Kardeslerimin esleriyle mesafeliyim.bundan rahatsızlar.ayni ortamda olunca merhaba dışında hiçbir şey soylemek icimden gelmiyor.
Sevmiyorum.neden kardeslerim evli diye ben bu samimiyetsiz insanlarla muhatap olayim.
Ev bakarlerken sadece bu ev güzelmiş dediğim için bunu müdahale olarak algilayan küçük beyincigine mi katlanayım, kardeşim beni sinava goturmek istediğinde ben de gelecegim diye zıplayıp kasıtlı olarak birlikte vakit gecirmek istediğimiz her durumu sabote etmesine mi katlanayım? Ailesine gittiğinde bile kardeşimle vakit gecirmeme katlanamaz.çünkü artık onun malı.
Kardeşlik hukuku bitmeli .
Aynı mahalledeki ortalama üstü evimizden çıkıp kirasini verin diye talepte bulunmasina karşı çıktım diye bin türlü edepsizlik yapan bencilligine mi katlanayım? Aynı mahallede oturmamak için mis gibi evden çıkıyor, sonra da kirasını yemek istiyor canını sevdiğim. Bizden kacan birine yardım etmeliyiz.
Surekli acigimi arayip kardesimi doldurmaya calisan pisligine mi katlanayım.?
Soğuk ve mesafeli biri olmama rağmen bunları yaşıyorum, bir de samimi mi olayım şu insan bozmasıyla ?
Samimiyetsizlikten zehirleniyorum.cevremde hayatimda bu kadini istemiyorum. Kardeşim için olmali miyim sizce?
içimi rahatlatan birşey var.kardesim hala ölen sevgilisini seviyor.keske bunu o da bilse.ne güzel olurdu.nefret ediyorum şu karıdan.
