- 28 Şubat 2012
- 2.512
- 1.252
- 158
- Konu Sahibi yasmin1985
- #1
bilenler bilir daha önceki konularımda anlatmıştım neler yaşadakılarımı kısa bir süre öncede evlerimizi ayırmıştık aradan çok uzun süre geçmeden k.valdem aniden fenalaştı uzun süre yoğun bakım ünetisnide yattıktan sonrada vefat etti ne yazakki.zaten evimi ayırdım diye dünyanın lafını yiyen ben sanki benim suçummuş gibi insanların üzerime gelmesine anlam veremiyorum.ben yoğun bakımda yatarken her gün gittim eşimi asla yalnız bırakmadım üzüntümden 10 kilo verdim her gören ne oldu sana derken k.valdemin tarafı benim ağlamama takmış.onca zaman hastenede yatarken 1 gün ziyarete gelenlerin insanların göz yaşları çok mu samimi acaba.insan illaki ağlıyarak mı gösterir üzüntüsünü evet ağlayamadım he hep böylemiyim tamam değilim çok ağlayan bir insanım ama gözümden yaş akamadı üzüldüm mü evet çok her ne olursa olsun 8 yılı aynı evin içinde geçirdik iyisiyle kötüsüyle allah rahmet eylesin hakkım varsa helal olsun her zaman.ama bu insanların böyle konuşmaları canımı çok sıktı.benim bir huyum var rol yapamıyorum neysem oyum içimden gelmiyorsa nasıl ağlayayımki ben.onca zaman yanında olup teşekkür eden kimseyi görmedim hadi etmesinlerde bu kadar eleştiriyi hak edecek birşey yaptığımada inanmıyorum.eşim derseniz o benim yanımda oldu hep aldırma dedi.artık beneden başka kimsesi olmadığını söylerek ağladı.artık akrabalarını da arayıp sormuyorum önümüz bayram aramamayı düşünüyorum hata mı yapıyorum bilmiyorum.
