İstifa edip kendi işimi kurmak istiyorum,yorum ve desteğinize ihtiyacım var

melek2006 .!.:

Merhaba hanımlar.Ben 38 yaşında, iki çocuk annesi bir bayanım.Benim sizlerin yorumlarınıza ihtiyacım var.Paylaşmak istediğim konuyu özetleyeyim.Ben 13 yıldır iyi bir kamu kurumunda memurum.Ama artık çok çok bunaldım.Gereksiz kuralları olan, çalışanlarına lüzümsuz olarak baskı uygulayan bir kurum.Bunların üzerine birde uyumsuz çalışma arkadaşlarına denk geldim anlayın artık halimi.İki yıl önce artık öyle bunalmıştım ki kaygı bozukluğu teşhisi kondu ve altı ay ilaç tedavisi gördüm.Şimdi iyiyim çok şükür ama kurumdan soğudum, yaptığım işten soğudum artık işe zorla gidiyorum.Tabi yıllar içerisinde şunuda anladım yaptığım iş bana göre değil.Her insanın bir karakteri var ve yaptığım iş benim karakterime uygun değil.Yada bu yıpranmalar beni böyle düşünmeye zorladı bilemiyorum,aklım çok karışık.Sonuç olarak artık işime kendimi veremiyorum ve zorla işe gidiyorum. Benim fikrinizi almak istediğim konu şu:Ben istifa etmek istiyorum artık ve kendi işimi yapmak istiyorum.Öyle fazla bir sermayem yok ama çorap-çamaşır üzerine kendi dükkanımı açmak istiyorum.Size çevremden gelen tepkileri sıralayayım;
1-O kadar okuyup meslek sahibi oldun,emeklerine yazık.
2-Onüç yıldır emek veriyorsun emekliliğini bekle.
3-İyi bir maaştan olacaksın nasıl geçineceksin?,çocukların ihtiyaçlarını nasıl karşılayacaksın? (eşimde memur)tek maaşla geçinebilecekmisiniz?
4-Yarın birgün eşine bir şey olursa ortada kalırsın.
5-Açacağın iş tutmazsa ne yapacaksın?
6-Gelirinizin düşmesi ile başka huzursuzluklar ortaya çıkabilir.
7-İlerde maddi anlamda çocukların isteklerini yerine getiremez isen ne hissedeceksin?
Evet tepkiler bunlar.Eşimi sorarsanız o beni sonuna kadar destekliyor.Çünkü yıllardır oda benimle yıprandı.Ben biraz hassas bir insanım,işteki sorun işte kalır olayını yıllarca yapamadım.Son zamanlarda yansıtmamaya çalışıyorum.Bu dönem çocuklarımla da doğru dürüst ilgilenemedim.Eşim artık beni mutlu bir insan,anne ve eş olarak görmek istediğini söylüyor.Bende artık huzurlu bir hayat istiyorum ve çocuklarımla doya doya ilgilenmek istiyorum.Bende çalıştığım için gelirimiz iyi ama benim sıkıntılarım yüzünden huzurumuz yok,çünkü ben mutsuzum dolayısıyla sevenlerimde mutsuz.Ben annemi, annem daha kırk yaşında iken kaybettim.O yüzden bana göre hayat çok kısa ve her insanın mutlu olmaya hakkı var.Bence insanlar imkanları dahilinde, huzurlu olacaklarını düşündükleri şekilde hayatlarını yönlendirmeye çalışmalıdır. Bu dükkan işini yapabileceğimi düşünüyorum.Evet şimdi sıra sizde,lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın.Şimdiden teşekkürler.Hoşçakalın.

Genişletmek için tıkla...

rouges .!.:

kızlar konu eski.
arkadaş dükkanı açtı mı acaba merak ettim

Genişletmek için tıkla...

perimsin .!.:

Ben de yaklaşık 9 sene iyi bir firmada iyi bir pozisyonda gayet iyi maaşla çalıştım....Ama o kadar bunalmıştım ki artık hiçbir şeye tahammül edemiyordum.Aslında çok rahattım kimseninde beni ezmesine vs asla izin vermedim böyle birşey olmadı.Ama iş hayatında o kadar cok sorun var ki ve yıllarca bunalmıştım artık ve işten ayrıldım..İlk zamanlar çok mutlu oldum hiç aklıma gelmiyordu sudan cıkmıs balık gibi....Sonrasında yaklasık 1 yıl kadar sonra iş aramaya başladım , çok iş buldum aslında ama hiçbir yeri beğenmiyordum.Orası uzak , şurası az maaş verir , burası profesyonel değil vs vs ... Uzun yıllar aynı yerde çalıştıktan sonra yeni bir iş gerçekten çok zor...Tabii bu sıkıntıyla ben sanırım hata yaptım dedim...Herşey iyiyken yıllarca ödenen ssk ma bile yazık ettim dedim vs. Ama aslında çok bunalmıştım orada..Neyse böyle 1 yılın ardından , ben artık başka bir yerde çalışmak istemiyorum dedim içten içe veee kendime ait bir mağaza açtım..Bayan ayakkabı ve çanta mağazası beylikdüzünde..Tam zevkime göre ürünler aldım ve onları satıyorum keyifle..Karışan görüşen yok,Hersey benim sorumluluğumda.Tabiki baya bir masraf oluyor önce söyliyim.Ama insanlar beğenerek aldıkça ürünlerimi cok hoşuma gidiyor :) Bugun tan 1,5 ay oldu.Kendi işini yapmak sermaye gerektiriyor , ilk zamanlar yani en az 6 ay sadece mağazayı açabilmek , tüm resmi masraflar,dekorasyon,mal alımı,kira bedeli bunu karsılamak lazım.Sonrasındada sattıkça cebinize birsey girmez yani daha cok mal kira vs dediğim gibi 6 ay 1 yıl bu böyle gitmeli yani kazanmasanda zarar etmeden döndürmeli kendini.İnsallah öyle olacak öyle gözüküyor bakalım...Ama hayat standardımda düşüş yok , istediğim gibi giyinip yeyip içiyorum kuaförüm vs hep dükkan kazancından :) Bana en büyük desteğide eşim verdi.İster bat ister çık ama bu istek içinde kalmasın dedi , evimede sadece 3 dakika....Ben 29 yaşındayım şimdi deniyorum..Umarım herşey iyi olur....Benim hikayem böyle.İçinde istek varsa yap , hayallerini erteleme....

