini ellerimizle yerleştirdik , hem seviniyorum bir yuvan olacak mutlu olacaksın, hemde üzülüyorum diyor evden gideceğin için.
sözleri bana şaka gibi geliyor diyorum ya inanamıyorum evlendiğime.
bana asıl koyacak zamanları ben çok iyi biliyorum aslında,evden çıkarken cuk diye oturacak içime bazı şeyler, gerçek o zaman kafama vuracak.
ama birde şu var pazar akşamı da sevdiğim adamın koynunda uyurken mutluluktan ağlayacağım, Rabbim bana bu günleride nasip ettin diye şükredeceğim.
gerçekten zor şeyler yaşadım ben hayatım boyunca, hep engellerim oldu benim, hep eksik kalan yanlarım vardı.
ailem desteğimdi en büyük hemde canım babacığım 15 yaşında babasının evinden çıktığından beri hep hayat mücadelesi vermiş, sonra çalışmış evlenmiş, sonra anneme aşık olmuş, 3 kızın doğumunda onuda kaybetmiş, sevdiceği ellerinden kayıp gitmiş, sonra şimdi ki annem hayatta benim için en değerlilerden biri, desteğim, dert ortağım benim... kardeşlerim ....
1 tek evimizin erkeği kalıcak onlara teselli, diğer kız kardeşlerim kaçarak evlendiği için onlara evden kız ıkarmanın hem zorluğunu hemde mutluluğunu yaşatıcam sanırım...
onları çok seviyorum :gitme:
sizler canım arkadaşlarım iyi ve kötügün dostlarım benim, hepinizi o kadar çok sevyorum ki...
uzun zaman gelemem belki sizi çok özlicem. hepiniz hakkınızı helal edin ve benim için dua edin olur mu senağlama
hoşçakalın canlarım :gitme:
yarın kına gecem, pazar günü babamın evine vedam ve düğünüm, aynı samanda sevdiğim adamın sevgisi...
herşey bir arada biliyor musunuz?
garip bir his, ne ağlayabiliyorum ne gülebiliyorum. aslında şuan hiçbir şeyin farkında değilim, evlendiğimin bile. evimi temizlemeye ve yerleştirmeye gittiğimde sanki komşuya yardıma gidiyormuşum gibi geldi hep. sanki burdan ayrılmayacağım, gidecek olan ben değilmişim gibi.
annem gizli saklı ağlıyor üzülmemem için, bazen yakalıyorum onu ağlarken, kızım diyor evini ellerimizle yerleştirdik , hem seviniyorum bir yuvan olacak mutlu olacaksın, hemde üzülüyorum diyor evden gideceğin için.
sözleri bana şaka gibi geliyor diyorum ya inanamıyorum evlendiğime.
bana asıl koyacak zamanları ben çok iyi biliyorum aslında,evden çıkarken cuk diye oturacak içime bazı şeyler, gerçek o zaman kafama vuracak.
ama birde şu var pazar akşamı da sevdiğim adamın koynunda uyurken mutluluktan ağlayacağım, Rabbim bana bu günleride nasip ettin diye şükredeceğim.
gerçekten zor şeyler yaşadım ben hayatım boyunca, hep engellerim oldu benim, hep eksik kalan yanlarım vardı.
ailem desteğimdi en büyük hemde canım babacığım 15 yaşında babasının evinden çıktığından beri hep hayat mücadelesi vermiş, sonra çalışmış evlenmiş, sonra anneme aşık olmuş, 3 kızın doğumunda onuda kaybetmiş, sevdiceği ellerinden kayıp gitmiş, sonra şimdi ki annem hayatta benim için en değerlilerden biri, desteğim, dert ortağım benim... kardeşlerim ....
1 tek evimizin erkeği kalıcak onlara teselli, diğer kız kardeşlerim kaçarak evlendiği için onlara evden kız ıkarmanın hem zorluğunu hemde mutluluğunu yaşatıcam sanırım...
onları çok seviyorum :gitme:
sizler canım arkadaşlarım iyi ve kötügün dostlarım benim, hepinizi o kadar çok sevyorum ki...
uzun zaman gelemem belki sizi çok özlicem. hepiniz hakkınızı helal edin ve benim için dua edin olur mu senağlama
hoşçakalın canlarım :gitme:
