Kabin memurluğuna başladım, ama.......

O baskıyı cocuktan sonra isten çıkınca cok yasadım ama yine de bakıcıya gönlüm razı olmadı .
Bir cok kısının gıpta ile baktığı bir mesleğin var . Cevreyi bosver ve kendine bir zaman tanı . Atıyorum 6 ay gibi. O sürenin sonunda hala cok mutsuzsan , esinle mutsuzluğunu paylaşır işten ayrılırsın . Kendine daha uygun oldugunu düşündüğün bir is bakarsın istersen .
Şunu unutma , hemen hemen her iş yerinde dedikodu , gruplaşma , altındakini ezerek ego tatmini yaşayan insanlar var . Iş hayatında olmak istiyorsan bunlarla da mücadele etmeyi öğrenmelisin. Zamanla insan kendini korumayı öğreniyor , alışıyor .
Eve bu sure zarfından yardımcı alırsan aklın kalmaz , snde rahat edersin .
 
İlk kez mi çalışıyorsun ? Dedikodu ve eskilerin büyüklük taslaması birçok işyerinde görülen durumlar.
2 ay çok kısa bir süre,henüz alışamaman çok normal.
Evişlerini de zamanla pratiğe bağlarsın.Bence devam edip alışmaya çalış.

Ben kabin memurluğunun çok zevkli olduğunu düşünürüm.Hareketli bir iş,değişik şehirler,farklı ortamlar...
Fakat maaşlarının daha yüksek olduğunu sanıyordum.
 
Benim çok istediğim bir meslekti aslında kabin memurluğu.
Ancak evlilere göre bir meslek değil bence.

Eşin bu evle ya da kendisiyle ilgilenememe durumuna bir şey demiyor mu?
 
ya aslında mesleğin çok güzel:) evli olman, sorumluluğun fazla olması seni işle birlikte çok yıpratır ama keyif almaya bak derim çünkü normal bir insanın senin gittiğin yerlere gitmesi 2000 lira maaşla çok zor... birde maaşları hakikaten azmış ya başka ek gelir her hangi bir şey var mı bilmiyorum tabi:KK14:
 
Ozelden hangi firmada calistigini yazar musin.ben daha once bir ay bir sure kabin memurlugu yaptim.bir ay sonunda nedenini bilmiyorum kovuldum..yok bole birsey...surekli ezmeye calisir eskiler.oyle bir konusurlar ki sanki hanfendiler prenses..Ayy sinir oluyorum onlara...
 
Çok zor meslek dediğiniz gibi dedikodusu çok ama düşününce kolay iş var mı ? Kimseyi memnun etmek zorunda değilsiniz en önce sizin mutluluğunuz gelir.
 
Ks
Merhaba... 1 yıllık evliyim, bazı sebeplerle işe başlama kararı aldım. Aslında evlenince çalışmak istemiyordum, ama akrabaların ve çevrenin "çalışma" baskısı yüzünden kendimi bu işlerde buldum. Çalışmadığım için aşağılanmaktan ve hor görülmekten sıkıldım açıkcası... Bana saygı duyulmuyordu ve bundan iki ay önce bir firmaya kabin memurluğu için başvuruda bulundum ben de, elemeleri geçtim ve kursa başladım... Her gün sabah anadolu yakasından avrupaya gittim 2 ay boyunca ve akşam döndüm... Bu arada kurs ücretliydi 7.5 bin lira verdim, 3.000 tlden az almayacağım nasılsa amorti ederim 2 ayda diye ödedim...

Şimdi ise işbaşı yaptık ve o kadar pişmanım ki evimle ve eşimle ilgilenemiyorum... Ne yemek yapmaya enerjim oluyor, ne evi temizleyip kendimle ilgilenebiliyorum. içimde hep bi sıkıntı var... Sırf şu verdiğim kurs ücretini çıkarmak için çalışıyorum ama kış maaşına geçtiğimiz için en fazla 2.000tl alabiliyorum...