Genişletmek için tıkla...

ozka82 .!.:

Canım çok özendim sana.Ben de esenyurtta oturuyorum. Aslında bilgisayar mühendisiyim ve senle yaşıtız. Bıktım mesleğimden(özel sektör bıktırdı). Devlet için uğraştım onda da artık her kadroda ektra sertifika vs istiyorlar. Benim de aklımda dükkan açma düşüncesi var ama işte sermayem yok denecek kadar az. Eğer çok özel olmazsa sen bu iş için ilk başta( dükkan kiralam mal alma vs) ne kadar harcadın.

Genişletmek için tıkla...

HayalMahsulleriOfisi .!.:

özel mesajlarınızı bir silermisiniz ? yazacaktım yazamadım

Genişletmek için tıkla...

melek2006 .!.:

Merhaba hanımlar.Ben 38 yaşında, iki çocuk annesi bir bayanım.Benim sizlerin yorumlarınıza ihtiyacım var.Paylaşmak istediğim konuyu özetleyeyim.Ben 13 yıldır iyi bir kamu kurumunda memurum.Ama artık çok çok bunaldım.Gereksiz kuralları olan, çalışanlarına lüzümsuz olarak baskı uygulayan bir kurum.Bunların üzerine birde uyumsuz çalışma arkadaşlarına denk geldim anlayın artık halimi.İki yıl önce artık öyle bunalmıştım ki kaygı bozukluğu teşhisi kondu ve altı ay ilaç tedavisi gördüm.Şimdi iyiyim çok şükür ama kurumdan soğudum, yaptığım işten soğudum artık işe zorla gidiyorum.Tabi yıllar içerisinde şunuda anladım yaptığım iş bana göre değil.Her insanın bir karakteri var ve yaptığım iş benim karakterime uygun değil.Yada bu yıpranmalar beni böyle düşünmeye zorladı bilemiyorum,aklım çok karışık.Sonuç olarak artık işime kendimi veremiyorum ve zorla işe gidiyorum. Benim fikrinizi almak istediğim konu şu:Ben istifa etmek istiyorum artık ve kendi işimi yapmak istiyorum.Öyle fazla bir sermayem yok ama çorap-çamaşır üzerine kendi dükkanımı açmak istiyorum.Size çevremden gelen tepkileri sıralayayım;
1-O kadar okuyup meslek sahibi oldun,emeklerine yazık.
2-Onüç yıldır emek veriyorsun emekliliğini bekle.
3-İyi bir maaştan olacaksın nasıl geçineceksin?,çocukların ihtiyaçlarını nasıl karşılayacaksın? (eşimde memur)tek maaşla geçinebilecekmisiniz?
4-Yarın birgün eşine bir şey olursa ortada kalırsın.
5-Açacağın iş tutmazsa ne yapacaksın?
6-Gelirinizin düşmesi ile başka huzursuzluklar ortaya çıkabilir.
7-İlerde maddi anlamda çocukların isteklerini yerine getiremez isen ne hissedeceksin?
Evet tepkiler bunlar.Eşimi sorarsanız o beni sonuna kadar destekliyor.Çünkü yıllardır oda benimle yıprandı.Ben biraz hassas bir insanım,işteki sorun işte kalır olayını yıllarca yapamadım.Son zamanlarda yansıtmamaya çalışıyorum.Bu dönem çocuklarımla da doğru dürüst ilgilenemedim.Eşim artık beni mutlu bir insan,anne ve eş olarak görmek istediğini söylüyor.Bende artık huzurlu bir hayat istiyorum ve çocuklarımla doya doya ilgilenmek istiyorum.Bende çalıştığım için gelirimiz iyi ama benim sıkıntılarım yüzünden huzurumuz yok,çünkü ben mutsuzum dolayısıyla sevenlerimde mutsuz.Ben annemi, annem daha kırk yaşında iken kaybettim.O yüzden bana göre hayat çok kısa ve her insanın mutlu olmaya hakkı var.Bence insanlar imkanları dahilinde, huzurlu olacaklarını düşündükleri şekilde hayatlarını yönlendirmeye çalışmalıdır. Bu dükkan işini yapabileceğimi düşünüyorum.Evet şimdi sıra sizde,lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın.Şimdiden teşekkürler.Hoşçakalın.

Genişletmek için tıkla...