Merhaba sevgili kk üyeleri. Bu siteyi bayağıdır takip ediyordum. Başka insanların görüşlerine ihtiyacım olan bir konu var. Size danışmak için üye oldum ben de. Biraz uzun olacak sanırım şimdiden özür dilerim gözlerinizi yorduğum için.Konuya gelirsek belki çok dert sayılmaz diyeceksiniz ama şöyle başlayayım: Benim 3 yıllık bir ilişkim var. İkimiz de 21 yaşındayız ve şehir dışında okuyoruz (aynı şehirdeyiz). Sevgilim iyi kalpli, düşünceli bir insandır. Hemen her zaman kendimi değerli hissederim yani onun yanındayken. Ufak tefek şeyler dışında önemli bir sorunumuz var: Onun aşırı kıskançlığı. Bu kıskançlık meselesi yüzünden son 1 yıldır sürekli sorun yaşıyoruz. Çevremde pek erkek arkadaşım yok o kıskandığı için. Ben de kıskanç bir insanım onun da çok kız arkadaşı yok o yüzden. Dışarı çıkarken, arkadaşlarımla buluşurken, hatta okula giderken bile haber veriyorum ona.
Buraya kadar zaten aşırı kıskanç diyebilirsiniz ama kıskançlığının aşırılığı da şöyle ki facebooktan tanımadığım erkekler eklediğinde ya da mesaj attığında her seferinde kavga ediyoruz. Büyük kavga oluyor hepsi de. Bir hafta falan aramız soğuk oluyor sonrasında. Ben hiçbirini kabul etmiyorum, hiçbir mesaja cevap vermiyorum, üstüne bir de hepsini anında engelliyorum. Nerden buluyorlar beni hiç anlamıyorum gerçekten. Ne birşeye yorum yapıyorum, ne fotoğraf ekliyorum ne de birşey paylaşıyorum. Arada bir birşeyleri beğeniyorum sadece. Hiç ortak arkadaşım olmayan kişilerden mesaj geliyor. Öyle çok güzel olan biri de değilim. Eli yüzü düzgün diye tabir edebiliriz. Bir de mesaj ya da arkadaşlık isteği geldiğinde ona söylememi istiyor. İstekleri ya da mesajları ona söylemezsem ayrı kavga ediyoruz o öğrendiğinde. Her kavgada da konuşmak istemiyorum artık diye kesip atıyor. Ben küs kalmayalım diye yine gurur yapmıyorum, her seferinde şehir dışındaysak konuşmak için evine gidiyorum ya da aramaya, mesaj atmaya devam ediyorum ve konuşuyoruz.
Birkaç gün önce yine biri mesaj atmış yine kavga ettik. Bu sefer ben de sert çıktım suçum olmadığı halde kavga ediyoruz diye. Her seferinde suçsuz olduğum halde gurur yapmayarak yanına gittiğimi, artık birşey yapmayacağımı söyledim. O da bu mesaj atanlara hiçbir şey yazmasına, kavga etmesine falan müsade etmiyorum diye asıl kendi gururunun kırıldığını söyledi iyice büyüdü konu. Ben yine dayanamadım bunu buluşmaya ikna ettim konuşalım diye. Buluştuk konuştuk derken bir ara sinirlendi yanımdan kalktı gitti aniden. Ben şok oldum o an. Normalde asla yapmaz böyle şeyler. Oturduğumuz yeri u şeklinde düşünün. 30 sn. içinde köşeyi dönüp kayboldu gözden. Ben öyle arkasından bakakaldım. Kalkıp eve gideyim dedim ama çakıldım kaldım oraya hareket edemedim. 1 dk geçmeden sevgilim aradı beni hala orda oturuyor muyum diye. Evet eve gideceğim dedim gitme geliyorum dedi geldi yanıma sarıldı bana. Onu da bir şekilde hallettik ama kendimi aşırı değersiz hissettim o an. Hala da öyle hissediyorum. Bu aşırı kıskançlık bazen çok boğuyor beni. Bu olaydan sonra da acaba boşuna mı zorluyorum böyle sürekli küs kalmamak için diye düşünmeye başladım. Ne yapmalıyım hiç bilmiyorum. Sizce abartıyor muyum ben yoksa gerçekten büyük bir sorun mu bu?
Hesabı kapatacağım diyorum ona da müsade etmiyor. Arkadaşlık isteğini sadece arkadaşlarımın arkadaşları ekleyebilir şeklinde değiştirebiliyorum. Mesajları da engelleyemiyorum, en fazla diğer kutusuna düşüyor.
Bazen öyle olmuyor hayatı onunla yaşamak istiyorsunuz sadece onunla. O benimle olsun diğerleri olmasada olur diye düşünebiliyo insan. Bende eskiden sizin gibi düşünüyodum fakat insan başına gelince herşey değişiyoRuh hastası bir ilişki daha...
Ya siz normal olduğunuzu mu düşünüyorsunuz? Bakın insanlar önce insandır, kadın veya erkek olarak bakma. Cahil değilsiniz üniversitede okuyormuşsunız. Kantinde kızlı erkekli cıvıl cıvıl gruplar oturur. Siz napıyorsunuz.. Dersten sonra neşeli sohbetler yerine koşa koşa eve mi gidiyorsunuz? Üniversitenin tadını çıkarın gülün eğlenin. Ergen tripleriniz bittiğinde sevgili edinirsiniz. Aklınızı başınıza devşirin.
Kaç yaşındasın bilmiyorum muhtemelen senden büyüğümdür. Evli çocuklu insanım. Bir insanla hayat geçmez sosyal varlıklarız. Başka insanlarla vakit geçirmeye de ihtiyacımız var.Bazen öyle olmuyor hayatı onunla yaşamak istiyorsunuz sadece onunla. O benimle olsun diğerleri olmasada olur diye düşünebiliyo insan. Bende eskiden sizin gibi düşünüyodum fakat insan başına gelince herşey değişiyo
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?