Kabuk tutmayan yaralarım var benim..

Donusunboylemiolacakti · 4 Mart 2016

Mavimavisular .!.:
Çok sık görüşmüyorum zaten ama işte fazla da ihmal etmek istemiyorum. Zaten aramızda öyle normal anne kız ilişkisi olmadığı için zorlasam iğreti durur.
Sen evli misin peki? Ya da kpssyi kazandn mı?

Evli degilim canim ben liseyi falanda aciktan okudum simdilik iki yillik açıköğretim okuyorum bolumun zatwn alimi yok evde ders calismaya musait degil pek ortaöğretim den kpss ye girmeyi dusunuyorum ordanda alim cok cok az diye biliyorum yani benim icin bu evden cikmak mucize gibi duruyor bende o mucizenin gerceklesmesini bekliyorum bakalim hayirlisi

Insallah sende bu psikolojiyi sıkıntilari uzerinden atarsin ama ruyani okudugum zaman sanki yasamis oldugun birseylerin ruyana yansimasi gibi hissettim bu olayon aynisini yasamamusmiydin

Cunku ruyada cok ince ayrintilar vardi camasirlarin makinada olmasi babanin banyoda tras olmasi islaklarla kurulari ayirman falan cok fazla ince detaylar var sanki bir yerden ruyana islemis seyler gibi geldi

Bu arada benimde ruyalara cok takilma gibi bir durumum var ama sin zamanlarda gordugum ruyalar hep psikolojimi etkilemis seyler bazen ruyanin verdigi korkuyu yorgunlugu gercek hayatta yasadiklarimiz vermiyor

Allah yardimcin olsun insallah atlatirsin omur boyunca boyke yasamak cok zor cunku

Esrin mine · 4 Mart 2016

EvvelAhir .!.:
Evli degilim canim ben liseyi falanda aciktan okudum simdilik iki yillik açıköğretim okuyorum bolumun zatwn alimi yok evde ders calismaya musait degil pek ortaöğretim den kpss ye girmeyi dusunuyorum ordanda alim cok cok az diye biliyorum yani benim icin bu evden cikmak mucize gibi duruyor bende o mucizenin gerceklesmesini bekliyorum bakalim hayirlisi

Insallah sende bu psikolojiyi sıkıntilari uzerinden atarsin ama ruyani okudugum zaman sanki yasamis oldugun birseylerin ruyana yansimasi gibi hissettim bu olayon aynisini yasamamusmiydin

Cunku ruyada cok ince ayrintilar vardi camasirlarin makinada olmasi babanin banyoda tras olmasi islaklarla kurulari ayirman falan cok fazla ince detaylar var sanki bir yerden ruyana islemis seyler gibi geldi

Bu arada benimde ruyalara cok takilma gibi bir durumum var ama sin zamanlarda gordugum ruyalar hep psikolojimi etkilemis seyler bazen ruyanin verdigi korkuyu yorgunlugu gercek hayatta yasadiklarimiz vermiyor

Allah yardimcin olsun insallah atlatirsin omur boyunca boyke yasamak cok zor cunku

Evet canım bu kadar etkilenmemin sebebi de ayrıntılar ve her bir ayrıntının hayatımdaki birşeyi temsil etmesi. Kardeşimin bana gıcıklığı annemn seslenip olayı sormadan bana saydırmadçsı, kardeşimin gidip anneme ağlaması annemin beni dövmesi yüzlerce defa yaşadığım durumlar. Babama hiç gidip baba bana yardım et demedim, ama gözlerimle o kadar yalvardım ki ona. Hep de kayıtsız kaldı. Bir tek sefer arkamda olmadı. Çamaşır olayı da pek giysi alınmazdı bana. Makinaya atılıp kurutulsun diye çok gözlerdim. Annemin tüm yakınlarını toplayıp savcıya gitmesi de , beni suçladığı zaman herkese kötülemesi, insanların gözünde beni alçaltmasına bir örnek. Onun etkisi sanırım.
Ama en çok etkilendiğim ve ilginç kısım küçük kardeşime benimle gel dediğimde kardeşim kabul etmediğinde kapıya yöneldim ve kapıdan bir erkek çocuğuyla çıktığım halim gözümün önüne geldi. Kim olduğunu bilmediğim o çocuğu öyle özledim ki o an. Rüyamda evlilik öncesi bir olayı görüyordum ama gelecekte bir oğlum olduğu ve onsuzluğun yarattığı karmaşa, boşluk hissi beni çok şaşırttı. Geçmişle geleceği bir arada yaşadım sanki. Böyle işte. Belki anlamsız boş bir rüyaydı ama bende yarattığı etkiler çok derin oldu.

Bence senin hala şansın var. Kpssye asıl, kazanmaya bak. Benim hiç sınava girme şansım bile olmadı. Neyseki okumana, sınavlara girmene birşey demiyorlar. Psikoloğunu dinle biran önce uzak bir yere atanıp gitmeye bak. Gittiğinde yeni bir savaş başlayacak. Yaşananların acısı sonraki yıllarda çıkma eğilimi gösterecek mutlaka. Ne kadar erken işe koyulsan o kadar kar.

SouvveniR · 4 Mart 2016

Mavimavisular .!.:
Amin inşallah..
Güzel duaların için çok teşekkür ederim. Eşimle allaha şükür iyiyiz. Güzel bir evliliğim var. Bir evladm var ikincisi yolda. Birincide bu durumun acısı çok yaşadım. O yüzden korkularım nüksetmiş durumda. Ya anneme benzersem, ya ikisine yetemeyip kötü bir anne olursam, bu durum doğumda yine karşıma çıkıp depresyona girersem.. Sorular sorular.. Psikoloğa gitmeyi ertwlememin sebeplerinden biri de bu. Bu problemi psikologla çözemezsem tüm umudum kaybolur. Kendimi tamamen kapatırum ve nedense birkaç terapiyle atlatacağıma inanamıyorum.
Annenin durumuna çok üzüldüm. Allah şifa versin. Peki senin annen de kendi annesi yüzünden mi hastalandı? Daha önce destek almış mıydı bu durum için? Buna rağmen mi durum yatmaya kadar gitti?

Benim annemin durumu çok farklı, sebepler farklı, yaşananlar farklı...
Fakat bu kadar duygu yükünün nelere sebep olduğunu bilen biriyim.
Annem benim 2000 senesinden beri hasta ve beni doğurduğu zaman ilk baş göstermiş bu durum (81 doğumluyum).
Zamanında tedavi olmamış, fakat üzerinden atlatmış.
2000 senesinde, en rahat olduğu dönemde, hiç bir problem sorun yokken bir gece uyuyup enteresan bir rüya görüp sabahında da rahatsızlanmıştı. O zamanlar liseye gidiyordum, gerçekten zor günlerdi.

Tavsiyem muhakkak görün birine, inan rahatlayacaksın. Ben dahi annemin bu durumlarından etkilenme ihtimaline karşın psikolojik destek almıştım bir dönem. Doktor "fazla bilinçli yaşıyorsun, herşeyi omzuna yüklemişsin, anne - babana ebeveynlik yapmak senin görevin değil, birşeyin yok ama bu kadar endişeli yaşarsan senin için de rahatsızlıklar kaçınılmaz olacaktır" demişti.
Artık daha relax yaşamaya çalışıyorum, ne kadar elimizden gelirse tabii günümüz şartları düşünüldüğünde.

Annemin rahatsızlığını en son tetikleyen şey ise şu oldu:
Annemler 3 kız kardeş ve çocukluk dönemleri tabii ki zor geçmiş. Annanem dünya tatlısı bir kadındı, fakat 3 kız evladı olmasına rağmen bakım evine yatırıldı. Annem kendi psikolojik durumlarından dolayı zaten annaneme bakabilecek durumda değildi. Fakat kız kardeşleri annanemi bakım evine yatırmış olsalar dahi bütün suçu anneme yıktılar desem yeridir. Resmen kardeşlikten reddediler. Hiç bir sebep yokken ortada. Biz eşim ile annanemi bakım evinden çıkartmaya çok uğraştık fakat hep büyük teyzem engel oldu. Ve sonuç, annem ciddi anlamda stres, sinir, duygu yoğunluğu nedeniyle psikolojik problemleri tetikledi. Kontrol edilemez noktaya geldiği için de mecburen Bakırköy'e götürdüm. Çok acı bir gündü benim için. Neyse, kendi meselelerimle kafanı bulandırmak istemem.

Sadece sözün özü, annemdeki rahatsızlık zamanında teşhis-tedavi olmadığı için Bipolar - iki uçlu duygu bozukluğu.

Bence hiç kimse kendini bu kadar ihmal etmemeli.
Kendini kötü hissediyorsan, mutsuzluğa ve günlük yaşantına yansıyacak şekilde seni rahatsız eden şeyler varsa içinde.
Her kim olursa olsun destek almalı. Geri dönüşü olmayan (maddi + manevi) şeyler yaşamadan önlem alınmalı...

Kendi yaşadıklarımı bildiğim için, kimsenin bu tür şeyleri tecrübe etmesini istemem. Allah düşmanıma bile vermesin...

Sen hastasın veya rahatsızsın imajından ziyade, diyeceğim şu ki, hasta olmasan dahi, psikolojin sağlam olsa dahi bir destek al. Herşeyden önce kendin için yapmalısın bunu. Çünkü sen kendine bakmaz isen, gerekli önlemleri almazsan, ne kendine ne de başkasına bir faydası olmuyor insanın...

Annanemin vefatı annemin yaşadıkları beni de çok etkiledi. İnan oğluma, eşime bir faydam dokunamıyordu o dönem. Ki çok şükür sağlam bir psikolojim var yaşadıklarıma rağmen. Yine de insanız. Her daim dış desteğe ihtiyacımız var.

Allah yardımcın olsun, evlatlarına sağlık sıhhat versin.
Ve inan asla annen gibi biri olmayacaksın. Kimse bir diğerinin tekrarı olmuyor, hepimiz şahsımıza munhasırız.
Tecrübeler insanda daima pozitif noktalar bırakır aslında, yeterki bunları görmeyi bilelim...

puka1606 · 4 Mart 2016

Annemle ilgili benimde çok yaralarım var hala zaman zaman depreşen bir yara. Düşünüyorum da ne sabırlı insanmışım sustum büyüktür olsun diye yuttum ama bende kocaman kadın oldum. Ağzımı bile açmaya mecalim kalmadı annemle ilgili sizi anlıyorum. Gözlerim doldu okurken de Allah annesiyel hiç bir zaman yakın olamayan ben ve benim gibilere yardım etsin.......

vega4 · 4 Mart 2016

Mavimavisular .!.:
Malesef anne aynı anne, baba aynı baba, kardeş aynı kardeş..

insanın en çok canını ailesi yakıyor maalesef senı çok iyi anlıyorum bende çok dayak yedım çok zorluk çektim hala babamı görünce nefretim artıyor aile özlemi ile büyümek mutlu bır aile görünce tuvalete saklanıp ağlamak ahh ahh ağlattın benı ya aklıma neler geldi şimdi sen hamıle mısın nasıl oldu evlimiydin onu anlamadım

Esrin mine · 4 Mart 2016

souvvenir .!.:
Benim annemin durumu çok farklı, sebepler farklı, yaşananlar farklı...
Fakat bu kadar duygu yükünün nelere sebep olduğunu bilen biriyim.
Annem benim 2000 senesinden beri hasta ve beni doğurduğu zaman ilk baş göstermiş bu durum (81 doğumluyum).
Zamanında tedavi olmamış, fakat üzerinden atlatmış.
2000 senesinde, en rahat olduğu dönemde, hiç bir problem sorun yokken bir gece uyuyup enteresan bir rüya görüp sabahında da rahatsızlanmıştı. O zamanlar liseye gidiyordum, gerçekten zor günlerdi.

Tavsiyem muhakkak görün birine, inan rahatlayacaksın. Ben dahi annemin bu durumlarından etkilenme ihtimaline karşın psikolojik destek almıştım bir dönem. Doktor "fazla bilinçli yaşıyorsun, herşeyi omzuna yüklemişsin, anne - babana ebeveynlik yapmak senin görevin değil, birşeyin yok ama bu kadar endişeli yaşarsan senin için de rahatsızlıklar kaçınılmaz olacaktır" demişti.
Artık daha relax yaşamaya çalışıyorum, ne kadar elimizden gelirse tabii günümüz şartları düşünüldüğünde.

Annemin rahatsızlığını en son tetikleyen şey ise şu oldu:
Annemler 3 kız kardeş ve çocukluk dönemleri tabii ki zor geçmiş. Annanem dünya tatlısı bir kadındı, fakat 3 kız evladı olmasına rağmen bakım evine yatırıldı. Annem kendi psikolojik durumlarından dolayı zaten annaneme bakabilecek durumda değildi. Fakat kız kardeşleri annanemi bakım evine yatırmış olsalar dahi bütün suçu anneme yıktılar desem yeridir. Resmen kardeşlikten reddediler. Hiç bir sebep yokken ortada. Biz eşim ile annanemi bakım evinden çıkartmaya çok uğraştık fakat hep büyük teyzem engel oldu. Ve sonuç, annem ciddi anlamda stres, sinir, duygu yoğunluğu nedeniyle psikolojik problemleri tetikledi. Kontrol edilemez noktaya geldiği için de mecburen Bakırköy'e götürdüm. Çok acı bir gündü benim için. Neyse, kendi meselelerimle kafanı bulandırmak istemem.

Sadece sözün özü, annemdeki rahatsızlık zamanında teşhis-tedavi olmadığı için Bipolar - iki uçlu duygu bozukluğu.

Bence hiç kimse kendini bu kadar ihmal etmemeli.
Kendini kötü hissediyorsan, mutsuzluğa ve günlük yaşantına yansıyacak şekilde seni rahatsız eden şeyler varsa içinde.
Her kim olursa olsun destek almalı. Geri dönüşü olmayan (maddi + manevi) şeyler yaşamadan önlem alınmalı...

Kendi yaşadıklarımı bildiğim için, kimsenin bu tür şeyleri tecrübe etmesini istemem. Allah düşmanıma bile vermesin...

Sen hastasın veya rahatsızsın imajından ziyade, diyeceğim şu ki, hasta olmasan dahi, psikolojin sağlam olsa dahi bir destek al. Herşeyden önce kendin için yapmalısın bunu. Çünkü sen kendine bakmaz isen, gerekli önlemleri almazsan, ne kendine ne de başkasına bir faydası olmuyor insanın...

Annanemin vefatı annemin yaşadıkları beni de çok etkiledi. İnan oğluma, eşime bir faydam dokunamıyordu o dönem. Ki çok şükür sağlam bir psikolojim var yaşadıklarıma rağmen. Yine de insanız. Her daim dış desteğe ihtiyacımız var.

Allah yardımcın olsun, evlatlarına sağlık sıhhat versin.
Ve inan asla annen gibi biri olmayacaksın. Kimse bir diğerinin tekrarı olmuyor, hepimiz şahsımıza munhasırız.
Tecrübeler insanda daima pozitif noktalar bırakır aslında, yeterki bunları görmeyi bilelim...

Anladım allah şifa versin annene. Bu da bir ihtimal tabi. Sonuçta psikolojik olayların üzeri örtülmüyor. Bir yerde patlak veriyor muhakkak. Ben de bundan korkuyorum. Ve artık ertelemek istemiyorum. Çünkü 5 yıldır erteliyorum ama bir yere varamıyorum hatta daha da geriye gidiyorum. Nisanın ilk haftası görüşmek üzere bir psikolog arayışına giricem. İnşallah derdime derman olacak birini bulabilirim. Peki doğuma kadar bu iş kontrol edebileceğim bir noktaya ulaşır mı sence? Lohusalık depresyonuyla bu olayların birleşmesini daha önce yaşadığım için aynı şeyi yaşamaktan korkuyorum.

SouvveniR · 4 Mart 2016

Mavimavisular .!.:
Anladım allah şifa versin annene. Bu da bir ihtimal tabi. Sonuçta psikolojik olayların üzeri örtülmüyor. Bir yerde patlak veriyor muhakkak. Ben de bundan korkuyorum. Ve artık ertelemek istemiyorum. Çünkü 5 yıldır erteliyorum ama bir yere varamıyorum hatta daha da geriye gidiyorum. Nisanın ilk haftası görüşmek üzere bir psikolog arayışına giricem. İnşallah derdime derman olacak birini bulabilirim. Peki doğuma kadar bu iş kontrol edebileceğim bir noktaya ulaşır mı sence? Lohusalık depresyonuyla bu olayların birleşmesini daha önce yaşadığım için aynı şeyi yaşamaktan korkuyorum.

Dediğim gibi, zaten en çok lohusalık döneminde patlak vermesiyle ünlüdür psikolojik rahatsızlıklar.
Çünkü en hassas dönemdir o dönem, tüm hormonların tamamen karma karışık olduğu dönem olduğu için.

Ben bir uzman değilim tabii ki, şudur bu dur diyerek teşhis koyamam, hatta seni yanlış yönlendirmeye kadar gider gereksiz yorumlarım. O yüzden bence en kısa zamanda bir destek almanda fayda var. Ne kadar erken o kadar iyi...

5 yıl ciddi bir zaman, bence erteleme artık.
Sen nerede yaşıyorsun? İstanbul'da mı?

Esrin mine · 4 Mart 2016

vega4 .!.:
insanın en çok canını ailesi yakıyor maalesef senı çok iyi anlıyorum bende çok dayak yedım çok zorluk çektim hala babamı görünce nefretim artıyor aile özlemi ile büyümek mutlu bır aile görünce tuvalete saklanıp ağlamak ahh ahh ağlattın benı ya aklıma neler geldi şimdi sen hamıle mısın nasıl oldu evlimiydin onu anlamadım

Senin konularını biliyorum. Zor zamanında yanında olmamalarından anlaşılıyor zaten aile yapın. Ben de yarın eşimle kötü bir şey yaşasam aynı tepkileri alacağımı biliyorum. O yüzden bebeğim iki yaşını doldurunca kpssyi kazanıp atanmayı istiyorum. Eşimle iyiyiz şükür ama dünya hali belli olmaz. Hiçbirşey olmazsa ölüm var. Allah korusun eşime bir şey olsa o eve dönmeyi asla istemiyorum.
Rüya kısmı biraz kafa karıştırıcı. Ben şu an evliyim, kendi evimdeyim ama o evde yaşadıklarım, çözümlenemeyen problemler yüzünden kendimi hep orda, geçmiş zamandaki halimle görüyorum.

Mutluluki · 4 Mart 2016

Mavimavisular .!.:
gün içinde oturup bunları düşünmüyorum ama mesela eşime yada çocuğuma bağırdığımda aklıma ilk gelen bunlar olıyor. Ah anne sen bana bunları yaşatmasaydın ben böyle olmazdım diyorum. Bana sakin, olumlu bir insan olma şansı vermediği için çok kızıyorum ona. Çok sosyal değilim ama çok da içe kapanık değilimdir. İnsanlara güvenmekte zorluk çektiğim için en ufak bir kaş göz imasında karşımdakinden uzaklaşıyorum. İnsanlardan zarar görmrkten korkuyorum.
Sen de benzer şeyler yaşadın sanırım. Peki sen atlatabildin mi geçmişini?

Ben uzun süredir evliyim zaten. Kendi evimde gayet mutluyum ama işte hep bir yarımlık hep bir acıyla. Sanırım sorunum geçmişi şimdiye fazlaca karıştırmak. Rüyalarımda da zaten kendimi hep o evde, annemin otoritesi altında yaşarken görüyorum.

Canım ben şiddet olarak sözlüsünü çok ağır yaşadım. Fiziksel şiddet izledim sadece.
Bende her gece saçma rüyalar görüyorum ve etkisinde kalıyorum. aşılanmış düşünce ve duygular rüyalarımızda gün yüzüne çıkıyor.
Bende güvensizim etrafıma hiç güvenim yok aynı senin gibi üzülmekten kırılmaktan korkuyorum. haksızlığa uğramaktan korkuyorum. Hak ettğiğimi düşündüğüm değeri vermemeleri beni korkutuyor. çünkü ben herkesin iyiliğini isterim kırmamak için uğraşırım.
İçe kapanık değilim ama samimi ilişkilerim yok ne aile ne akraba nede bir yabancıyla çok yakınlaşamıyorum.
kendimize yeterince değer versek ve özgüvenimizi arttırabilsek çok daha iyi olabiliriz.
Namaz kıl hiç bir şeyin kalmaz diyorlar bir de sen kılıyor musun?

