Merhaba hanımlar öyle çıkmazdayım ki sizden duyacağım herşey bana ilaç gibi gelecek biliyorum. 1 yaşında bebeğim var 5 yıllık evliyim gerçekten susarak sineye çekerek hep sensin diyerek dayağını küfürünü hakaretini yutarak bugüne geldim bugün ki kavgamızda kalbim ağzımda attı elim ayağım boşaldı çok kötü oldum. İlk zamanlar bana ev işlerinde yardımcı olurdu sonra sonra yapmamaya yapmadığı gibi de pissin dağınıksın demeye başladı yaptığım herşeyi eleştirir oldu haftasonu kendisi malak gibi yatıp elinde telefon sigara oyun oynar uyur bi laf söylesem kalk çocuğa bak desem bana sataşma diye beni suçlu çıkarır onun görevi çocuk bakmak değilmiş asgari ücret bir işte çalışıyorum sabah 8 akşam 6 evde oluyorum bebeğime bir akrabamız bakıyor sabah 6da uyanıp kahvaltısını yaptırıyorum çocuğun giydir yedir 8 de evden çıkıyorum 6 da gelip akşam yemeğini çocuğun yemeğini yapıyorum sonra çocuğu uyutayım mutfağı toplayım derken saat 22.00 dan önce asla oturamıyorum yorgunluktan pertim çıkıyor haftasonu da biraz destek ol diyorum ama nerde.
çalışmayacakmışım işi bırakıp evime bakıp temizliğimi yemeğini yapacakmışım çocuğa bakacakmışım evime sahip çıkacakmışım zihniyet bu ne yazık ki akşam yine yemek koyucam bu ne biçim yemek şu çayı adam gibi demle misafir gelince güzel demliyosun başka zaman içilmiyor çayın daha neler neler
Dayanacak gücüm kalmadı sahip çıkacak kimsem yok öyle çaresizim ki bide diyor ki seni boşayacağım ama kıyamıyorum sana bana kıyamıyormuş düşünebiliyor musunuz
Devlet benden yanaymış nafaka alırmışım arabasını alırmışım senin üç kuruşuna kalmadım ben dedim taş yerim yinede sana muhtaç olmam
Benim altınlarımla araba aldı daha bir kere sürdürmedi bana zar zor kavga döğüş ehliyet aldım Ama asla kullandırmıyor kendimi öyle değersiz hissediyorum ki anlatamam çok çaresizim
