Artik bu dunyada yapayalnız oldugumu anladim; esim olan sen bile beni benden cok umursamiyorsun, onemsemiyorsun, dusunmuyorsun... Evet, bunu öğrenmek büyük bir yıkım oldu benim icin (hele ki su an icinde bulundugum sıkıntı-bunalim doneminde daha da cok koydu) ama güçlüyüm, kararliyim, senden bir sey beklemeden var olacagim hayatta guzel bebegimle.
neti kapatıp oturup düşünürsem ağlayacağım.o yüzden kafamı dagitmaya çalışıyorum.eşimi bekliyorum kendimi daha iyi hissetmek için.
çünkü bu hayattaki tek dayanağim o.