- 22 Temmuz 2015
- 5
- 1
- 35
- Konu Sahibi kronikdepresyon
- #1
merhaba kızlar..aranıza yeni katıldım.çok uzun zamandır takip ediyordum sizleri..
ben sadece içimi dökmek istedim size ağlayarak yazıyorum bunu da..ben üniversiteyi bitirdim 2 sene önce ve tüm umutlarımı hayallerimi tek bi sınava bağladım..ve inanın bu sınava umut bağlamamın tek sebebi şu an anne ve babamın katlanılmaz davranışları..öyle zor ki sürekli bi baskı altındayım..her gün ağlıyorum her gün Allah'a dua ediyorum "Allahım nolur hayırlı kısmetler yazgılar hayırlı bi iş yaz bizlere" diye..
neyse kızlar en son yaşadığım olay şu..ben bi süre önce babamın annemi aldattığından şüphe etmiştim..ve annemin yapması gerekeni ben yaptım ve babamı gözledim tabi bunu anneme söyleyemedim çünkü annem hastaydı çok şükür iyi şimdi.o araştırdığımda bundan üç dört sene evvel yani ben babamın o kadınla yazışmalarını bilgisayarda bulmuştum..ama bunu anneme nasıl diyecektim nasıl anlatıcaktım bilemedim..kız kardeşimle paylaştım bunu allahtan o var hem sırdaş hem yoldaş bana..annme diyelim abla bu böyle olmaz nasıl göz yumalım dedi.. hiç istemedim iki haftaya yakın ben bunu söylememkte direndim..neyse biz bunu anneme söyledik anne babam böyle böyle yapmış olabilir diye..zordu o konuşmayı yapmakta..annem hiç bişey demedi ve "hiç bişeye de siz yorum yapmayın" dedi..biz sadece söylemiştik vicdan azabı çekmektense..keşke hiç demeseydik..babam kendini akladı konuşmadım yalan söylüyorlar dedi..oysa ben yazışmaların kopyasını almıştım..ve annemde bu kadını tanıyordu hatta..babamın eski görev yerinden biriydi bu kadın ve o a evli çocukları var..bişey demedi..ve annem bizi suçladı yalancısınız benim evliliğimi bozacaksınız diye..ve yine aynı şeyler oluyor..babam sabahın ilk ışıklarına kadar bilgisayarda..kapıları kapatıp telefonla konuşuyor..ve bu benim zoruma gidiyor..napıcam ben ben bi bayan olarak annemin bunu nasıl sineye çektiğini anlamıyorum..ağlıyorum sadece..annemin bize karşı davranışları hep babamı koruma niteliğnde..babam bize dayak atarken bile şunu da dedi bunu da dedi diyerek babamı gaza getirmedi mi dersiniz elinden almak yerine bizim her attığımız adımı babama hemen yetiştirmedi mi dersiniz..her şeyi yaşadık..her şeyi bahane edip bağırıp çağırdılar dayağa kadar varır bu..bi tek onlar memnun değil bizden..kime sorsanız biz izzet ikram bilen insanlarız..ama babamlara göreyse hep bi iş yapmaz sadece yer içer sorumsuz birleri olarak görür..üniversite hayatımı hiç yaşamadım ne bi yere gittim ne bi yer gezdim tek kızmasınlar diye..ve buna rağmen ben hep sen (çok afedersiniz bunu dediğim için ama) o... oldun başımıza bile dediler...ama artık her şey zoruma gidiyor..27 yaşındayım ve hayatım bi düzende değil..katlanamıyorum artık en ufacık lafa dahi bu ilişkilerin çarpıklığına dahi..inanın evlenmek aklımın ucundan geçmiyor bi erkek arkadaşım olmasına rağmen soğudum evlilikten bile.. sadece burdan defolup gitmek istiyorum..bir an önce atanmayı istiyorum..gitmeyi istiyorum sadece..