Yeni olduğum için orda çalışan eski personel sürekli eziyor ve büyüklük taslıyorlar... Yolcularla sıkıntım olmadı, sadece çalışma ortamında çok dedikodular dönüyor ve kesinlikle bana uygun bir iş değilmiş... geç oldu anladığım.. Gece 1-2de yataktan çıkıp arap ülkelerine gidiyoruz bazen, bazense 4 kere git-gel yapıyoruz bazı şehirlere ve acayip yıprandım bi kaç haftada... Sürekli stresli bir iş, sürekli wc ve uçak için kontrolü yapıp bomba aramam lazım, kah geliyor hemşire oluyorsunuz, bazen itfiayeci gibi yangın arıyorsunuz.. Kısa mesafe hatlarında servisi ve boşları toplamayı yetiştirmek gerekli, yok bazı komutları asla kaçırmamalısın bir de... Sinirlerim harap oldu artık, çok mutsuzum ne yapacağımı bilmiyorum... Akrabam ve eşime bu durumu anlatamıyorum, hiçbir şeyi başaramadın olayına getirip aşağılamalardan bıktığım için çalışmaya başlamıştım zaten... Şimdi söylesem tepkilerini kaldıramam, ama ortada kaldım çok huzursuzum... şu parayı çıkarsam da bıraksam kafasıyla çalışıyorum sadece... keşke kendime göre daha hafif bir meslek edinseydim... ne yapmalıyım, akıl alıp açılacak kimsem yok... Lütfen bana destek olun, sadece destek ve güç verecek cümleler arıyorum...
kimse icin yasama bu hayatta yalnız kendin icin yasa. Hic bor zaman herkesi mutlu edemezsin. Bak ben matematik ogretmeniyim ama kendi kızımı yetiştirmeyi tercih ettim. Annem arada laf sokuyor akrabalar bosa okudun diyor. Onlara diyorum ki ben hem ilim öğrendim hemde sosyal cevre edindim ve özgürce çalısmama kararı alıyorum kızım mesleğimden daha onemli. Artık konuşmuyorlar cunku o kadar mutluyum ki bi ozel dersim var sadece geri vaktim tamamen benim. Yani mutsuzdan niye yasıyorsun ki. Mutlu hayat icin yasa ve kimsenin söylediklerini önemseme
 
Merhaba... 1 yıllık evliyim, bazı sebeplerle işe başlama kararı aldım. Aslında evlenince çalışmak istemiyordum, ama akrabaların ve çevrenin "çalışma" baskısı yüzünden kendimi bu işlerde buldum. Çalışmadığım için aşağılanmaktan ve hor görülmekten sıkıldım açıkcası... Bana saygı duyulmuyordu ve bundan iki ay önce bir firmaya kabin memurluğu için başvuruda bulundum ben de, elemeleri geçtim ve kursa başladım... Her gün sabah anadolu yakasından avrupaya gittim 2 ay boyunca ve akşam döndüm... Bu arada kurs ücretliydi 7.5 bin lira verdim, 3.000 tlden az almayacağım nasılsa amorti ederim 2 ayda diye ödedim...

Şimdi ise işbaşı yaptık ve o kadar pişmanım ki evimle ve eşimle ilgilenemiyorum... Ne yemek yapmaya enerjim oluyor, ne evi temizleyip kendimle ilgilenebiliyorum. içimde hep bi sıkıntı var... Sırf şu verdiğim kurs ücretini çıkarmak için çalışıyorum ama kış maaşına geçtiğimiz için en fazla 2.000tl alabiliyorum...

Yeni olduğum için orda çalışan eski personel sürekli eziyor ve büyüklük taslıyorlar... Yolcularla sıkıntım olmadı, sadece çalışma ortamında çok dedikodular dönüyor ve kesinlikle bana uygun bir iş değilmiş... geç oldu anladığım.. Gece 1-2de yataktan çıkıp arap ülkelerine gidiyoruz bazen, bazense 4 kere git-gel yapıyoruz bazı şehirlere ve acayip yıprandım bi kaç haftada... Sürekli stresli bir iş, sürekli wc ve uçak için kontrolü yapıp bomba aramam lazım, kah geliyor hemşire oluyorsunuz, bazen itfiayeci gibi yangın arıyorsunuz.. Kısa mesafe hatlarında servisi ve boşları toplamayı yetiştirmek gerekli, yok bazı komutları asla kaçırmamalısın bir de... Sinirlerim harap oldu artık, çok mutsuzum ne yapacağımı bilmiyorum... Akrabam ve eşime bu durumu anlatamıyorum, hiçbir şeyi başaramadın olayına getirip aşağılamalardan bıktığım için çalışmaya başlamıştım zaten... Şimdi söylesem tepkilerini kaldıramam, ama ortada kaldım çok huzursuzum... şu parayı çıkarsam da bıraksam kafasıyla çalışıyorum sadece... keşke kendime göre daha hafif bir meslek edinseydim... ne yapmalıyım, akıl alıp açılacak kimsem yok... Lütfen bana destek olun, sadece destek ve güç verecek cümleler arıyorum...
Alışırsın . Kendine zaman tanı . İşe alıştıkça kolay gelir . Sakın çıkma . Arkadaşım çıktı sonra tekrar girebilmek için canı çıktı 3 sene îşsiz gezdi . 7 bin lira çıkıp para sana kalınca zevkli bile gelir . Cebinde paran özgüvenin olur . Canın yemek yapmak istemese herkes çalışıyor der hoşgörür , evin pis olsa hoşgörür , ama evde duranı kimse hoşgörmüyor . Durumun iyi nile aşağılanıyorsun . 2 yıldır işsizim ve perişanım .
 
Kimse çalışmak istemez ki zaten..
Kadın erkek eşitliğinden bahsediyoruz ama yeri gelince biz kadınlar ben evlenince çalışmam diyoruz ama erkek böyle derse oww sen erkeksin nasıl çalışmazsınnn oluyor....

Bence sizin çalışma isteğiniz yok bu yüzden alışamıyorsunuz evde durmak istiyorsunuz yoksa sizde farkındasınız kolay iş yok.
 
Back
X