Aynen bende çok sıkıntıya soktuğumda kendimi bi yerim ağrır... Anksiyete belirtisiymiş sıkıntılar, ağrı ise o sıkıntı sonucu vücudun verdiği tepki.Aynısı vardır bende de, of cok sıkılıyorum of gecmeyecek galiba bu kafasındaydım. Cok yemenin aksine ben yemeden ıcmeden kesılmıstım hem stres hem sıkıntı hem korkudan.
Sonra bir yerım agrımaya basladı.
Agrı ve hastaneye gitme fikri, meger hıc bıyerın agrımazken sıkılmak ne buyuk sansmıs dedirtti bana.
Agrısız sancısız evınızdesınız, ac degıl acıkta da degılsınız.
Gececek dıyıp kendinizi sakınlestırebılırsınız.
Allah hepimizin yardımcısı olsun.
O hastaneye gitme fikri cok fena, allah saglıkcıların yardımcısı olsunAynen bende çok sıkıntıya soktuğumda kendimi bi yerim ağrır... Anksiyete belirtisiymiş sıkıntılar, ağrı ise o sıkıntı sonucu vücudun verdiği tepki.
aayyy valla cok sükür permesanımdam kremalarıma dondurulmus ıspanagımdan pizzasına böregine önce herseyini aldım ki canım bisey cekerde yapamazsam diye tatlı malzemeleri kuvartur cikolatalar soslar kremalar ohh misss valla bide lost dizisine basladım mı tamam :))) evde vakit nasıl gecicek yoksa valla cok sukur saglıklıyım önceligim o esim isten geldimi gıda söktründe calısıyo cunku peynirci tereyagcı üretmezse biz nasıl alırız dimi :))Herkese merhabalar. Şu an çoğunluğun yaşadığı sıkıntıyı yaşıyorum galiba. Hiç iyi halde değilim ve çevremden de iyi değilsin, şu süreçten sonra bir yardım al diye birkaç kez telkin alınca durum vahim gibi geldi.
Hepimiz zor bir süreçten geçiyoruz. Şükür ki dışarıda çalışmak zorunda değilim bu salgın zamanı. Çalışmak zorunda olan kişileri de düşünüp şükrediyorum halime evet. Bunları yazıyorum ki çünkü şöyleleri de var seninki de dert mi şükret diyenler olacak elbet diye.
Gelelim sıkıntıma.Çalışma hayatım yoğundu. Çalıştığım iş yerinden memnun değildim ama işimi seviyordum. Bu salgın olunca bir ara verdik iş yeri olarak. Anladım ki çalışmak psikoloji için çok önemliymiş.
Mezun olur olmaz çalışmaya başladım. Hiç bu kadar boş zamanım olmadı. Normalde de spor yapan, düzenli kitap okuyan biriyim. Gelin görün ki bu boş zamanlarda bunların hiçbirini yapamıyorum. Hiçbir şey yapamıyorum. Sabah akşam düşünüyorum ne olacak diye. Ne okuduğumdan birşey anlıyorum ne izlediğimden.
Zaten belirsizliklere gelemeyen, anında demoralize olan biriyim varın bu süreçte siz düşünün beni.
Artık ben de bir takım sorunlar da çıkmaya başladı. Psikologların normal değil dediği herşey var bende.
Nedir bunlar;
-Yeme içme bozukluğu (hiçbirşey yiyemiyorum. Zar zor günde 2 öğün o da azar azar. Aralarda da hiçbirşey yemiyorum. Bazen halsiz düşüyorum)
-Uyku bozukluğu (ya hiç uyuyamıyorum yada yarınlar yokmuşçasına hep uyuyorum)
-İşlev bozukluğu (bknz tüm gün birşey yapamama, duvar izleme)
-Hep aynı şeyler düşünme, stres, kaygı vs. Hepsi var ben de.
Ha bir de dalgınlık. Bir şey izlerken aslında izlememem.Aynı odada bana seslenmeleri, bana soru sormaları ama benim duymamam,çünkü kafamdaki düşüncelerden kimseyi duymuyorum sanki.
Evet bazıları için şımarıkça gelebilir ama varsa sizin yaptıklarınız, önerileriniz vs. almaya geldim. Ben bu süreçte psikolojimi nasıl korurum. Sizce de bu süreç bitince yardım almalı mıyım.? Almalıysam nerden almalıyım psikologdan mı psikiyatrdan mı almalıyım?
Umarım bu süreci bir an evvel atlatır düzlüğe çıkarız. Sağlık diliyorum hepinize.
Sıkıntılarınız okey. Peki sorunların kaynağı nedir? Ne oldu da bu sorunları yaşamaya başladınız?Herkese merhabalar. Şu an çoğunluğun yaşadığı sıkıntıyı yaşıyorum galiba. Hiç iyi halde değilim ve çevremden de iyi değilsin, şu süreçten sonra bir yardım al diye birkaç kez telkin alınca durum vahim gibi geldi.
Hepimiz zor bir süreçten geçiyoruz. Şükür ki dışarıda çalışmak zorunda değilim bu salgın zamanı. Çalışmak zorunda olan kişileri de düşünüp şükrediyorum halime evet. Bunları yazıyorum ki çünkü şöyleleri de var seninki de dert mi şükret diyenler olacak elbet diye.