Donusunboylemiolacakti · 4 Mart 2016

Mavimavisular .!.:
Evet canım bu kadar etkilenmemin sebebi de ayrıntılar ve her bir ayrıntının hayatımdaki birşeyi temsil etmesi. Kardeşimin bana gıcıklığı annemn seslenip olayı sormadan bana saydırmadçsı, kardeşimin gidip anneme ağlaması annemin beni dövmesi yüzlerce defa yaşadığım durumlar. Babama hiç gidip baba bana yardım et demedim, ama gözlerimle o kadar yalvardım ki ona. Hep de kayıtsız kaldı. Bir tek sefer arkamda olmadı. Çamaşır olayı da pek giysi alınmazdı bana. Makinaya atılıp kurutulsun diye çok gözlerdim. Annemin tüm yakınlarını toplayıp savcıya gitmesi de , beni suçladığı zaman herkese kötülemesi, insanların gözünde beni alçaltmasına bir örnek. Onun etkisi sanırım.
Ama en çok etkilendiğim ve ilginç kısım küçük kardeşime benimle gel dediğimde kardeşim kabul etmediğinde kapıya yöneldim ve kapıdan bir erkek çocuğuyla çıktığım halim gözümün önüne geldi. Kim olduğunu bilmediğim o çocuğu öyle özledim ki o an. Rüyamda evlilik öncesi bir olayı görüyordum ama gelecekte bir oğlum olduğu ve onsuzluğun yarattığı karmaşa, boşluk hissi beni çok şaşırttı. Geçmişle geleceği bir arada yaşadım sanki. Böyle işte. Belki anlamsız boş bir rüyaydı ama bende yarattığı etkiler çok derin oldu.

Bence senin hala şansın var. Kpssye asıl, kazanmaya bak. Benim hiç sınava girme şansım bile olmadı. Neyseki okumana, sınavlara girmene birşey demiyorlar. Psikoloğunu dinle biran önce uzak bir yere atanıp gitmeye bak. Gittiğinde yeni bir savaş başlayacak. Yaşananların acısı sonraki yıllarda çıkma eğilimi gösterecek mutlaka. Ne kadar erken işe koyulsan o kadar kar.

Allah ikimizinde yardimcisi olsun oyle kelimelerle anlatmaya kalksak benimde seninde yasadiklarin tukenmez

Ben annen kadar babanada kiziyorum sana hic yardimci olmaya calismadigi icin

Mesela ben anneme kizamiyorum cunku gercekten kendiside cok cekti annemin babama lafi gecmezdi 27 yasindayim hala kendisinden korkuyorum bu korkuyuda ne kadar denediysem ustumden atamiyorum

Her insanin hayatinda bi imtihani var bizimkide anne babalarimiz inşallah evinde esinle ailenle huzuru mutlulugu yakalarsin ve devamli olur inşallah

vega4 · 4 Mart 2016

Mavimavisular .!.:
Senin konularını biliyorum. Zor zamanında yanında olmamalarından anlaşılıyor zaten aile yapın. Ben de yarın eşimle kötü bir şey yaşasam aynı tepkileri alacağımı biliyorum. O yüzden bebeğim iki yaşını doldurunca kpssyi kazanıp atanmayı istiyorum. Eşimle iyiyiz şükür ama dünya hali belli olmaz. Hiçbirşey olmazsa ölüm var. Allah korusun eşime bir şey olsa o eve dönmeyi asla istemiyorum.
Rüya kısmı biraz kafa karıştırıcı. Ben şu an evliyim, kendi evimdeyim ama o evde yaşadıklarım, çözümlenemeyen problemler yüzünden kendimi hep orda, geçmiş zamandaki halimle görüyorum.

biliyorum canım anne evine yarın saat oturmaya gitsem tüm kötü anılar laflar sözler her gözümün onunden geçer sayıp sövüp çıkmak isterim
hamileyken geceleri çok ağlardım bebeğim bir yuvada büyüyecek huzurlu olacak diye kendimi teskin ederdim ahh ahh
rabbim oğlunu sağlıkla versin kucağina

Esrin mine · 4 Mart 2016

souvvenir .!.:
Dediğim gibi, zaten en çok lohusalık döneminde patlak vermesiyle ünlüdür psikolojik rahatsızlıklar.
Çünkü en hassas dönemdir o dönem, tüm hormonların tamamen karma karışık olduğu dönem olduğu için.

Ben bir uzman değilim tabii ki, şudur bu dur diyerek teşhis koyamam, hatta seni yanlış yönlendirmeye kadar gider gereksiz yorumlarım. O yüzden bence en kısa zamanda bir destek almanda fayda var. Ne kadar erken o kadar iyi...

5 yıl ciddi bir zaman, bence erteleme artık.
Sen nerede yaşıyorsun? İstanbul'da mı?

lohusalık halim aklıma geldikçe ruhum daralıyor. Nasıl atlattığıma şaşırıyorum. Daha doğrusu nasıl üzerini örttüğüme. Hakikaten çok hassas bir dönem.
Ben ankarada yaşıyorm. İyi doktorlardan bahsediliyor. Ama ciddi bir araştırma içine girmedim doğrusu. Çok iyi doktorlar çok pahalı malesef. Öyle büyük paralar dökmek istemiyorum. Böyle bir durumda eşimin olayın ciddiyetinden haberdar olması gerekecek. Bu da en son isteyeceğim şey. Bir araştırayım bakalım neler çıkacak.

Mutluluki .!.:
Canım ben şiddet olarak sözlüsünü çok ağır yaşadım. Fiziksel şiddet izledim sadece.
Bende her gece saçma rüyalar görüyorum ve etkisinde kalıyorum. aşılanmış düşünce ve duygular rüyalarımızda gün yüzüne çıkıyor.
Bende güvensizim etrafıma hiç güvenim yok aynı senin gibi üzülmekten kırılmaktan korkuyorum. haksızlığa uğramaktan korkuyorum. Hak ettğiğimi düşündüğüm değeri vermemeleri beni korkutuyor. çünkü ben herkesin iyiliğini isterim kırmamak için uğraşırım.
İçe kapanık değilim ama samimi ilişkilerim yok ne aile ne akraba nede bir yabancıyla çok yakınlaşamıyorum.
kendimize yeterince değer versek ve özgüvenimizi arttırabilsek çok daha iyi olabiliriz.
Namaz kıl hiç bir şeyin kalmaz diyorlar bir de sen kılıyor musun?

zaten o inen sert ellerden çok sözler, bakışlar mahfediyor insanı. Şiddetin her türlüsü ayrı dehşet.
Namaz kıloyorum ama açıkçası eskisi gibi hissederek değil sanki bir ödevi yerine getirme kaygısıyla. Olayın bu yönü de var. Bunun etkisini birebir hayatında görmüş bir insanım. Kendime çeki düzen vermem gereken o kadar çok nokta var ki. Ama ibadet de psikolojinin rahatlığına iyiliğine göre anlam kazanıyor. Öbür türlü manevi bir fayda elde edilemez.
Sen psikologla görüştün mü hiç?

SouvveniR · 4 Mart 2016

Mavimavisular .!.:
lohusalık halim aklıma geldikçe ruhum daralıyor. Nasıl atlattığıma şaşırıyorum. Daha doğrusu nasıl üzerini örttüğüme. Hakikaten çok hassas bir dönem.
Ben ankarada yaşıyorm. İyi doktorlardan bahsediliyor. Ama ciddi bir araştırma içine girmedim doğrusu. Çok iyi doktorlar çok pahalı malesef. Öyle büyük paralar dökmek istemiyorum. Böyle bir durumda eşimin olayın ciddiyetinden haberdar olması gerekecek. Bu da en son isteyeceğim şey. Bir araştırayım bakalım neler çıkacak.
zaten o inen sert ellerden çok sözler, bakışlar mahfediyor insanı. Şiddetin her türlüsü ayrı dehşet.
Namaz kıloyorum ama açıkçası eskisi gibi hissederek değil sanki bir ödevi yerine getirme kaygısıyla. Olayın bu yönü de var. Bunun etkisini birebir hayatında görmüş bir insanım. Kendime çeki düzen vermem gereken o kadar çok nokta var ki. Ama ibadet de psikolojinin rahatlığına iyiliğine göre anlam kazanıyor. Öbür türlü manevi bir fayda elde edilemez.
Sen psikologla görüştün mü hiç?

Anladığım kadarı ile eşinin durumdan haberdar olmasını istemiyorsun.
Hepimiz bir noktada eşlerimizin durumlar hakkında bakış açısının ne olacağına dair korkular yaşıyoruz.
Kendim adıma konuşmam gerekirse, ben ne var ne yok eşime daha nişanlılık döneminde anlatmıştım.
Hem kendi açımdan beni daha iyi tanıması, hem de psikolojik olarak rahatlamak adına bunu yapmakta yarar gördüm.
Annemin durumunu genel hatları ile, en önemli noktalarıyla eşim biliyor, çünkü biliyordum ki evliliğimizde de bu tarz bir problem ortaya çıkar ve eşimin bir süpriz ile karşılaşmasını sonradan "bana niye anlatmadın" demesini istemedim.
İyi ki de anlatmışım, desteğini faydasını çok gördüm.

