Merhaba, yaşadığınız durum bende de vardı. 5 senedir beraberdik inişli çıkışlıydı hepsi de benden kaynaklanıyordu, ben kararlı ve ne istediğini bilen biriyim ve erkek arkadaşım benim istemediğim özellikleri de barındırıyordu. Özellikle uzun vadede sıkıntı yaratabileceğini düşündüğüm şeyler olduğundan hislerimi açıp ayrılmak İstediğimi söyledim. Hala arada konuşuyoruz çünkü beş sene içerisinde en yakın arkadaşım da oldu benim. Her türlü yardımını esirgemezdi, beni yarım saat görmek için 4 saat yol gelmeye razıydı. Bence sorun buradan kaynaklanıyor. İçimde ona karşı çok büyük bir saygı ve merhamet olmasına karşın onu sevmiyorum. Yani ben aşka inanan biri zaten değilim ama içimde ona karşı bir sevgi ya da evlenme hissi yok. Bunun sebebi onu çekici bulmadığımdan, karakter hedeflerimizden ya da gelecek kaygısından olsa da bir taraftan karakterlerimizin ve düşüncelerimizin biraz daha farklı olmasından kaynaklanıyor. Asla benimle kavga etmedi, beni kırmadı. Bence insana rahatlıkta batıyor. Bu hikayenin bendeki kısmı ama özeleştiri de yapmak istiyorum, bu kadar rahatlık, iniş çıkışın olmaması (problemleri benim yaratmam) istediğim şeyleri yapması vs. beni bu ilişkiden soğutmuş olabilir. İniş çıkış diyorum ama ben de sizin gibi korkuyordum özellikle onsuzluktan değil de yalnızlıktan. Çünkü beni her zaman dolduran tamamlayan biri gibiydi. Ama sonrasında böyle gitmeyeceğini anladım benim için ama en çokta onun için. Bir yerde karşısınızdakini oyalıyorsunuz. Ben eminim ki harika bir baba ve eş olacak ama ben istemiyorsam ve benim olmayacaksa geleceğine neden taş koyayım? Biraz bencillik yaptığımı fark edip bunu aştım. Çok şükür şimdi daha mutluyum, önüme çıkabilecek fırsatları bekliyorum ve bolca dua ediyorum. Zaten zorlamamak lazım, eğer olacak biri varsa siz naparsanız yapın olacaktır. Bu bir başkası ya da şu an görüştüğünüz kişi olabilir. Şunu da söylemek istiyorum, kendi ablalarım ve çevremde gördüklerimden de çok ders çıkardım. Evlilik sadece iki kişi arasında biten bir şey değil. Bizim ailelerimiz de pek uymayacaktı, problemler en azından benim açımdan hep var olacaktı. Bu yüzden doğru kararı verdiğimi düşünüyorum. Ben onunla çok iyiyim, bir daha karşıma böylesi çıkar mı da böyle olur mu diye çok düşünürdüm ama şu an karşıma bir kere çıktıysa neden bir daha çıkmasın modundayım. Bence bu doğru bir düşünce, sonuçta iş karşımdakine bağlı olsa da bende de bitiyor ve ben kendime çok güveniyorum/kendimi seviyorum. Kimsenin beni tekrardan sevmemesi için hiçbir sebep yok.