Bebeğim yeni doğdu ve eşimin yaşantısını çok kıskanıyorum? Onu sevmiyor muyum?

Chills

Üye
Kayıtlı Üye
2 Şubat 2024
528
300
28
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
 
Bebeğin yeni oldu lohusasın belki bunları aşacaksın belki hep o his içimde bir yer de kalacak ama ufak ufak adapte olıyor insan bende 8 ay oldu doğul yapalı hala eşimeçatarım kavga ederiz daha doğrusu ben ederim o susar alttan alır halimi yaşadıklaımı biliyor sezerhan oldum annem hala destek olur gelir gider eski hayatımı çok özlüyorum ama bebeğimi de deli gibi seviyorum bugün ilk kez bebeğimi akşam vakti bırakıp dışarı çıktım hiç çıkmamıştım 1 şubatta doğdu oğlum 8 buöuk ay geçti ben ilk kez bir yere gittim 2 saat durup döndüm annelik çok başka bişey eski hayatımı hep özlicem çalışıyordum işten çıktım artık bir markete bile gitmek çok zor ama inan bana zaman öyle hızlı geçiyor ki öyle hızlı büyüyorlar ki belki 1 sene belki 2 sene sonra büyüyüp bizden kopmaya başlıyorlar oğlumla doya doya geçireceğim 2 sene var ve 1 senesi neredeyse bitti sonrasında artık kendi giyinerek kendi yiyecek tuvalete kendi gidecek Allah nasip ederse yani böyle bakınca tüm yoğunluğum yorgunluğum unutuyorum devam ediyorum
 
16 aydır anneyim ve hala böyle düşünüyorum. üstelik eşim bebeğimiz için çok sorumluluk alıyor.
bu kadar rahat yaşaması bütün sorumluluğu sana ve annene yüklemesi, bebeği sadece birkaç dk sevilecek bir şey sanması hiç hoş değil…
 
Ay ne alakasız bir örnek vermiş eşiniz ya. Kardeşinizi kıskanmanız ile bir mi bu konu. Çocuğu kardeşlerinizden yapmadığınıza göre? Siz ne kadar anneyseniz ve sorumluluklarınız varsa onunda baba olarak sorumlulukları var. Sadece evin ihtiyaçlarını alıp, eve gelip iki bebeği sevip köşeye çekilmek ile destek olunmaz ki.
 
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
Oncelikle saglikla buyusun bebegin cnm .malesef erkekler anneler gibi sahiplenici degil onlar bu duyguyu baya gec algiliyorlar sizin en alingan oldugunuz donemde esinizin biraz yardimci olmasi lazim ben calisiyorum yoruluyorum diye birsey olmamali .suan yeni hayatiniza adapte olmaya calisiyorsunuz esinizi kiskanmaniz yada imrenmeniz cok normal o istedi hayati yasayabiliyorken siz evde cocuga bak ev temizle yemek yap vs hayatiniz geciyor biraz esinizede sorumluluk vermelisiniz ilerleyen zamanda cocugu esinize birakip kendine zaman ayirmalisiniz bu kotu birsey degil bu olaydan oturude umarim esiniz anneliginizi sorgulamaz
 
Eşim sadece işe gidiyor onun dışında oğlum doğduğundan beri herşeyi ile ilgilenir ben şey derim oğlumun iki annesi var ki olması gereken bu babalar çocuklarını sadece sevip bırakmamaları gerekir.Eşinizin cevabı doğru değil
 
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
Eşim sabah işe gider akşam eve geldiğinde bebeğimiz uyuyana kadar sadece onunla zaman geçirir sonrada uyutur birlikte zaman geçiririz. Evden çalışıyorum bazen iş yerine gitmem gerekiyor çağırıyorum geliyor o ilgileniyor. Ya da bazen arkadaşlarımla kahve içmek istiyorum akşamları eşime bırakıp çıkıyorum sadece benim bebeğim değil onunda bebeği evet annelik kutsal doğru ama babalığında bir sorumluluğu var ve onu yerine getirmesi getiriyor bu sadece dışarıda siparişler değil. Dışarıdaki siparişleri ya da işleri halletmek artık çok kolay zaten her şeyi internetten sipariş ediyoruz market alışverişini bile yani bu teşekkür edecek bir konu değil. Bir günde o ilgilensin çocukla siz dışarı çıkın nefes alın. Önce kendi sorumluluklarını yerine getirsin eşiniz bence sonra sizin sevginizi sorgulasın. Zaten hassas dönemdesiniz bu şekilde düşündürmesi bile çok üzücü bu süreçte kimsenin ne söylediğini umursamayın.
 
Manipüle ediyor seni kurnaz. Annen bu kadar yardimciyken hiç bir şeye yetisemiyorsan bir yerlerde terslik var. Eşin telefonu hayatınız stabil olana kadar bırakacak, uykusundan feragat edecek.
Buna da katılıyorum yanında yardım eden birisi olmasına rağmen hala daha bu durumdaysanız yüzünüzü bile yıkayamıyorsanız orda da sıkıntı var demektir. Bence üstünüzde bir telaşe var o yüzden kapıldınız gidiyorsunuz. Önce sakinleşin ve durumun farkına varın kendinizle kalın biraz düzen kurmaya odaklanın
 
Destek olmak yerine size verdiği şu cevaptan sonra sevmeyin bence. Muhtemelen alttan alıp her şeyi üstlenmeye devam edeceksiniz. Ama bu yaşadıklarınız içinizde birikip büyüyecek. Kendi kendinize kavga ederken bulacaksınız kendinizi. Alttan almayın. O da babalık yapacak. Babalık işten gelip 2 sevip kaçmak değildir. Eskide kaldı o yıllar.
 
"O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır.
Bu öyle bir kıskançlık değil. Siz haksızlığa uğradığınızı, yarı yolda bırakıldığınızı düşünüyorsunuz. Ben neden bu kadar sorumlulukla yüklüyüm diye düşünüp hayatı sorguluyorsunuz. Bu da gayet doğal. Eşiniz bütün hödükler gibi anlamamış olayı, anlamasını da beklemiyorum şahsen.
 
Eşin ve kardeşlerin aynıı konumda değil saçmalamış. Onun yapamayacağı tek şey bebeği emzirmektir. Onun dışında eşitsiniz.akşam eve gelip uyumak tv izlemek nedir komşu gibi bebeği sevip bırakıyormu. O sorumluluğunu alacak seni dinlendirecek. Emzir bırak uyu.
Sanki annen fırsat vermiyo gibi hissettim. Gece bebeği niye annen besliyo. Kalksın babası beslesin mama yiyorsa. Erkek anlamaz yapamaz kafasında gibi. Annen sana kıyamadığı için desteği abartmış olabilir. Ama annen bakmak zorunda değil eşin bakmak zorunda. Bebek kaç günlük
 
Bende yeni doğum yaptım. Oğlanı çıkarmadık hiç ama eşimle sürekli kahve yemek kaçamaklarımız oldu annem baktı. Eşim işten gelir yemeğini yer annem uyumaya gider ben dinlenirim kahve içerim eşim ilgilenir. Gece bir kaç saat bana eşlik eder sohbet ederiz bir şeyler izleriz.
Haftasonu eşim bir kaç saat ilgilenir biz annemle kahvaltı yürüyüş yapar geliriz.
Ben neden kıskanmıyorum?

Eşin baba olmayı hak etmemiş. Bu çocuk tek kişinin değil.
 
Şimdi kızlar benim yeni bebeğim oldu. Hayatım cidden değişti özellikle uyku diye bir şey yok artık. Annem sagolsun bana çok destek oluyor. Geceleri uyanıp bebeği bile besliyor. Eşimde ise gidip geliyor ve işten sonra ona verdiğimiz siparişleri sürekli alıp geliyor evin dışarı işlerini benim is yeri raporlarıma kadar o hallediyor. Ama akşamları gelip uyuyor, TV izleyebiliyor. Gelip bebeği seviyor sonra gidip telefona bakıyor. Canı istediğinde arkadaşları ile buluşup oturabiliyor. Ben onu aşırı kıskanıyorum. İkimizinde bebeği oldu. O baba oldu, ben anne oldum. Ama ben yüzümü bile yikayamiyorum bazen. Her işimi annem hallediyor neredeyse. Yinede sarılık olan bebeği sık beslemem gerektiği için hiçbir şeye yetişemiyorum.

