- Konu Sahibi birumutturyasamak
- #61
iki çocuğum var. ben de annemle limoniyim ve ben dde çalışıyorum. durumlarımız çok benzer.
diğer konularınızı da okudum. size çok önemli ve etkili tavsiyelerim olacak. çünkü hemen hemen aynı şeyleri yaşadım.
öncelikle arkadaşınız veya kayınvalideniz gibi size yardım yerine yük olan insanlarla mecbur kalmadıkça görüşmeyin. alınır mı kırılır mı diye düşünmeyin. geldikleri zaman canınızı sıkarlarsa cevabı yapıştırın. mamayla büyüyen ölmedi diyin, sen 6 tane doğurmuşsun, sokaktaki kediler de 8 tane doğuruyor diyin, ne bileyim işte içinizden geçenleri içinizde tutmayın. insana çok ağırlık yapıyor. ben de ilk bebeğimde çok zorlandım ve dediğiniz gibi allah ya bu bebeğin ya benim canımı alsın da kurtulayım noktasına geldim. ama aslında hayat yaşamayı bilince çok güzel.
yaşamayı da öğrendim zamanla, bebeğim büyüdükçe ve ben değiştikçe. psikolojik destek aldım, ilaç kullandım, bebeğimi olduğu gibi kabul ettim ve geçti. bebek bakmak zor değil aslında onu zor yapan çevredekilerin saçma yorumları. aa aç mı, aa neden ağlıyor, az giydirdin üşür, çok giydirdin terler. ben de kendimi hiç birşey bilmiyor sandım bebeğe bakamam sandım ama şu an ikinci bebeğimi bile büyüttüm 1.5 yaşında.
kimseye kulak asmayın ve en önemlisi bebekle ilgili BEKLENTİLERİNİZİ ÇOK DÜŞÜK TUTUN. bebekler uyumaz, bebekler ağlar, bebekler yemez, bebekler kusar, bebekler durmaz. Herkes bana aa benimki sabaha kadar uyuyor derken ben sorun bende veya bebekte sanıyordum. Her bebek farklıdır siz kendinize oyalanacak birşeyler bulun. İkinci bebeğimde bebek uyumadıysa elimde tabletle emzirdim sabaha kadar. Bebek yemediyse umursamadım. Bebek emmek istemiyorsa zorlamadım biberon verdim. Susturan tek şey tv ise tv izlettim, ölmedi. Yalnız anne olmak çok zor, bunu annesi destek olanlar yaşamadı, benim annem de bize gelip misafire bir kek bile yapmayan "aaa ben 7 yıldır yapmadım unuttum" diyen hiç bir işe yaramayan ama herşeye karışan herşeyde beni suçlayan bebek çok ağlasa "anne stresli olunca bebek de oluyor" diyen bir kadın.
Ayrıca ilk çocuğumda bir yaşına kadar ücretsiz izin aldım kendim baktım. ikincide ise 3.5 aylıkken işe başladım tabi süt iznim olduğu için sabah 8.30-öğlen 14 arası çalıştım. Ve ben çalışırken çok daha iyi anne oldum. İlk bebeğimde eve kapandığım için ve tecrübesizlikten dolayı bunalıma girmiştim. İkincide ise sabah emzirip uyuytup çıkıyordum, gerekirse işe 15 20 dk geç kalıyordum. çocuk zaten 9.30-10 gibi uyanıyordu. bakıcısıyla vakit geçiriyordu ben iş yerinde üzerimde kusmuk saçımda pislik olmadan insan gibi 5-6 saat geçiriyordum. Ben eve gidene kadar sağdığım sütü içip bir kez daha uyuyordu. İkinci kez uyandığında ben yanındaydım. İşyerinde rahat rahat bir bardak çayımı içmiş, öğlen yemekhanede acele etmeden yemeğimi yemiş, bir iki sayfa haber okumuş, insan gibi oturup kalkabilmiş olduğum için daha mutlu şekilde dönüyordum hem de. İyi bir bakıcı bulun, farzedin ki anneniz öldü, kayınvalideniz öldü, kimseden medet ummayın. Ben şu an annemle sadece telefonla görüşürüyorum, acil bir ihtiyacım olursa maddi olarak vs. yardım ediyor, ama manevi olarak hiç yardım edebilecek biri değil. Kayınvalidem çok iyidir sağolsun ama o da görümcemin bebeğine bakıyor, ben de yalnız büyüttüm çocukları.
