- 20 Ekim 2017
- 113
- 151
- 103
- 33
- Konu Sahibi KaradenizliBayan
- #1
Merhaba herkese, konuya nasıl gireceğimi bilmiyorum... Son 1 senedir psikolojik olarak çok çöktüm. Kendime özgüvenimi kaybettim... Eskiden kimseyi kafaya takmaz. Kendi bildiğime göre hareket ederdim. Şuan nişanlıyım. İlk başta her şey mükemmel gidiyordu sevdiğimi sanıyordum ama zamanla bu sevgi yok oldu... Bunlar genelde aile yüzünden oldu. Zamanla karşı tarafa olan sevgimi yitirdiğimi anladım. Genelde onun ailesinden kaynaklanan sorunlar yüzünden oluştu. Şimdi onun hakkını yiyemem her zaman beni savundu etti her zaman sevgisini saygısını gördüm bana karşı yanlışını yakalamadım. Istediğim her türlü imkanı önüme serdi ve sarmaya devam ediyor ama bana bu mutluluk vermiyor. Geçmişte yaptığım evlilik yüzünden de korkuyorum aynı şeyi tekrar yaşarım diye. Artık hayata olan yaşama sevincimi yitirdim. Kendi ailemden de çok çekiyorum. Baskı görüyorum annem ve abimden. Bu evlilik işini uzattın ne zaman nikahı alacaksın diye baskı yapıyorlar. Artı çevremdeki insanlar da bu şekilde baskı üstüne baskı yapıyor. O kadar değişik bir ruh halindeyim ki eskiden olsa her türlü kendimi savunurdum ama şu an kendimi çok güçsüz hissediyorum... 
Son 6 aydır işte çalışmıyorum her türlü özgüvenimi kaybettim. İşe girsem bile bu özgüven problemim var. Eskiden İşimi severek yapardım ama şimdi maalesef çalışmak dahil istemiyorum. Psikolojik tedavi görüyorum. Ama düzelme yok düzelemiyorum kendime gelemiyorum. Çok mutsuzum bu durumu nasıl aşacağım bilemiyorum. Nişanı da atmak istiyorum çünkü nişanlıma da yazık onun duygularıyla oynayamam... Bunu ona kırmadan dökmeden söylemek istiyorum üzmek istemiyorum. Nasıl yapabilirim? Ailem bir yandan bu nişanı atınca onlardan çok çekeceğim laflarıyla. Çok bunaldım gerçekten insanlar ne der diye düşünmekten...
Son 6 aydır işte çalışmıyorum her türlü özgüvenimi kaybettim. İşe girsem bile bu özgüven problemim var. Eskiden İşimi severek yapardım ama şimdi maalesef çalışmak dahil istemiyorum. Psikolojik tedavi görüyorum. Ama düzelme yok düzelemiyorum kendime gelemiyorum. Çok mutsuzum bu durumu nasıl aşacağım bilemiyorum. Nişanı da atmak istiyorum çünkü nişanlıma da yazık onun duygularıyla oynayamam... Bunu ona kırmadan dökmeden söylemek istiyorum üzmek istemiyorum. Nasıl yapabilirim? Ailem bir yandan bu nişanı atınca onlardan çok çekeceğim laflarıyla. Çok bunaldım gerçekten insanlar ne der diye düşünmekten... 
