- Konu Sahibi Bazenhayat
-
- #1
Herkese merhaba
36 yaşında İstanbul’da yaşayan evli bir avukatım. Ellerinizden öpen birde 10 aylık oğlum var. 4-5 önce başıma gelen bir olay anlatacağım. Ayıplarlar diye hiçkimse ile paylaşamadığım beni ben olmaktan çıkaran bu durum ile ilgili değerli görüşlerinize danışma hakkımı kullanmak istiyorum.
4 yıllık evliyim. Kocamı çok seviyorum. Mükemmel bir insan ve mükemmel bir baba. Oğlum ile oyun oynamalarını izlemek en büyük eğlencem. Ne dizi ne haber nede magazin programı ilgimi çekmiyor. Çayımı duyumlarken dalıp ikisini izlemek… İzledikçe izlemek…
Eşim bana göre dünyanın en iyi insanı. Bir dediğimi iki etmiyor. Bu durum tanıştığımız günden beri böyle. Ama sorun eşimin çocuklaşması. Özellikle oğlumuz olduğundan beri resmen çocuk oldu. Bu durum bazen ikisini birden büyüttüğümü düşündürüyor. Eşime olan sevgim hiç azalmadı ama aşık değilim sanırım. Çocuk ruhlu olması şimdiye kadar beni bu kadar rahatsız etmemişti.
Bunu eşim ile paylaşamadım. Tepkisinin ne olacağını bilmiyorum. Onsuz yapamayacağım aşikar ama bu hali ne kadar sürer ve bu halini daha ne kadar görmezden gelirim tahmin edemiyorum.
Yaklaşık 2 ay önce bir dava ile ilgili dosya geldi. Aslında benim bakmamam gereken bir dosyaydı. Konuyu diğer avukat arkadaşım anlatınca çok ilgimi çekti ve nedenini bilmediğim bir şey beni bu davanın içine attı. Avukat arkadaşımdan davayı açan kişinin benim müvekkilim olmasını istedim. Oda kabul etti tabiki.
Dava boyunca müvekkilim ile iş icabı sürekli görüştük. Müvekkilim bana iş ilişkisi dışında bir beklentisi olmadığını hissettirdi. Burada hakkını yiyemem. Ama beni çeken bir şey vardı onda. Olgunluğundan etkilenmiştim kendimde olmadan. Durup durup aklıma gelmeye başladı. Birçok kez aramak için telefonu elime alıp bıraktım. Ama yapmadım.
Beni korkutan konu sadece etkilenmem. Gelip geçici birşey olsun diye çok çabaladım. Ama yapamıyorum. Dava bitti ve kazandık. Ama ben birçok şey kayıp ettim. En başta kendim kayıp oldum.
Şimdi size soruyorum. Bu korkunç düşünce beni daha kötü etkilermi? Yaşamamam ve yaşatmamam gereken hadiseler içerisine girermiyim?
Teşekkürler
Bazen Hayat…
sen eşini seviyorun ama onun çocuk yanını eksik buluyorsun.
o adama hissettiklerin geçici olabilir canım zamana bırak, bence değmez, vicdan azabına.
biraz sıkıntılı olur belki ama elbette geçecektir.
şahsi fikrim çocuk gibi erkekler sevimli oluyor ve biz kadınlar anaç varlıklarız, bence onun çocuk halini kabullenmeye iyi yönlerini kavramaya bak.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?