- 14 Şubat 2021
- 7.922
- 20.292
- Konu Sahibi Burhan Narsistoglu
- #81
Merhaba ne kadar güzel anlarıp yazmışsınız yazıyı okurken kendi hayatımı gözden geçirdim ve bi çok kez yazıda kendimi gördüm "sevgi" bazen bizim insanımıza çok fazla ama bize çok eksik ve sırf bu eksiklik yüzünden böyle saçma sapan insanlarla yolumuz kesişiyor bizde onu ohh aman iyi sanip kalkışıyoruz her işe özelliklede en başında "sevgi" sözü altında hissizliğe kapılmaya çok teşekkür ederim bu yazıya denk geldiğim içinSeninle o kadar güldük eğlendik ama hiç ciddi bir konu hakkında konuşmadık.
Bir iki kez denk geldim böyle serzenişlerine ama vardır bir bildiği dedim hep.
Ama yokmuş.
Can kardeşlik, birini sevdiğin zaman, ciddi bir ilişkide olduğun zaman onun sana nasıl emek verdiğini gördüğün zaman anlıyorsun daha öncesinde ne kadar gereksiz fedakarlık yaptığını, kendinden ne kadar ödün verdiğini. Sizin bir telefon konuşması olayınız vardı mesela. Seninle geçirdiği bir zamanında, bir hocaya telefonda sürekli yardımcı olmaya çalışması ve seni rahatsız eden o durumu hatırlarsın, belki bu örneği yüzlerce kere yaşadın. Sevgilini tanımam etmem ama senin bende oluşturduğun enerjiden yola çıkarak söylüyorum. Sen ışıl ışıl parlayan, hayat dolu bir kadınsın. Sevgi eksikliği yüzünden hep depresif duruma düşüyorsun. Enerjini emiyor bu adam senin, çünkü güzel sevmek nedir bilmiyor.
Ben böyle bir süreçten geçtim ilk evliliğimde. En son şu cümleyi kurmuştum.
"Sana baktığımda, gördüğüm şey kocaman bir karanlık. Önümü ardımı göremiyorum."
Ve bu cümleden sonra boşandık. Beş yılım çöp oldu, en güzel çağlarım, enerjim, hayallerim, bir köşede ilgi bekleyen ama öğrenci velisinin bile benden daha çok gündem olduğu bir hayat düşün.
Sende de durum bu.
Ama hayat böyle ilerlemiyor. Ben bunların ne kadar yıpratıcı olduğunu çok sonra fark ettim. Şimdiki eşimi tanıdıktan sonra.
Hayatındaki her alanda ben vardım, her kararını beraber aldık, her derdini ben dinledim, her mutluluğuna beni ortak etti.
İnsan sıcağı görünce üşüdüğünü anlarmış derler. Ben üşüdüğümü, içimin buz kestiğini o zaman anladım, o zaman kendi hayatıma uzaktan bakmayı öğrendim. Şu anda aranızda bir resmiyet olmamasının hiç önemi yok. Nikah sadece bir imza.
Ben bu örnekleri, o imzayı atmadan önce yaşadım ve o zaman gördüm değerli olduğumu. Bir kadının böyle de sevilebileceğini.
O nedenle hep ışıl ışıl olmanı çok istiyorum, bir köşede ilgi görmek için sırasını bekleyen biri değil, hayat planlarını seni de dahil ederek yapan ve seninle daima iletişim halinde olarak hak ettiğin değeri gösteren biriyle devam etmeni isterim.
Şimdi bu ilişkiyi bitirsen, sevgilin evet özeleştiri yapmaz. Beni yarı yolda bıraktı falan diye de düşünür ama bu seni neden ilgilendirsin?
Ne zaman fark eder biliyor musun?
Hayalini kurduğu o saçma kariyeri gerçekleştirip, işten güçten boğulduğu evrede biriyle daha tanışır, ihtimal ki o kişi bu duruma katlanamaz ve arıza çıkarır. O zaman bir iç geçirir. Burhan olsa böyle yapmazdı diye.
Ama senin hayatın köreliyor görmüyor musun, senin hiç hayalin yok mu, gelecek hedeflerin yok mu? Var ama onları düşünmeye fırsat bile bulamıyorsun çünkü sevgilin bütün zihnini zaten meşgul ediyor.
O zaman o sımsıkı tuttuğun ama elini kanatan o şeyi bırak.
Dünya bambaşka kapılar açacaktır sana.
Bu ilişki modeli gerçekten çok yorucu, yıpratıcı ve maalesef de değişmiyor.
Seviyorum ben seni.
Burhan Narsistoglu bence otur ve sende düşün artı eksi iyi kötü herşeyi gözden geçir eğer çok neşeli pozitif bir insansan lütfen kimsenin işiğini negatif etmesine müsade etme lütfen.. Son düzenleme:
