Taaa 2009 yılında üniversiteyi kazanıp zonguldaga gitmek için boluya akrabalarimin yanına gelmekle başladı herşey...bahsedecek olduğum kişinin ilk fotoğrafını gordugumde aman ya ne var bu adamda herkes bundan bahsediyor normal biri demistim basima ne geldiyse su dilimden geldi zaten...
Neyse okula kayıt olduk akrabalarıma da iyice isindim derken akrabalarimin da istekleri doğrultusunda normal bir insan dediğim o insanı dusunmeye başladım... Bide bu insana abi diyerek hitap etmek zorundayim...he bide abim dedigum insana seni seviyorum. Demem gibi büyük bir laf etmiştim yine onu tanimadan ......
Tahmin ettiğiniz gibi ben zamanla bu adama sırılsıklam aşık oldum. Karşısında elim ayagim birbirine dolaşıyor du kıpkırmızı oluyordum. Yüzüne hiç bakamadim hala da bakamiyorum. Onun bana karşı bir hissi var mi yok mu hiç bilmiyorum tabi....
Neyse bu şekilde düşüncelerle hiç birşey yapmadan sene 2012olduu. Ben eğitim için yurt dışına gitme kararı aldim. Gitmeden önce sanki bana birşey belli etmeye çalışıyor gibi geldi. İnanamadim tabi çünkü aramızdaki muhabbet hosgeldin abisi hosbulduk abi....sadece bundan ibaretti
Neyse yurt dışından da geldm solugu yine boluda aldım uzun zamandır gormedim dimi:) bu sefer gerçekten bana ilgi gösterdiğini farkettim bide sosyal paylaşım sitelerinden de birseyler paylaşıyor. Ben herşeyi ustume alınmaya basladm. Bu şekilde 2013 oldu . Staj için boluya gittim onlarda kaldım. Bir aylık stajim suresince bana ilgili davranışlarını iyice farkettim. Beni kisakniyordu, her baktığımda bana bakıyordu, benim yaptığım yemekleri o kadar istekle yiyordu ki
ben de çok mutluym tabi hiç olmayacak diye dusundugum şey bir anda gerçekleşiyordu sanki. Açıldı açılacak diye beklerken stajım bitti trabzona döndüm. Dondum ama aklim fikrim hep onda. Bir an önce zaman gecsede onu görsem istiyordum. Bir ay sonra boluya döndüm ordan zonguldaga okuluma gececm yine :) yine açılmadı falan böyle bir kaç ay daha geçti sonunda ben ona acildim açılmaz olaydim...ters tepti bildigin ben sana karşı birşey hissetmiyorum dedi ozetle. yıkıldım yanı bildigin. Depresyona girdim. Hayatımda hiç bu kadar kötü hissetmedim ama onu kaybeettim diye , keşke soylemeseydim diye... Sonra bu olay diğer akrabalar arasında da yayildi. Bide rezil oldum herkese... Utancimdan ölmek istedim. Olaylar iyice içinden cikilmaz bir hal aldı ki bana ümit ederek buraya gelmesin dedi benim için. Allah im hayatının en zor yılıydı
O öyle söyledikten sonra 19 ay geçti. Hiç gitmedim. Unutamadım da çok sevdim onu yaşatamadim , hissettiremedim ama yerine kimseyi koyamadim. Dün boluya gittim ilk defa uzun zaman sonra gordum onu... Aynı değildi tabi ki içim acidi ama çok ozlemisim onu herşeye rağmen onu gordugum için çok mutlu oldum. Ara ara bakıyor gibiydi yine ama artık beni sevip sevmediğinden hiç emin olamayacam galiba . belkide hayatında biri vardır ... Bilmiyorum ki , ne yapmaliyim bilmiyorum artık düşüncelerinizi paylasirsaniz çok mutlu olurum. Ben çok duygusal bakıyorum herşeye...