kusura bakmayın uzun oldu ama ben sadece yazarak birileriyle paylaşarak içimi dökmek istedim..çünkü anlatamıyorum kimseye..
ben sadece içimi dökmek istedim size ağlayarak yazıyorum bunu da..ben üniversiteyi bitirdim 2 sene önce ve tüm umutlarımı hayallerimi tek bi sınava bağladım..ve inanın bu sınava umut bağlamamın tek sebebi şu an anne ve babamın katlanılmaz davranışları..öyle zor ki sürekli bi baskı altındayım..her gün ağlıyorum her gün Allah'a dua ediyorum "Allahım nolur hayırlı kısmetler yazgılar hayırlı bi iş yaz bizlere" diye..
neyse kızlar en son yaşadığım olay şu..ben bi süre önce babamın annemi aldattığından şüphe etmiştim..ve annemin yapması gerekeni ben yaptım ve babamı gözledim tabi bunu anneme söyleyemedim çünkü annem hastaydı çok şükür iyi şimdi.o araştırdığımda bundan üç dört sene evvel yani ben babamın o kadınla yazışmalarını bilgisayarda bulmuştum..ama bunu anneme nasıl diyecektim nasıl anlatıcaktım bilemedim..kız kardeşimle paylaştım bunu allahtan o var hem sırdaş hem yoldaş bana..annme diyelim abla bu böyle olmaz nasıl göz yumalım dedi.. hiç istemedim iki haftaya yakın ben bunu söylememkte direndim..neyse biz bunu anneme söyledik anne babam böyle böyle yapmış olabilir diye..zordu o konuşmayı yapmakta..annem hiç bişey demedi ve "hiç bişeye de siz yorum yapmayın" dedi..biz sadece söylemiştik vicdan azabı çekmektense..keşke hiç demeseydik..babam kendini akladı konuşmadım yalan söylüyorlar dedi..oysa ben yazışmaların kopyasını almıştım..ve annemde bu kadını tanıyordu hatta..babamın eski görev yerinden biriydi bu kadın ve o a evli çocukları var..bişey demedi..ve annem bizi suçladı yalancısınız benim evliliğimi bozacaksınız diye..ve yine aynı şeyler oluyor..babam sabahın ilk ışıklarına kadar bilgisayarda..kapıları kapatıp telefonla konuşuyor..ve bu benim zoruma gidiyor..napıcam ben ben bi bayan olarak annemin bunu nasıl sineye çektiğini anlamıyorum..ağlıyorum sadece..annemin bize karşı davranışları hep babamı koruma niteliğnde..babam bize dayak atarken bile şunu da dedi bunu da dedi diyerek babamı gaza getirmedi mi dersiniz elinden almak yerine bizim her attığımız adımı babama hemen yetiştirmedi mi dersiniz..her şeyi yaşadık..her şeyi bahane edip bağırıp çağırdılar dayağa kadar varır bu..bi tek onlar memnun değil bizden..kime sorsanız biz izzet ikram bilen insanlarız..ama babamlara göreyse hep bi iş yapmaz sadece yer içer sorumsuz birleri olarak görür..üniversite hayatımı hiç yaşamadım ne bi yere gittim ne bi yer gezdim tek kızmasınlar diye..ve buna rağmen ben hep sen (çok afedersiniz bunu dediğim için ama) o... oldun başımıza bile dediler...ama artık her şey zoruma gidiyor..27 yaşındayım ve hayatım bi düzende değil..katlanamıyorum artık en ufacık lafa dahi bu ilişkilerin çarpıklığına dahi..inanın evlenmek aklımın ucundan geçmiyor bi erkek arkadaşım olmasına rağmen soğudum evlilikten bile.. sadece burdan defolup gitmek istiyorum..bir an önce atanmayı istiyorum..gitmeyi istiyorum sadece..
kusura bakmayın uzun oldu ama ben sadece yazarak birileriyle paylaşarak içimi dökmek istedim..çünkü anlatamıyorum kimseye..