Aynur şekil statü değiştirip, evlat sahibi olduğumuz halde benim üzerimde çocuk sorumluluğu olması ama onun bana göre rahat olmasını Çok kıskanıyorum. Bunu itiraf ettiğimde "O zaman sen beni sevmiyorsun. İnsan sevmediği kişiyi kıskanır. Kardeşlerini kıskanıyor musun mesela?" dedi. Doğru ben kardeşlerimi kıskanmıyorum. Acaba ben eşimi sevmiyor muyum?
Ohooo e sen kandırılmışsın coktan . Bu anlattıklarının kıskanmakla sevgiyle falan alakası yok ki . Babalık görevini yerine getirmemek için bahanelerle duygu sömürüsü manipülasyonla seni kandırmış eşin. Hatta ben sana olacakları söyleyeyim mi gün gelip seni eleştirecek neden bakımsızsin neden yemek yok neden o yok neden bu yok bak el alemin karıları neler yapıyor diyecek sen de bebeğin önüne tableti koyup işleri yetiştirmeye çalışacaksın:) kendine gel ve bir an önce ona görevini hatırlat yoksa hizmetçi olursu
 
Bizim kızımız 13 aylık ve her gün beraber baktık bakıyoruz . Her ama her işi beraber ortak yaparız bu akşam bebeği eşim uyuttu ben biberonlari yıkadım mutfağı hallettim. Isten geldikten sonra o evi süpürdü ben bebekle ilgilendim . Çamaşır bulaşık yemek market alışverişi aklına gelebilecek her işi birlikte ya da sırayla yaparız. Bugüne kadar çok uykusuz ise gittiği oldu eşimin. 1 yıldır izindeyim ben başlayalı 1 ay oluyor ise suanda yine aynı şekilde beraber bakıyoruz. Evde tv var ama baska bjr odada ve asla açılmıyor çünkü bebeğin bulunduğu odada doğru bulmuyoruz. Bebek uyanıkken telefonlara bakmıyoruz onunla oynuyoruz yemek yediriyoruz yürüyüşe gidiyoruz parka gidiyoruz. Ek gıdasını bazen ben bazen eşim hazırlar. Hatta ben genelde uykusuzluğa dayanamam akşamdan uyurum eşim alır bebeği ilgilenir bakar ben dinlenmiş olurum .
 
Dogdugundan beri babasinin max ilgisi yarim saat oda oynamak icin falan yoksa yemegi bakimi hep bende arada bi beraber gezdiririz okadar heralde banyosunu bile 2yada 3 kez beraber yaptirmisizdir ekstra evdeki islerde bende malesef herkes sansli olamiyor irsey desen o calisiyor 12-13 saat ayakta yoruluyor hos biraksam aklim bebegimde kalir cunku biliyorum telefona bakcam diye cocugu boslar degil disari cikmak biryere gitmek dus almak tuvalete gitmek bile luks oldu ahh bbu konuya girdimmii cikamam
 
Mesele eşinizi sevmemeniz değil eşinizin konuyu anlamıyor olması. Annenizin olmasına güveniyor olabilir bebeğinizin sarılık ihtimali varsa daha çok küçüktür şu an bunları düşünmemeye çalışın lohusa olduğunuz için zaten herşeye takılıyor insan o zamanlar.
Erkekleri bu işe dahil ettikçe babalık duygularını anlayabildiklerini düşünüyorum ben. Onu uzak tutmayın bebekle 1 saat ilgilen duş alayım falan gibi talepleriniz olsun. Anneniz gidince ikiniz bakacaksınız o yüzden biraz onu dahil edin bu bakıma. Bazen ben de eşimin işe gidiş gelişini bile kıskanırdım ama zamanla bu geçiyor adapte oluyorsunuz bebekli hayata. Bebeğiniz de sizle bağ kurdukça güzelleşecek hayatınız. Eşiniz de biraz sizi dışarı çıkarmalı. Yani üç beş tur atmak bile iyi geliyor.
 
O çocuğun üstünde babadan çok annenizin hakkı var. Kıskançlık değil sizinki adamı kendine getirmeniz lazım yoksa hiç destek olmaz.
 
Bende yeni doğum yaptım. Oğlanı çıkarmadık hiç ama eşimle sürekli kahve yemek kaçamaklarımız oldu annem baktı. Eşim işten gelir yemeğini yer annem uyumaya gider ben dinlenirim kahve içerim eşim ilgilenir. Gece bir kaç saat bana eşlik eder sohbet ederiz bir şeyler izleriz.
Haftasonu eşim bir kaç saat ilgilenir biz annemle kahvaltı yürüyüş yapar geliriz.
Ben neden kıskanmıyorum?

Eşin baba olmayı hak etmemiş. Bu çocuk tek kişinin değil.
Kaç günlük bebeğiniz? Emzirme işini nasıl hallediyorsunuz? Eviniz merkezi mi? Hayırlı olsun sağlıkla büyütün
 
X