- 9 Ağustos 2015
- 10.116
- 23.710
- 478
- 32
Her türlü yorum ve eleştiriğe acıgım.. sizlere içime dökmek için yazıyorum bu aralar iyi değilim..
eski konumda eşimin ailesi tarafından dıslandıgımı bahsetmiştim sizlere..
Herkes diyor aslnda boşver en iyisi böle olmak mesafeli olmak ama benim çok zoruma giden şeyler var ve ne yazık ki onları kıskandıgımı anladım bunu kendime itiraf edebldim dün..
özellikle eltim ve görümcem cok dışlıyorlar beni onlar cok iyiler ben kötüyüm kötü gelinim.. bende hep mesafeli durdum
üniversite okudum bir işim var eşim var kızım var bilgiliyim kültürlüyüm lakin bunlar yetmiyormuş
mesela insanlar karsısında bir duruşum yok güclü değilim cok zayıfım herşeye aglarım yahut içime atarm
laf söyleyenlere karsı cevap veremem o yüzden herkez ezmeye kalkar.. ben ise sadece susarm .. eşim cok kızar susma diye yapamıyorum..
bırak boşver susmak erdemliktir dediler sustum olmadı.. susanı meger se daha cok eziyorlarmış bu hayatta.
suctukca üzerine geliyorlarmış mesela
görümcem ; ilk okul mezunu.. ben ondan cok öndeyim her konuda okul olsun yaşam tarzı olsun giyim kuşam olsun aynada bir bakıyorum ondan cok daha güzelim daha kültürlüyüm bilinçiyim.. ben bu insanı neden kıskanıyorum ki diyorum ? cok sivri dillidir mesela otoriterdir anında lafını yapıştırır nabza göre serbet verir her ortamda nasıl davranacagını bilir cok yalakalık yapar iki yüzlüdür belkide bu yüzden seviliyordur..
ben ise sabitim.. neysem oyum kimseye yalakalık iki yüzlülük yapamıyorum belkide bu yüzden dıslanıyorum sevilmiyorum
eltim deseniz o na keza onunla şartlarmız aynı aslnda oda çalışıyor okumuş etmiş bir insan..
Onlarn iyi olmalarnı cok kıskanıyorum benim kmsem yok kızımdan ve eşimden başka..
ailem lede mesafelym ölesine görüşürüm anneme derdimi sıknıtımı hiç anlatamam zaten baştan beri evlilğime karşılardı şimdide en ufak birşeyde ayrıl derler bana .. bir arkadaşım yoktur.. tek kızım zaten kardeşim dahi yok gelip gittiğimiz kimsemiz yok kv kp ve annemlerden başka belkide bu nedenle kafama cok takıyorum onları
iş yernde bir ben varm birde erkek bir arkadaş.. ikimiz calışıyoruz sosyalleşeceğim bir ortam kesinlikle yok yine allaha şükür eşim ve kızım var..
Mesela biryere gittikleri zaman sosyal medyada felan paylaşırlar cok kıskanırım ben onlara naptmda dıslandm derim.. onlar gibi iki yüzlü cıkarcı yalaka yüzüne gülüp arkasndan iş mi cevirmem lazmmış insanlarm derim hep =(
birbirlerine gidip gelirler içim içimi yer =(
dün ögrendm ki tatile gideceklermiş birlikte
eltim kaynım görümcem eşi ve cocuklar nasıl kıskandım bir bilseniz.. acaip morelim bozuldu yüzüm düştü
tabiki kıskandımı eşime belli etmek istemiyoum
ben bu psikolojiden nasıl kurtulabilirim ? onları nasıl takmamaya saglayabilirim kendimce kıskanmayayı lütfen yardım edin bu halimi hiç iyi görmüyorum
eski konumda eşimin ailesi tarafından dıslandıgımı bahsetmiştim sizlere..
Herkes diyor aslnda boşver en iyisi böle olmak mesafeli olmak ama benim çok zoruma giden şeyler var ve ne yazık ki onları kıskandıgımı anladım bunu kendime itiraf edebldim dün..
özellikle eltim ve görümcem cok dışlıyorlar beni onlar cok iyiler ben kötüyüm kötü gelinim.. bende hep mesafeli durdum
üniversite okudum bir işim var eşim var kızım var bilgiliyim kültürlüyüm lakin bunlar yetmiyormuş
mesela insanlar karsısında bir duruşum yok güclü değilim cok zayıfım herşeye aglarım yahut içime atarm
laf söyleyenlere karsı cevap veremem o yüzden herkez ezmeye kalkar.. ben ise sadece susarm .. eşim cok kızar susma diye yapamıyorum..
bırak boşver susmak erdemliktir dediler sustum olmadı.. susanı meger se daha cok eziyorlarmış bu hayatta.
suctukca üzerine geliyorlarmış mesela
görümcem ; ilk okul mezunu.. ben ondan cok öndeyim her konuda okul olsun yaşam tarzı olsun giyim kuşam olsun aynada bir bakıyorum ondan cok daha güzelim daha kültürlüyüm bilinçiyim.. ben bu insanı neden kıskanıyorum ki diyorum ? cok sivri dillidir mesela otoriterdir anında lafını yapıştırır nabza göre serbet verir her ortamda nasıl davranacagını bilir cok yalakalık yapar iki yüzlüdür belkide bu yüzden seviliyordur..
ben ise sabitim.. neysem oyum kimseye yalakalık iki yüzlülük yapamıyorum belkide bu yüzden dıslanıyorum sevilmiyorum
eltim deseniz o na keza onunla şartlarmız aynı aslnda oda çalışıyor okumuş etmiş bir insan..
Onlarn iyi olmalarnı cok kıskanıyorum benim kmsem yok kızımdan ve eşimden başka..
ailem lede mesafelym ölesine görüşürüm anneme derdimi sıknıtımı hiç anlatamam zaten baştan beri evlilğime karşılardı şimdide en ufak birşeyde ayrıl derler bana .. bir arkadaşım yoktur.. tek kızım zaten kardeşim dahi yok gelip gittiğimiz kimsemiz yok kv kp ve annemlerden başka belkide bu nedenle kafama cok takıyorum onları
iş yernde bir ben varm birde erkek bir arkadaş.. ikimiz calışıyoruz sosyalleşeceğim bir ortam kesinlikle yok yine allaha şükür eşim ve kızım var..
Mesela biryere gittikleri zaman sosyal medyada felan paylaşırlar cok kıskanırım ben onlara naptmda dıslandm derim.. onlar gibi iki yüzlü cıkarcı yalaka yüzüne gülüp arkasndan iş mi cevirmem lazmmış insanlarm derim hep =(
birbirlerine gidip gelirler içim içimi yer =(
dün ögrendm ki tatile gideceklermiş birlikte
eltim kaynım görümcem eşi ve cocuklar nasıl kıskandım bir bilseniz.. acaip morelim bozuldu yüzüm düştü
tabiki kıskandımı eşime belli etmek istemiyoum
ben bu psikolojiden nasıl kurtulabilirim ? onları nasıl takmamaya saglayabilirim kendimce kıskanmayayı lütfen yardım edin bu halimi hiç iyi görmüyorum