Merhabalar ,
Benim sorunum ailemle ilgili.Temeli öyle en azından.Şöyle başlayım ; ben biraz ailemle mesafeliyim.Yani bu sevgi anlamında değil ama ''arkadaş gibi'' olup konuşan anlaşan insanlar gibi değiliz biz.Bu zamana dek annemin dahi ne bir sevgilimden ne de herhangi bir problemimden detaylı haberi olmamıştır.Ama ben evlilik teklifini alınca işler değişti.O açıdan üç senelik sevgilimi tanıştırmak istedim onlarla.Yani biraz geleneksel bakan insanlar o açıdan kolay olmayacağını biliyordum ama bu kadar fiyasko bir sonuçta beklememiştim.Kolay olmayacağını tahmin etme sebebim sevgilimin Türk ve Müslüman olmaması.Sorunda burada başlıyor aslında.Dediğim gibi tepki beklesem de fiyasko beklemiyordum yine de.Önce önden bi alıştıra alıştıra anlatayım dedim direk sonuca bağladılar olmaz diye.Ben alttan alarak devam ettim yolunu yapmaya ama tanışmaya bile yanaşmadılar.Ayrıl vs lafları havada uçuştu.Bağırdı çağırdı annem müslüman olmazsa hiç olmazmış , olursa bile bi tanışırlarmış sadece falan.Ben de he dedim geçtim açıkçası.Neyse bu böyle sürüp gidiyor ama aynı evlerde olmadığımız için bana o baskıyı kuramadılar direk.Ne zaman eve uğrasam o kuramadıkları baskıyı iki üç saate sığdırmaya çalışıyorlar.Özlüyorum gidiyorum böyle tatlı dille konuşmaya çalışıyorum ama yok.Türklerin soyu mu tükenmiş ecnebi memleketlerden ne gerek varmışlara geliyor annem sürekli.Başıma kakıldıkça bende gitme isteği bile kalmadı.Görüşmüyoruz nerdeyse bir aydır ki aynı şehirlerde olmamıza rağmen görüşmüyoruz.Kesinlikle ayrılmak gibi bir fikrim yok sevgimden eminim.Onun sevgisinden de öyle.Dolayısıyla ailemden kopmadan bu işi halletmem gerekiyor.Özellikle babamla aramızın kötü olması beni çok yaralıyor.Eğer inatları devam ederde her şeyi onları karşıma alarak yaşamak zorunda kalırsam bi yanım buruk kalacak.Nasıl ikna edebilirim ne yapabilirim beynim durmuş durumda.Fikirlerinizi almak istedim.Çok sağolun şimdiden :)
Benim sorunum ailemle ilgili.Temeli öyle en azından.Şöyle başlayım ; ben biraz ailemle mesafeliyim.Yani bu sevgi anlamında değil ama ''arkadaş gibi'' olup konuşan anlaşan insanlar gibi değiliz biz.Bu zamana dek annemin dahi ne bir sevgilimden ne de herhangi bir problemimden detaylı haberi olmamıştır.Ama ben evlilik teklifini alınca işler değişti.O açıdan üç senelik sevgilimi tanıştırmak istedim onlarla.Yani biraz geleneksel bakan insanlar o açıdan kolay olmayacağını biliyordum ama bu kadar fiyasko bir sonuçta beklememiştim.Kolay olmayacağını tahmin etme sebebim sevgilimin Türk ve Müslüman olmaması.Sorunda burada başlıyor aslında.Dediğim gibi tepki beklesem de fiyasko beklemiyordum yine de.Önce önden bi alıştıra alıştıra anlatayım dedim direk sonuca bağladılar olmaz diye.Ben alttan alarak devam ettim yolunu yapmaya ama tanışmaya bile yanaşmadılar.Ayrıl vs lafları havada uçuştu.Bağırdı çağırdı annem müslüman olmazsa hiç olmazmış , olursa bile bi tanışırlarmış sadece falan.Ben de he dedim geçtim açıkçası.Neyse bu böyle sürüp gidiyor ama aynı evlerde olmadığımız için bana o baskıyı kuramadılar direk.Ne zaman eve uğrasam o kuramadıkları baskıyı iki üç saate sığdırmaya çalışıyorlar.Özlüyorum gidiyorum böyle tatlı dille konuşmaya çalışıyorum ama yok.Türklerin soyu mu tükenmiş ecnebi memleketlerden ne gerek varmışlara geliyor annem sürekli.Başıma kakıldıkça bende gitme isteği bile kalmadı.Görüşmüyoruz nerdeyse bir aydır ki aynı şehirlerde olmamıza rağmen görüşmüyoruz.Kesinlikle ayrılmak gibi bir fikrim yok sevgimden eminim.Onun sevgisinden de öyle.Dolayısıyla ailemden kopmadan bu işi halletmem gerekiyor.Özellikle babamla aramızın kötü olması beni çok yaralıyor.Eğer inatları devam ederde her şeyi onları karşıma alarak yaşamak zorunda kalırsam bi yanım buruk kalacak.Nasıl ikna edebilirim ne yapabilirim beynim durmuş durumda.Fikirlerinizi almak istedim.Çok sağolun şimdiden :)