Dediğin gibi iyi doktorlar çok pahalı, ben annem için 1 saatlik 400 TL verdiğimi hatırlıyorum.
Fakat devlet hastanelerinde profesörler bu kadar yüklü para almıyorlar.
Doktor araştırıp, devlet hastanesinde bir doktora da görünebilirsin bence.
Önemli olan zaten ilaç kullanmak veya herhangi bir teşhis konulması değil şu an senin bulunduğun durum.
Yeterki destek al, bir nefes almana yardımcı olsun....
Hayırlısı olsun inşallah, ne diyeyim...

Mutluluki · 4 Mart 2016

Mavimavisular .!.:
lohusalık halim aklıma geldikçe ruhum daralıyor. Nasıl atlattığıma şaşırıyorum. Daha doğrusu nasıl üzerini örttüğüme. Hakikaten çok hassas bir dönem.
Ben ankarada yaşıyorm. İyi doktorlardan bahsediliyor. Ama ciddi bir araştırma içine girmedim doğrusu. Çok iyi doktorlar çok pahalı malesef. Öyle büyük paralar dökmek istemiyorum. Böyle bir durumda eşimin olayın ciddiyetinden haberdar olması gerekecek. Bu da en son isteyeceğim şey. Bir araştırayım bakalım neler çıkacak.
zaten o inen sert ellerden çok sözler, bakışlar mahfediyor insanı. Şiddetin her türlüsü ayrı dehşet.
Namaz kıloyorum ama açıkçası eskisi gibi hissederek değil sanki bir ödevi yerine getirme kaygısıyla. Olayın bu yönü de var. Bunun etkisini birebir hayatında görmüş bir insanım. Kendime çeki düzen vermem gereken o kadar çok nokta var ki. Ama ibadet de psikolojinin rahatlığına iyiliğine göre anlam kazanıyor. Öbür türlü manevi bir fayda elde edilemez.
Sen psikologla görüştün mü hiç?

Görüştüm canım evlenmeden hemen önce ama boş maalesef. ben öfke dolu mutsuz sevgi nedir bilmeyen bir insan olduğumu kendim anladım. Anlayınca da okuyarak araştırarak fark ettim sebebini. Tamamen sevgisizlik bilinçsizlik sağlıksız yetişkinlerin çocuklarıyız biz maalesef. onlar farkında değiller hasta olduklarının ne yazık ki.
Ben güven meselesinde çok ısrarcıyım. hani diyorsun ya kendimi değiştirmem gereken noktalar var diye. işte bunları kendimize güvenirsek odaklanıp değiştirebiliriz sadece. ben bunda çok iradesizim. değiştiremem gibi geliyor kendime güvenmiyorum değişeceğim konusunda. güvensem daha çok çabalarım ve mutlaka Allah yardım eder değişiriz. değiştikçe bu duygu ve düşüncelerden uzaklaşırız.
Ama ümidimizi canlı tutmalıyız ki gerçekleşmesi için çabalamaktan vazgeçmeyelim.
Şu dünyaya bir kez geldik bunlarla yaşamaya değmez yazık olur diyorum hep kendime güçlü olmalıyız çare-sizsiniz sözü içimi okşuyor dua ediyorum. çok şükür halimize her daim.
Sen iyi bir dr bulursan mutlaka git derim. Benim yaşadığım yerde 3 tane var sadece hiç iyi yorum almadım diğerlerinden.
İnternette İzzet Güllü var psikolog sayfasından faydalan mutlaka gidebilirsen çok daha iyi olur kendisine.

Kabuk tutmayan yaralarım var benim..

Ayrıntılı Düzenleme

Donusunboylemiolacakti

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Esrin mine

Popüler Üye

SouvveniR

❤+❤ = ❤❤

puka1606

Aktif Üye

vega4

Popüler Üye

Esrin mine

Popüler Üye

SouvveniR

❤+❤ = ❤❤

Esrin mine

Popüler Üye

Mutluluki

Mucize 1 di şimdi 2 oldu love

Donusunboylemiolacakti

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

vega4

Popüler Üye

Esrin mine

Popüler Üye

SouvveniR

❤+❤ = ❤❤

Mutluluki

Mucize 1 di şimdi 2 oldu love

Benzer Konular