Gelelim sıkıntıma.Çalışma hayatım yoğundu. Çalıştığım iş yerinden memnun değildim ama işimi seviyordum. Bu salgın olunca bir ara verdik iş yeri olarak. Anladım ki çalışmak psikoloji için çok önemliymiş.
Mezun olur olmaz çalışmaya başladım. Hiç bu kadar boş zamanım olmadı. Normalde de spor yapan, düzenli kitap okuyan biriyim. Gelin görün ki bu boş zamanlarda bunların hiçbirini yapamıyorum. Hiçbir şey yapamıyorum. Sabah akşam düşünüyorum ne olacak diye. Ne okuduğumdan birşey anlıyorum ne izlediğimden.
Zaten belirsizliklere gelemeyen, anında demoralize olan biriyim varın bu süreçte siz düşünün beni.
Artık ben de bir takım sorunlar da çıkmaya başladı. Psikologların normal değil dediği herşey var bende.
Nedir bunlar;
-Yeme içme bozukluğu (hiçbirşey yiyemiyorum. Zar zor günde 2 öğün o da azar azar. Aralarda da hiçbirşey yemiyorum. Bazen halsiz düşüyorum)
-Uyku bozukluğu (ya hiç uyuyamıyorum yada yarınlar yokmuşçasına hep uyuyorum)
-İşlev bozukluğu (bknz tüm gün birşey yapamama, duvar izleme)
-Hep aynı şeyler düşünme, stres, kaygı vs. Hepsi var ben de.
Ha bir de dalgınlık. Bir şey izlerken aslında izlememem.Aynı odada bana seslenmeleri, bana soru sormaları ama benim duymamam,çünkü kafamdaki düşüncelerden kimseyi duymuyorum sanki.
Evet bazıları için şımarıkça gelebilir ama varsa sizin yaptıklarınız, önerileriniz vs. almaya geldim. Ben bu süreçte psikolojimi nasıl korurum. Sizce de bu süreç bitince yardım almalı mıyım.? Almalıysam nerden almalıyım psikologdan mı psikiyatrdan mı almalıyım?
Umarım bu süreci bir an evvel atlatır düzlüğe çıkarız. Sağlık diliyorum hepinize.
Düşününce şöyle birşey var. Ben kendimi bildim bileli gelecek kaygısı yaşayan, ana odaklanamayan biriyim. Ya geçmişteyim ya gelecekte. Nefret ediyorum bu özelliğimden.Sıkıntılarınız okey. Peki sorunların kaynağı nedir? Ne oldu da bu sorunları yaşamaya başladınız?
Anladım. Merak ettiğim şey şu. Psikolojik tedavi gördüyseniz Dr size sorunların kaynağı olarak hangi yaşadığınızı olayı gösterdi, siz şu olayda şöyle hissettiğiniz için etkisini bu şekilde yaşıyorsunuz dedi mi? Sorun bulunduysa çözüm için neler yaptırdı? Sorun bulmadiysa sadece rahatlamaniz için uygulama mı veriyordu?Düşününce şöyle birşey var. Ben kendimi bildim bileli gelecek kaygısı yaşayan, ana odaklanamayan biriyim. Ya geçmişteyim ya gelecekte. Nefret ediyorum bu özelliğimden.
Yani normalde de hep bir gelecek kaygısı yaşayan, belirsizliklerden hoşlanmayan mutsuz olan biriyim. Böyle de belirsiz bir sürece girince ben de bu hisler hat safhaya çıktı. Yani bu sürecin öncesinde de çok rahat mutlu bir dönemde değildim. Ama yine de kendime iyi gelecek şeylerin arayışındaydım, birşeyler yapıyordum.Yine yapardım mesela 2 hafta yada 1 ay sonra herşey düzelecek denilse yine yaparım. Çünkü o net süre beni rahatlatıyor. Ama birşey bilmemek, öngörememek beni huzursuz ediyor normalde de. Ama bu süreçte bu hislerim hep pik yaptı.
Hiç gitmedim daha önce psikologa yada psikiyatra. Sadece bu karantina sürecinin psikolojiye etkilerini okurken genel psikologların hangi şeyler normal değil bu süreçte dediği şeyleri okudum. Oradan bir çıkarım yaptım.Anladım. Merak ettiğim şey şu. Psikolojik tedavi gördüyseniz Dr size sorunların kaynağı olarak hangi yaşadığınızı olayı gösterdi, siz şu olayda şöyle hissettiğiniz için etkisini bu şekilde yaşıyorsunuz dedi mi? Sorun bulunduysa çözüm için neler yaptırdı? Sorun bulmadiysa sadece rahatlamaniz için uygulama mı veriyordu?
Mutlaka gidin. Buradakiler yada kendi kendinize yapacağınız çalışmalarla kalıcı çözümler bulamazsınız. Bu süreçte meditasyon yapmak iyi gelecektir. Mistikyol gibi kanallarda güzel dinlendirici meditasyonlar var.Hiç gitmedim daha önce psikologa yada psikiyatra. Sadece bu karantina sürecinin psikolojiye etkilerini okurken genel psikologların hangi şeyler normal değil bu süreçte dediği şeyleri okudum. Oradan bir çıkarım yaptım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?