Herkese merhaba.1 sene önce konu açmıştım bu konuyla ilgili tekrar yazmak istedim.
Çünkü kendimi iyi hissetmiyorum hiç.
Biraz uzun olabilir uyarayım ki zamanı olmayanlar okumasın baştan.
2 senelik evliyim 28 yaşındayım eşim 34 yaşında.1 yıl sevgili 2 yıl nişanlı kalıp öyle evlendik severek isteyerek.
Evlenmeden önce de birlikte olduk çok sık olmasa da bazı kaçamaklar oldu.
Evlendik gece otelimize gittik eşim sırtını dönüp yattı.
Derdim sadece cinsel anlamda bir şeyler paylaşmak değil ama o güne özel duygularını dahi söylemedi.Bu ben de büyük bir travma yarattı 2 sene oldu hala aklıma geldikçe üzülüyorum.
Sonra balayına gittik benimle odada vakit geçirmek yerine resepsiyondan kendine kanka yaptı onlarla vakit geçirdi.
Tabiri caizse köşe bucak kaçtı benden diyebilirim.Bu da 2. travmam balayı denilince bile üzülüyorum.
Evimize geldik eşyalarla uğraştık ettik derken bikaç ay sonra benim şikayetlerim sonucu doktora gitti üroloğa.
Hormonlarla ilgili vs.bir problem yok kalp doktoruna falan da gitti bir problem çıkmadı şükür.
Neyse çok uzatmayayım öyle haftada bir, 15günde bir filan değil baya baya 3 ayda 1, 2 ayda 1 bir şeyler yaşadık eşimle.
2 yıl boyunca hep çözüm aradım araştırmalar yaptım hep bir şeyler okudum.Çözüm öneren bu konuya kafa yoran taraf ben oldum.
Sabırlı davrandım olmadı, rest çektim olmadı ,boşanalım dedim istemiyor onu da çaba göstereceğim beni bırakma dedi.
Bazı bitkisel ilaçlar da kullandı zaman zaman iyi geldi çok iyi hissettik birlikte,zaman zaman sorun yokmuş gibi yaptık.
Şimdi bu sorun 2 senedir hayatımda ve ben uzun süredir cinsellikten vazgeçmiştim aslında.
Çünkü boşanmamaya karar vermiştim ve artık şikayet etmek anlamsız geldi ya bu deveyi güdecektim ya da bu diyardan gidecektim.
Birkaç sene sonra bir çocuk yapıp(artık nasıl olacaksa) o şekilde yaşarım diye düşündüm.
Ama şu aralar kendimi çok kötü hissediyorum.Cinsel anlamda isteğim kaybolmuş durumda artık.
Çok nadir o bana yaklaşınca da ben onunla olmak istemiyorum.
Bedenimle ilgili inanılmaz şikayetlerim var.Aynaya bakmaktan nefret eder hale geldim.
Kafamın bi yerinde hep kocam beni istemiyor ben çirkin bir kadınım düşüncesi var.
Eşim benim çok güzel olduğumu beni istediğini filan söyler sarılır öper sürekli.
Ancak ben son 6 aydır dış görünüşümle ilgili özgüvenimi tamamen yitirdim.Bedenimi sevmiyorum.
Eskiden evde asla duramayan çalışkan biriydim şu an saatlerce hiçbir şey yapmadan evde oturabilen biri haline geldim.
Şimdi diyeceksiniz ki ee boşan ne duruyorsun?
Boşanmayı istiyor muyum ondan emin değilim.İlk sene istiyordum hatta eşim tamam dese şu an boşanmıştık hep o beni ikna etti boşanmamaya.
Çünkü eşimi seviyorum onun iyi niyetini, iyi kalbini,sabrını,bana verdiği değeri,her koşulda arkamda olmasını,verdiği güveni,efendiliğini vs. seviyorum.
Sevmediğim yönleri de var elbette ama onu kaybetmeyi göze alamıyorum.
Cinsellik olmadan (ya da çok az olarak) yaşayabilirim diye düşündüm hep istediğim zaman vakti gelince bi çocuk yapsam yeter dedim.
Ki dediğim gibi artık istek bile duymamaya başladım.Ama o zaman neden kendimi berbat hissediyorum?
Mesela neden bu satırları ağlayarak yazıyorum?
Not:Eşim gay değil kesin bilgi.
Not 2: Başka kadın da yok bu da kesin.
Not 3: Eşimin yorucu bir işi de yok.
