- 29 Mayıs 2017
- 24.901
- 113.504
- 598
Hanımlar merhaba. Yakında taşınıyoruz ve ben eşya toplamaya başladım. Yalnız sıkıntı şu istifçiliğe çok yakınım. Evin içi ıvır zıvır bin tane şeyle dolu. El işiyle uğraşmayı, birşeyler yapmayı seviyorum. Birşeyi boyayıp başka bir yerde kullanmak gibi, yada ufak tefek değişikliklerle başka objeye dönüştürmek gibi. Bununla birşey yapılır dediğim bin tane şey var. Ve yapmıyorum. Zaten küçük ve yaramaz bir kızım var, zamanım yok. Öylece yığıyorum, birikiyor. Ama atamıyorumBiliyorum, atmalıyım ama içimde bir ses kesin lazım olur bu. Pinterestten birşey görürsün of bunla çok güzel olurdu dersin diyor.
Taşınacağımız evde büyük. Hani atmasam olur. Bir kenara koyarım. Birşey oldukça yaparım. Hem ne var ki insanların evi ıvır zıvır dolu. Bende de azıcık olsun. Ana fikrim bu. Ama sıkıntınında farkındayım çünkü beğendiğim gazoz şişesinin 23 tanesini ne yapabilirim ki? Yada 3 yıl önce bozulan ağır hantal ve çirkin saati. Hiç sevmediğim için dolabın üstüne kaldırdığım ahşap meyveliği mesela. At gitsin diyorum. Yok atamıyorum. Belki aklıma birşey gelir diyorum.
Minimalist felsefeleri okuyorum. Japon videolarını izliyorum. Sadelik mutluluktur diye takılıyorum ama kesmiyor.
Annem çemkiriyor. Eşim nasıl istersen öyle yap diyor. Bence sizin daha ikna edici düşünceleriniz vardır. Bana bir yardım edin![]()
bı gün evden çıkıp git. annen gereksiz gördüğü herşeyi atsin.
ev bosalmadan ne okursan oku elin atmaya gitmez.
annem de senin gibiydi. o yokken atardim sürekli. önce kizardi sonra iyi yapmssin derdi. şimdi alışkanlık olmuş o da atiyo bekletmiyo.
sadeliğin yasam biçimi olmasi için önce boş bi evde oturmak lazim. sen atamiyosan annene musade etmelisin...