Ben 3 aylık evliyim...Yabancı uyruklu bir eşim var eşimle aynı yaştayız 23 yaşındayız..Eşimle 4 yıldır tanışıyorduk birbirimizi çok seviyoruz.Fakat ben daha sorumluluk sahibi iyi bir eş olmak istiyorum.Yabancı ülkede olduğum için burada Türk yok hatta karşılaşmak olanaksız.Türkçe konuşup dertleşebileceğim kimse yok kendimi çok dinliyorum eşim işe gidiyor geç saatte dönüyor bu süreç içinde evde yalnız kalıyorum.Eşim geldiğinde yada en ufak bir gerilmede patlıyorum gözüm dönüyor adeta yine de bana anlayışlı sevecen davranıyor.Ama ben onun adına üzülüyorum.Ailemi özlüyorum yaşadığım kültür insanların dili farklı aslında alışmışım gibi hissetsem de bazı zamanlar Türkiye'yi ailemi özlediğimi fark ediyorum .Yine tartışma (yine ben çıkardım tartışmayı) çıktı eşim işe geç kaldı daha sonra ''ben gidiyorum '' dedi. 10 dakika sonra kapı çaldı benim sevdiğim pastadan almış reglim yaklaşıyor diye...
Bende '' geç kaldın neden aldın kek gitseydin işe almana gerek yoktu dedim'' oda olmaz reglin yaklaşıyor tatlı canın çekiyor biliyorum dedi.Bende '' sana karşı olan tutumum adına özür dilerim '' dedim.Oda ''mühim değil hastalığından dolayı sinirlisin biliyorum'' dedi.Çok ağladım kendimi kötü hissettim.Çok nankör,bencil,egoistsin dedim kendi kendime.:2:Hatalarımı biliyorum ama nasıl kendime hakim olacağım psikoloğa git demeyin.Burada biraz zor gitmek derdimi anlatmak psikoloğa.Çok iyi bir eşim var nazar değmesin beni ailesine kimseye ezdirmez hatta benden övgüyle bahseder.Dışarı çıktığımızda gururla yürür benimle.Ama ben nasıl sinirlerime hakim olacağım istiyorum ki bazı hanımlar gibi sakin nazikçe konuşmak efendice derdimi anlatmak istiyorum.Olgun bir hanım değilim biliyorum olgun ailesini yuvasını bilen sinirlerine hakim olabilen biri olmak istiyorum..Psikolojim bozuldu sanırım.Yardımcı olurmusunuz acaba.Yazdıklarımda hata yaptıysam kusura bakmayın.Umarım derdimi anlayan birileri çıkar teşekkür ederim..:


Eklentiler
Son düzenleme: