Merhaba hanımlar.Ben 38 yaşında, iki çocuk annesi bir bayanım.Benim sizlerin yorumlarınıza ihtiyacım var.Paylaşmak istediğim konuyu özetleyeyim.Ben 13 yıldır iyi bir kamu kurumunda memurum.Ama artık çok çok bunaldım.Gereksiz kuralları olan, çalışanlarına lüzümsuz olarak baskı uygulayan bir kurum.Bunların üzerine birde uyumsuz çalışma arkadaşlarına denk geldim anlayın artık halimi.İki yıl önce artık öyle bunalmıştım ki kaygı bozukluğu teşhisi kondu ve altı ay ilaç tedavisi gördüm.Şimdi iyiyim çok şükür ama kurumdan soğudum, yaptığım işten soğudum artık işe zorla gidiyorum.Tabi yıllar içerisinde şunuda anladım yaptığım iş bana göre değil.Her insanın bir karakteri var ve yaptığım iş benim karakterime uygun değil.Yada bu yıpranmalar beni böyle düşünmeye zorladı bilemiyorum,aklım çok karışık.Sonuç olarak artık işime kendimi veremiyorum ve zorla işe gidiyorum. Benim fikrinizi almak istediğim konu şu:Ben istifa etmek istiyorum artık ve kendi işimi yapmak istiyorum.Öyle fazla bir sermayem yok ama çorap-çamaşır üzerine kendi dükkanımı açmak istiyorum.Size çevremden gelen tepkileri sıralayayım;
1-O kadar okuyup meslek sahibi oldun,emeklerine yazık.
2-Onüç yıldır emek veriyorsun emekliliğini bekle.
3-İyi bir maaştan olacaksın nasıl geçineceksin?,çocukların ihtiyaçlarını nasıl karşılayacaksın? (eşimde memur)tek maaşla geçinebilecekmisiniz?
4-Yarın birgün eşine bir şey olursa ortada kalırsın.
5-Açacağın iş tutmazsa ne yapacaksın?
6-Gelirinizin düşmesi ile başka huzursuzluklar ortaya çıkabilir.
7-İlerde maddi anlamda çocukların isteklerini yerine getiremez isen ne hissedeceksin?
Evet tepkiler bunlar.Eşimi sorarsanız o beni sonuna kadar destekliyor.Çünkü yıllardır oda benimle yıprandı.Ben biraz hassas bir insanım,işteki sorun işte kalır olayını yıllarca yapamadım.Son zamanlarda yansıtmamaya çalışıyorum.Bu dönem çocuklarımla da doğru dürüst ilgilenemedim.Eşim artık beni mutlu bir insan,anne ve eş olarak görmek istediğini söylüyor.Bende artık huzurlu bir hayat istiyorum ve çocuklarımla doya doya ilgilenmek istiyorum.Bende çalıştığım için gelirimiz iyi ama benim sıkıntılarım yüzünden huzurumuz yok,çünkü ben mutsuzum dolayısıyla sevenlerimde mutsuz.Ben annemi, annem daha kırk yaşında iken kaybettim.O yüzden bana göre hayat çok kısa ve her insanın mutlu olmaya hakkı var.Bence insanlar imkanları dahilinde, huzurlu olacaklarını düşündükleri şekilde hayatlarını yönlendirmeye çalışmalıdır. Bu dükkan işini yapabileceğimi düşünüyorum.Evet şimdi sıra sizde,lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın.Şimdiden teşekkürler.Hoşçakalın.
1-O kadar okuyup meslek sahibi oldun,emeklerine yazık.
2-Onüç yıldır emek veriyorsun emekliliğini bekle.
3-İyi bir maaştan olacaksın nasıl geçineceksin?,çocukların ihtiyaçlarını nasıl karşılayacaksın? (eşimde memur)tek maaşla geçinebilecekmisiniz?
4-Yarın birgün eşine bir şey olursa ortada kalırsın.
5-Açacağın iş tutmazsa ne yapacaksın?
6-Gelirinizin düşmesi ile başka huzursuzluklar ortaya çıkabilir.
7-İlerde maddi anlamda çocukların isteklerini yerine getiremez isen ne hissedeceksin?
Evet tepkiler bunlar.Eşimi sorarsanız o beni sonuna kadar destekliyor.Çünkü yıllardır oda benimle yıprandı.Ben biraz hassas bir insanım,işteki sorun işte kalır olayını yıllarca yapamadım.Son zamanlarda yansıtmamaya çalışıyorum.Bu dönem çocuklarımla da doğru dürüst ilgilenemedim.Eşim artık beni mutlu bir insan,anne ve eş olarak görmek istediğini söylüyor.Bende artık huzurlu bir hayat istiyorum ve çocuklarımla doya doya ilgilenmek istiyorum.Bende çalıştığım için gelirimiz iyi ama benim sıkıntılarım yüzünden huzurumuz yok,çünkü ben mutsuzum dolayısıyla sevenlerimde mutsuz.Ben annemi, annem daha kırk yaşında iken kaybettim.O yüzden bana göre hayat çok kısa ve her insanın mutlu olmaya hakkı var.Bence insanlar imkanları dahilinde, huzurlu olacaklarını düşündükleri şekilde hayatlarını yönlendirmeye çalışmalıdır. Bu dükkan işini yapabileceğimi düşünüyorum.Evet şimdi sıra sizde,lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın.Şimdiden teşekkürler.Hoşçakalın.
