- 29 Mayıs 2013
- 1.528
- 677
- 123
- Konu Sahibi birgaripyazar
- #1
23 yaşıma gircem.Bir elin parmağını geçmiycek kadar erkek arkadasım oldu.Aldatıldığım oldu yakın arkadaşımla baş başa ona süpriz yaparken tamda film gibi.Bir diğerinden hastanelik olacak kadar dayak yedim herkesin önünde tanınmıycak hale soktu beni.Ve daha birçok işkence.Sonra birini sevdim.Hayatta sevmem diyebilceğim bi tipti benden 8 yaş büyük biri çok fedakarlık yaptım.Arkamdan çevirmediği dümen kalmadı yakaladım onu hesap sordum bana tek bir cevap dahi vermedi ne inkar ne özür iyi kötü hiçbirşey..Ve orda bitti.Ve sonuncusuyla tanıştım hoşlandım yaşıtım biri.İnanın her ettiğim lafı düşünerek ediyorum ama nerede hata yapıyorum ben.Konuşuyorum konuyu cinselliğe çekiyor başta böyle biri değildi.Artık bıktım ruhum daraldı niye her defasında böyle oluyor birkezde insan gibi bitsin bitiyorsa.Artık kimseye güvenemiyorum sorunlu biri oldum çıktım.Bir yandan işe girmek için sınavlar vs çabalıyorum hüsrana uğruyorum hepten psikolojim çöktü.Niye değer verilmiyor bana.Ailemde sorunlarım var işe giremiyorun emeğimin karşılığını alamıyorum duygusal hayatım hüsran.Çok isteyen oluyor çok teklif geliyor övmek için demiyorum ama bi gören tekrar dönüp bakar neşeliyimdir gülmeyi güldürmeyi severim ama artık o insanda yok insanlar sayesinde.Hep mi böyle erkeklerin aklı fikri şeylerinde olur kimseyede güven olmaz mı insanlar niye bukadar vicdansız....