Merhaba,
Öncelikle sizi tam anlamıyla anlamaya çalışabilmek için yaklaşık 2 saattir açtığınız tüm konuları ve burada size verilen tavsiyelere ne cevaplar verdiğinizi, akabinde ne gelişmeler yaşadığınızı tek tek okudum. Başlıca problemleriniz bana göre ;
-eşinizle evliliğinizin oturduğu bir temel olmaması
-eşinizin bencilliği ve ailesinin her şeye müdahalesi
-sizin sabrınızın çabuk tükenmesi ve öfke kontrolünüzü sağlayamadığınız için haklıyken sürekli haksız konuma düşmeniz(tabloları fırlatmanız vs)
-psikolojik olarak sürekli bir gerilim içindeyken( dilden düşmeyen bir boşanma mevzusu) yaşanan sorunlarda çözüme ulaşmadan yeniden bir sorun içine dahil olmanız ve bu sorunlardan çıkış yolunuzu kendinizce henüz geliştirememiş olmanız
-bu kadar temelsiz ve sallantıda olan bir evlilikte çocuk dünyaya getirmeyi göze almanız
-eşinizin de bu yaşananlar içinde kendi iç dünyasında ( siz ve ailesi arasındaki sıkışmışlık durumu) neler yaşayabileceğini etraflıca göz önünde bulundurmadan cevaplar vermeniz
- eşinizin depresif, şiddete meyilli olan yanını bildiğiniz halde sizin de ona benzer şekilde davranış göstermeniz
- özellikle eşinizin ailesinin söylediklerini çok ciddiye almanız
- dayanacak maddi veya manevi herhangi bir motivasyonunuzun olmaması
Şimdi tüm bu saydıklarımda sadece size yükleniyormuşum ve size yapılanları hak görüyormuşum gibi gelebilir, bana da kızabilirsiniz.. Yaşadıklarınızı ve geçmişinizi anlattığınız bir başlıkta başınızdan geçen zor günleri okudum. Sizin hissettikleriniz ve maruz kaldığınız şeyler ağır gerçekten. Fakat siz de güçlü bir karaktersiniz ve mücadele etmekten vazgeçmemişsiniz. Bu güçlü yapınız sizin bu kadar agresif tavırlar içinde olmanızı haklı kılmaz maalesef. evet anlaşılabilir kılar fakat haklı kılmaz. Küçük yaşta belki bi şeylerin yoluna gireceği veya eksik olan aile hissiyatını tamamlayabileceğiniz hissi ve duygularınız çerçevesinde kurtuluş olarak gördüğünüz biriyle evlilik yapmışsınız. Beklentileriniz bu kadar büyükken yaşadığınız olumsuzluklar sizi üzdüğü halde bile bile lades diyerek devam etmeyi tercih etmişsiniz. Çok üzüldüm inanınki, keşke o anlarda yanınızda olabilseydim ve sizi şöye bir sarsarak kendine gel napıyorsun diyebilseydim. Yine de buraya açılan bu kadar konunuzda ortak bir takım görüşler varken sizin bunları dinlemeyerek hayatınızı daha da çıkmaza sokmanızı üzülerek okumaya devam ettim.
Sizin hayata karşı bir öfkeniz var ve bunu dindirebilmiş değilsiniz , beklentileriniz karşılanmadıkça da büyüyerek içten içe devam etmiş ve ara ara patlamış zaten. Şiddet konusunda eşinizin davranışını hiç bir şey meşrulaştıramaz bu konuda tamamen haksız.
Eğer gerçekten boşanacaksanız adamla ve ailesiyle ilgili her şeyi boş verin yok eğer yine devam edecekseniz mücadele yolunu değiştirmenizde fayda görüyorum. Siz öyle bir kadın olmalısınız ki eşiniz annesinin evinde veya dışarıda alkol alarak aradığı huzuru sizde ve evinde çocuğunuzla bulabilsin. Çok ama çok sabırlı olarak ve bu esnada güler yüzünüzü eksik etmeyerek en başta siz kendi huzurunuzu sağlayın ki bebeğiniz de eşiniz de sizle huzur bulsun.
Sürekli laf sokmak,iğnelemek vs yöntemlerle onlarla aynı seviyeye düşmeyin artık . Sizi soktukları bu çukuru kendiniz için cennet bahçesine çevirmek yine sizin elinizde. Biliyorum bu şekilde insanlarla mücadale etmek çok zor ama imkansız değil. Dediğim gibi eğer boşanmayacaksanız bu dediklerime kulak verin. Eğer boşanacaksanız ( ki benim bu yöndeki düşüncem en baştan daha çocuk vs olmadan bitmesi gerektiğiydi ama önemli değil şu saatten sonra da muhtemel) bunlara kulak vermeyin çekmek zorunda değilsiniz hiç bir zaman. Çünkü sizin de söylediğniz gibi bu evlilik devam ettikçe burada daha çok konu açacaksınız gibi görünüyor. İyice çirkinleştiyseniz artık bu ortamda bir çocuk büyütmemeniz gerektiğini de düşünüyorum.Hem kendi ruh sağlığınız için hem de çocuğunuzun gelişimi için bu kara cehalet ortamından ya kurtulun ya da mücadele yönteminizi değiştirin.