- 26 Nisan 2018
- 2.804
- 4.507
- 53
- 28
- Konu Sahibi lonelybuthappy
-
- #1
Ee senin kız atanamadı mı daha? (2018 mezunuyum) Vah vah, senin kız da öyle okudu. Benim tanıdığım falancanın çocuğu hiçbir şey okumadı ama memur şimdi.
Ee senin kızın hayatında kimse yok mu? Ondan küçükler evlendi. Sevgilisi de mi yokmuş eheheh(yaşım 22)
Annemi bu sorulara maruz bırakıyorlar ve birinin ağzına çarpmamak için kendimi zor tutuyorum. Sizi ne ulan demek istiyorum kendi noksanlarını yüzlerine vurmak istiyorum insanlığıma yakıştıramıyorum.
Zaten bunalımdayım kpssye 3 ay kaldı ve son 2 haftadır delirmiş gibi çalışıyorum. Atanacagima dair umudum yok ama elimden geleni yapmak istiyorum. Yüksek lisansı boş verdim gitti çünkü oradan yürümem için cebimde para olması lazım ve ben aileme yük olmaktan bıktım.
Hiçbir bursum yok, ailem destek ama en son ne zaman kıyafet aldım bilmiyorum. İçimden almak da gelmiyor param da yetmez diyorum. Alışveriş yapasım gelmiyor. Ne kadar bakımsızım diye düşünüyorum. Yüzümdeki sivilce izlerine bakıyorum bu yaştan sonra çıkan çillerime bakıyorum. Makyaj yapmak içimden gelmiyor.
Yaşıtlarıma bakıyorum laylaylom hayat sürüyorlar güzeller bakımlılar. Bir de kendime bakıyorum çok düzgün fiziğim olduğu halde yani yakıştığı halde hiçbir şey giymek istemiyorum. Nasil anlatsam hevesim yok. Lisanstaki fotoğraflarıma bakıyorum bir de şimdiki halime üzülüyorum. En basit örneği kendi fotoğrafımı bile çekmez çektirmez olmuşum. 1 yılda bu hale gelmişim.
Ben eski lonely olmak istiyorum sürekli gülen, mutlu olan. Hayattaki tüm kartlar aleyhime dağıtılmış gibi. Aldığım her karar yanlışmış gibi. Her şey bana karşı gibi. Herkesin şansı yaver gidiyor hiç gitmeyecekmiş gibi. (hakkaten öyle) Doldum tasacağım sanki
Ee senin kızın hayatında kimse yok mu? Ondan küçükler evlendi. Sevgilisi de mi yokmuş eheheh(yaşım 22)
Annemi bu sorulara maruz bırakıyorlar ve birinin ağzına çarpmamak için kendimi zor tutuyorum. Sizi ne ulan demek istiyorum kendi noksanlarını yüzlerine vurmak istiyorum insanlığıma yakıştıramıyorum.
Zaten bunalımdayım kpssye 3 ay kaldı ve son 2 haftadır delirmiş gibi çalışıyorum. Atanacagima dair umudum yok ama elimden geleni yapmak istiyorum. Yüksek lisansı boş verdim gitti çünkü oradan yürümem için cebimde para olması lazım ve ben aileme yük olmaktan bıktım.
Hiçbir bursum yok, ailem destek ama en son ne zaman kıyafet aldım bilmiyorum. İçimden almak da gelmiyor param da yetmez diyorum. Alışveriş yapasım gelmiyor. Ne kadar bakımsızım diye düşünüyorum. Yüzümdeki sivilce izlerine bakıyorum bu yaştan sonra çıkan çillerime bakıyorum. Makyaj yapmak içimden gelmiyor.
Yaşıtlarıma bakıyorum laylaylom hayat sürüyorlar güzeller bakımlılar. Bir de kendime bakıyorum çok düzgün fiziğim olduğu halde yani yakıştığı halde hiçbir şey giymek istemiyorum. Nasil anlatsam hevesim yok. Lisanstaki fotoğraflarıma bakıyorum bir de şimdiki halime üzülüyorum. En basit örneği kendi fotoğrafımı bile çekmez çektirmez olmuşum. 1 yılda bu hale gelmişim.
Ben eski lonely olmak istiyorum sürekli gülen, mutlu olan. Hayattaki tüm kartlar aleyhime dağıtılmış gibi. Aldığım her karar yanlışmış gibi. Her şey bana karşı gibi. Herkesin şansı yaver gidiyor hiç gitmeyecekmiş gibi. (hakkaten öyle) Doldum tasacağım sanki