O kadar Üzgünüm ki ne hissedeceğimi bile bilemiyorum. Önceki konularımda bahsetmiştim ilişkimden. 7. Yılına girmiş karman çorman bir ilişki. Kaç yıldır kurduğumuz hayaller gerçek oldu derken hayal kırıklığının içinde buldum kendimi bugün.
İlişkimizin başından beri hiç aynı şehirde
şehirde olmadık.Hep konuşurduk aynı şehirde olsak aynı üniversitede olsak diye. Sonunda ben lisansüstü eğitim için o Üniversiteye asistan olarak geldim o da aynı ünide başka bir bölümde öğrenci.
Bundan önceki görev yerim doğuda olduğu için sadece 2 kere görüşmüştük. Ve dün şehri bilmediğim için beni otogardan almaya geldi. Buz gibi bir karşılaşma. " Çok özledim, artık gel " diyen adamdan eser yok.
Neyse Okula beraber gittik. Ama iki yabancı gibi. O önden önden gitti ben arkadan. Ara ara arkasına döndü sonra bastı devam etti,sürekli saatine baktı. En sonunda "Ben geç kaldım sen burdan gidersin." dedi öylece kalakaldım. İş çıkışımda mesaj attı "Çıkışta bişeyler yiyelim,aşağıda seni bekliyor olacağım."diye.
O zamana kadar belki yorgundur, canı bişeye sıkkındır diye teselli ettim kendimi. Aşağıya inip ona baktığımda birinin arkasından öylece bakıyordu. Nasıl desem oturuyor ama kafayı 180 derece çevirmiş. Beni görünce hemen bir toparladı. Gittik bişeyler yedik, neredeyse hiç sohbet etmedik. Kuru bir ağızla" Yeni işin hayırlı olsun"gibi birkaç klişe cümle kurdu.
Otogara gitmek için araç beklerken patlattı bombayı." Acayip kilo almışsın, öyle böyle değil. Senin kafan kocamandı vücudunda şimdi kafan küçücük kalmış kaybolmuş" dedi. Gözlerinde ilk defa sevgisizliği gördüm. Beni yemek yerken,otobüste giderken bile hayran hayran izleyen adam şimdi suratıma bile bakıyordu.Ne diyeceğimi şaşırdım. Halbuki en son Görüştüğümüzden beri 3 kilo almıştım.
Otogarda otobüs saatine kadar ağzımı bıçak açmadı,otobüse binince de hiç ona bakmadım. Yol boyunca günümü nasıl bekliyordum nasıl geçti kavgasında oldum kendimle. O ise şuan hiçbirşey olmamış gibi.
Son yıllarda eski halime göre biraz kilo aldım. Öypli bir asistanım. Sürekli stres halindeyim. İster istemez aldım kilo. Düzenimi kurunca spor ve diyete başlayacaktım zaten, bunu onu da söylemiştim. Ama beni üzen kilo meselesinden ziyade bu tavırları. Ne oldu da bu kadar herşeye hevesliyken böyle buza döndük? Kaç yıldır olmasını istediğimiz şey oldu ama şuan Hayal kırıklığımın tarifi yok. Lütfen fikirlerinizle yardımcı olun.
İlişkimizin başından beri hiç aynı şehirde
şehirde olmadık.Hep konuşurduk aynı şehirde olsak aynı üniversitede olsak diye. Sonunda ben lisansüstü eğitim için o Üniversiteye asistan olarak geldim o da aynı ünide başka bir bölümde öğrenci.
Bundan önceki görev yerim doğuda olduğu için sadece 2 kere görüşmüştük. Ve dün şehri bilmediğim için beni otogardan almaya geldi. Buz gibi bir karşılaşma. " Çok özledim, artık gel " diyen adamdan eser yok.
Neyse Okula beraber gittik. Ama iki yabancı gibi. O önden önden gitti ben arkadan. Ara ara arkasına döndü sonra bastı devam etti,sürekli saatine baktı. En sonunda "Ben geç kaldım sen burdan gidersin." dedi öylece kalakaldım. İş çıkışımda mesaj attı "Çıkışta bişeyler yiyelim,aşağıda seni bekliyor olacağım."diye.
O zamana kadar belki yorgundur, canı bişeye sıkkındır diye teselli ettim kendimi. Aşağıya inip ona baktığımda birinin arkasından öylece bakıyordu. Nasıl desem oturuyor ama kafayı 180 derece çevirmiş. Beni görünce hemen bir toparladı. Gittik bişeyler yedik, neredeyse hiç sohbet etmedik. Kuru bir ağızla" Yeni işin hayırlı olsun"gibi birkaç klişe cümle kurdu.
Otogara gitmek için araç beklerken patlattı bombayı." Acayip kilo almışsın, öyle böyle değil. Senin kafan kocamandı vücudunda şimdi kafan küçücük kalmış kaybolmuş" dedi. Gözlerinde ilk defa sevgisizliği gördüm. Beni yemek yerken,otobüste giderken bile hayran hayran izleyen adam şimdi suratıma bile bakıyordu.Ne diyeceğimi şaşırdım. Halbuki en son Görüştüğümüzden beri 3 kilo almıştım.
Otogarda otobüs saatine kadar ağzımı bıçak açmadı,otobüse binince de hiç ona bakmadım. Yol boyunca günümü nasıl bekliyordum nasıl geçti kavgasında oldum kendimle. O ise şuan hiçbirşey olmamış gibi.
Son yıllarda eski halime göre biraz kilo aldım. Öypli bir asistanım. Sürekli stres halindeyim. İster istemez aldım kilo. Düzenimi kurunca spor ve diyete başlayacaktım zaten, bunu onu da söylemiştim. Ama beni üzen kilo meselesinden ziyade bu tavırları. Ne oldu da bu kadar herşeye hevesliyken böyle buza döndük? Kaç yıldır olmasını istediğimiz şey oldu ama şuan Hayal kırıklığımın tarifi yok. Lütfen fikirlerinizle yardımcı olun.
