Merhaba açıkcası çok kararsızım siz olsanız napardınız
Yaklaşık 7 yıldır evliyiz 3. Bebeğimi bekliyorum açıkcası sonuncu çocuğu istemedim spiralle korunmama rağmen hamile kaldım.eşimle o kadar zıt kişilikleriz ki.
Ben ne kadar rahatsam o okadar takıntılı çocuk yetiştirirkende bunun zorluklarını yaşıyoruz evlenirkende babamın sevgisizliğinden ve ilgisizliğinden olacak ki sevildiğim için evlendim ama eşim yaşanması zor biri zaten annesine düşkünlüğü başlarda tek kavga sebebimizde bende biraz sevgi gördüm diye her şeyini feda edebilecek biri sonra çok pişman oldum ama geri dönüşüde yoktu. Kayınvalidem herşeye karışan beni kendine benzetmeye çalışan gösteriş meraklısı bi kadındı hamile kaldiğimda hiç sevinmemişti mesela nefret ederim kendisinden halen neyse eşim bi yuvasının olduğunu anlasın ailesine bu kadar bağımlı olmasın diye bebeği erken yaptım eşim yapı gereği egoist biri kariyer peşinde koştuğu için bebek bakımında hiç yardımcı olmadı bu süreç beni çok yıprattı kilo aldım yavaş yavaş eşim aile nedir öğrenmeye başladı ama kayınvalidem hala herşeye burnunu sokmaya devam etti ki torunuyla ilgili biri değildi kendi kocasıyla da arası iyi değildi eşime yurtdışında daha iyi kariyer fırsatları olduğunu söyledim ve yurtdışına çıkmaya karar verdik
Ben açıkcası ikinci bebeği düşünmeye başlamıştım yurtdışında doğum süreci zor olur ve açıkcası çocuğum tek büyüsün istemedim ikinci bebeğimiz de oldu sonra yurt dışına taşındık eşim burda benim kıymetimi daha iyi anladı uzaklaşınca annesinin davranışlarının ne kadar bozuk olduğununda farkına vardı ama sorun şu ki burda eşim benim gözümde aşırı derece düştü hiç bi becerisi yok duvara çivi çakamayan biri bişeyleri halledemz illa benim akıl vermem gerekiyor cinsel açıdanda anlamadığım bi şekilde isteksiz illaki ilk teması benden bekliyor davranışları hiç erkeksi değil bilmiyorum ona karşı aşırı öfke ve kızgınlık duyuyorum tek başıma bu yuvayı ayakta tutmaya çalışıyorum ama bilmiyorum hayat standartlarım düştü ve burda mutlu değilim kaç kere boşanmaya karar verdim ama ben baba sevgisi babam varken görmedim çocuklarda seviyor tabiki babalarını napsam bilemiyorum
Yaklaşık 7 yıldır evliyiz 3. Bebeğimi bekliyorum açıkcası sonuncu çocuğu istemedim spiralle korunmama rağmen hamile kaldım.eşimle o kadar zıt kişilikleriz ki.
Ben ne kadar rahatsam o okadar takıntılı çocuk yetiştirirkende bunun zorluklarını yaşıyoruz evlenirkende babamın sevgisizliğinden ve ilgisizliğinden olacak ki sevildiğim için evlendim ama eşim yaşanması zor biri zaten annesine düşkünlüğü başlarda tek kavga sebebimizde bende biraz sevgi gördüm diye her şeyini feda edebilecek biri sonra çok pişman oldum ama geri dönüşüde yoktu. Kayınvalidem herşeye karışan beni kendine benzetmeye çalışan gösteriş meraklısı bi kadındı hamile kaldiğimda hiç sevinmemişti mesela nefret ederim kendisinden halen neyse eşim bi yuvasının olduğunu anlasın ailesine bu kadar bağımlı olmasın diye bebeği erken yaptım eşim yapı gereği egoist biri kariyer peşinde koştuğu için bebek bakımında hiç yardımcı olmadı bu süreç beni çok yıprattı kilo aldım yavaş yavaş eşim aile nedir öğrenmeye başladı ama kayınvalidem hala herşeye burnunu sokmaya devam etti ki torunuyla ilgili biri değildi kendi kocasıyla da arası iyi değildi eşime yurtdışında daha iyi kariyer fırsatları olduğunu söyledim ve yurtdışına çıkmaya karar verdik
Ben açıkcası ikinci bebeği düşünmeye başlamıştım yurtdışında doğum süreci zor olur ve açıkcası çocuğum tek büyüsün istemedim ikinci bebeğimiz de oldu sonra yurt dışına taşındık eşim burda benim kıymetimi daha iyi anladı uzaklaşınca annesinin davranışlarının ne kadar bozuk olduğununda farkına vardı ama sorun şu ki burda eşim benim gözümde aşırı derece düştü hiç bi becerisi yok duvara çivi çakamayan biri bişeyleri halledemz illa benim akıl vermem gerekiyor cinsel açıdanda anlamadığım bi şekilde isteksiz illaki ilk teması benden bekliyor davranışları hiç erkeksi değil bilmiyorum ona karşı aşırı öfke ve kızgınlık duyuyorum tek başıma bu yuvayı ayakta tutmaya çalışıyorum ama bilmiyorum hayat standartlarım düştü ve burda mutlu değilim kaç kere boşanmaya karar verdim ama ben baba sevgisi babam varken görmedim çocuklarda seviyor tabiki babalarını napsam bilemiyorum
yani evliliği tek başına yürüttüğünüzü düşündüren şey ne bilmiyorum yaptığınız bolca çocuk doğurmak ve çocuk bakmak korunmak çok basit bir şey. Eşiniz kariyer için uğraşan ve bunu anladığım kadarıyla başarmış çalışkan bir adam her şeyde süper olmasını beklemek yersiz siz de aranan süper kadın değilsiniz sonuçta biraz haksızlık ediyorsunuz bence. Ha eğer sevginiz bittiyse temelde, ona yapacak bir şey yok zaten boşanmak dışında sonuçta içinde aşk yoksa nefes alma şekli bile derttir. Bu kadar çocukla da evet zor olacak ama nasıl yanlış eş seçiminde baba sevgisizliğini bahane ediyorsanız boşanmaya da çocukları bahane ederiz ne olacak. Yani gerçek sorunu anlamanız gerek önce neden mutsuzsunuz. O öyle bu böyle demeyin sizde ne değişti, siz ne istiyorsunuz ona bakın. Bunu anladığınızda çözüm bariz önünüze gelecek yapıp yapmamak da sizin tercihiniz olacak
