Kaybetme korkusu

Selenofil

Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
19 Mart 2010
12.489
13.623
498
:14:Kaybetme korkusu

arkadaşlar uzun zamandır bu duyguyu yaşıyorum ama bu aralar daha derinden düşünür oldum. Hele de bugünkü gördüğüm rüya daha doğrusu kabus beni ters çevirdi. Bilinç altı olmasını diliyorum rabbimden. Aylar öncesinden daha gencecik 20 yaşında teyzemin oğlunu kaybettim ondan 1 sene önce amcamı bunlar taze kayıplarım.. Daha öncesinden de olmuştu ama bu kadar kahrolmamıştım. Belki de küçüktüm. Ama düşündükçe kahroluyorum. Zaten yaşamayı sevmezdim iyice kahrolasım geliyor. Kimi benden severseniz onu sizden alırım diyor çok da sevmemeye çalışıyorum çok dua ediyorum ama bilmiyorum acaba ne kadar dua edersem edeyim yine olan olur mu yoksa dua ile ömür uzar mı acaba. Yada bu kaygıyla ne kadar yaşarım bilmiyorum. Birde sevdikleri uzakta olunca insan daha çıldırıyo. Hayır ağlamakta çözüm olmuyo sadece ağlayasım geliyo. Olmuşla ölmuşe çare yok derler bundan da apansız çaresizlik yokmuş

Acılar vardır, birde çaresizlikler. Acılara alışkınımda çaresizlere pek değil

rabbim kimseyi sevdiklerinden ayrı koymasın. Rabbim sen ailemi benden ayırma :14:
 
Öncelikle başın sağolsun çok üzüldüm... :( Allah sevdiklerimizi başımızdan eksik etmesin gerçekten o kaybetme korkusu bende de var en başta ailemi ve canımdan çok sevdiğim sözlümü.. ama hayat işte kaderin önüne geçilemiyor maalesef sevdiklerimiz de bir gün elimizden kayıp gidebiliyor o yüzden ben onları hep yarın gideceklermş gibi seviyorum her an her saniye siz de öyle yapın onların değerini yanımızdan gidince anlamayalım sadece.. canım ölenlerle de ölünmüyor derler klasik olacak biliyorum ama önünde de koskocaman bir hayat var.. onları unut demiyorum, istesen de unutamıcaksn biliyorum ama kendine de acı çektirmeyi bırak olurmu? sevdiklerin böyle üzülmeni istemezlerdi emin ol...
 
Ölümden sonra da bir hayat olduğunu ve insanların nasıl doğarken nasıl bir yere geldiklerini bilmedikleri gibi ölürken de bu bilinmezliğe gittiği gerçeğini kabul ederek başlamalısın. Ölüm hayatın gerçeği, 1 yıl içerisinde sırası ile dedemi, babannemi, annemi, eniştemi ve kayınpederimi kaybettim... İçlerinde en çok canımı annem acıttı. Zamansızdı, beklemediğimiz anda gelmişti ama tevekkül bu anlar için geçerli. Sonuçta elimizde bir hayat var yaşanması gereken ve korkunun ecele faydası yok, hayatımızdan birileri çıkacak yeni birileri gelecek, çocuklarımız torunlarımız olacak belki göreceğiz, belki göremeyeceğiz ama bunları düşünerek sadece kendimizi yaşadığımız bu hayat sınavından çeker korku dolu anlara sokarız...

Allah acılarınızı unutturacak daha büyük acılar vermesin, sizlere ve geride kalanlara uzun uzun ömürler versin. Hayatınızın her anının kıymetini bilin ve yarın ne olacağını bilmeden bugünün tadını çıkartın derim.
 
Bende kaybetme korkusu hep vardı, ama annemi kaybettikten sonra daha da bi büyüdü.


Allah der ki: "Kimi benden çok Seversen, onu senden alırım." ve ekler:

"Onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım."
ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur...
Aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya...
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur...
Düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın.

En garibi de budur ya... Öldüm der durur, yine de yaşarsın...

Bunu duyduktan sonra, seviyorum kelimesini bile kullanamamaya başladım. :ssz:
 
insan bu durumda yapılması gerekenı bılıyor.. ama kendıne dınletemıyor .. bu tarz seyler kendı basına asabılecegınız sorunlar değil..

doğrunun farkında olsan da uygulayamıyorsan aklında kı dusuncelere engel olamıyosan mutlaka destek al...

yoksa ömrünün güzel günlerini bu kaygıyla yıyıp bıtıreceksın..
 
insan bu durumda yapılması gerekenı bılıyor.. ama kendıne dınletemıyor .. bu tarz seyler kendı basına asabılecegınız sorunlar değil..

doğrunun farkında olsan da uygulayamıyorsan aklında kı dusuncelere engel olamıyosan mutlaka destek al...

yoksa ömrünün güzel günlerini bu kaygıyla yıyıp bıtıreceksın..


Evet, tam 2007 yılından beri bu kaygı ve endişeler, düşünmeye engel olamadığım şeylerle yaşıyorum.
Gerçekten de güzel günlerim bitip gidiyor..
İlk anksiyete teşhisi o zaman konmuştu.
Bir ara ilaç kullandım bıraktım, kendi kendine geçer dedim, unutmaya çalıştım.
Bu düşüncelerden kurtulmak için kendimi oyalamaya, aklımı dağıtmaya çalıştım ama sonuç çoğunlukla başarısız ki sene 2013 ben hala aynı kaygıları ve korkuları yaşıyorum.. :ssz:

 
Son düzenleme:
:14:Kaybetme korkusu

arkadaşlar uzun zamandır bu duyguyu yaşıyorum ama bu aralar daha derinden düşünür oldum. Hele de bugünkü gördüğüm rüya daha doğrusu kabus beni ters çevirdi. Bilinç altı olmasını diliyorum rabbimden. Aylar öncesinden daha gencecik 20 yaşında teyzemin oğlunu kaybettim ondan 1 sene önce amcamı bunlar taze kayıplarım.. Daha öncesinden de olmuştu ama bu kadar kahrolmamıştım. Belki de küçüktüm. Ama düşündükçe kahroluyorum. Zaten yaşamayı sevmezdim iyice kahrolasım geliyor. Kimi benden severseniz onu sizden alırım diyor çok da sevmemeye çalışıyorum çok dua ediyorum ama bilmiyorum acaba ne kadar dua edersem edeyim yine olan olur mu yoksa dua ile ömür uzar mı acaba. Yada bu kaygıyla ne kadar yaşarım bilmiyorum. Birde sevdikleri uzakta olunca insan daha çıldırıyo. Hayır ağlamakta çözüm olmuyo sadece ağlayasım geliyo. Olmuşla ölmuşe çare yok derler bundan da apansız çaresizlik yokmuş

Acılar vardır, birde çaresizlikler. Acılara alışkınımda çaresizlere pek değil

rabbim kimseyi sevdiklerinden ayrı koymasın. Rabbim sen ailemi benden ayırma :14:


Son soz rabbimin gucune gider. Bak benim kardeslerim gec eve gelirler. Ve ben onlari hep beklerim uyumam . Ve demem hic bir zaman rabbim onlari benden ayirma bana bagisla pek demem. Derimki rabbim onlari sana emanet ediyorum cunku onlar seninn .

Cunku biz onlati taparcasina sevince rabbimizin gucune gidiyor kimi cok seversen ve yanlis dua edersen olmax. Badinda saholsun Adasimm ... mekani cennet olsunnn..
 
Evet, tam 2007 yılından beri bu kaygı ve endişeler, düşünmeye engel olamadığım şeylerle yaşıyorum.
Gerçekten de güzel günlerim bitip gidiyor..
İlk anksiyete teşhisi o zaman konmuştu.
Bir ara ilaç kullandım bıraktım, kendi kendine geçer dedim, unutmaya çalıştım.
Bu düşüncelerden kurtulmak için kendimi oyalamaya, aklımı dağıtmaya çalıştım ama sonuç çoğunlukla başarısız ki sene 2013 ben hala aynı kaygıları ve korkuları yaşıyorum.. :ssz:


bence tekrar başla tedavine güzelce araştırıp bir doktora anlat derdini...

kullandığın ilaçları bu şekilde bırakman da seni tetiklemiş olabilir.. çünkü bu ilaçları bırakmak çok zor bir süreç sen bide doktor kontrolü olmadan bırakmışsın bunlarda etken olabilir...

hafife alma Allah korusun daha ağır hastalıklara sebep olabilir..
 
Öncelikle başın sağolsun çok üzüldüm... :( Allah sevdiklerimizi başımızdan eksik etmesin gerçekten o kaybetme korkusu bende de var en başta ailemi ve canımdan çok sevdiğim sözlümü.. ama hayat işte kaderin önüne geçilemiyor maalesef sevdiklerimiz de bir gün elimizden kayıp gidebiliyor o yüzden ben onları hep yarın gideceklermş gibi seviyorum her an her saniye siz de öyle yapın onların değerini yanımızdan gidince anlamayalım sadece.. canım ölenlerle de ölünmüyor derler klasik olacak biliyorum ama önünde de koskocaman bir hayat var.. onları unut demiyorum, istesen de unutamıcaksn biliyorum ama kendine de acı çektirmeyi bırak olurmu? sevdiklerin böyle üzülmeni istemezlerdi emin ol...

sağol canım doğru söylüyorsun ama kendime engel olamıyorum çok üzülüyorum düşünmemeye çalışıyorum böyle yaptıkça olur olmaz düşünüyorum sonra da ağlıyorum elimde olmadan :(
 
Ölümden sonra da bir hayat olduğunu ve insanların nasıl doğarken nasıl bir yere geldiklerini bilmedikleri gibi ölürken de bu bilinmezliğe gittiği gerçeğini kabul ederek başlamalısın. Ölüm hayatın gerçeği, 1 yıl içerisinde sırası ile dedemi, babannemi, annemi, eniştemi ve kayınpederimi kaybettim... İçlerinde en çok canımı annem acıttı. Zamansızdı, beklemediğimiz anda gelmişti ama tevekkül bu anlar için geçerli. Sonuçta elimizde bir hayat var yaşanması gereken ve korkunun ecele faydası yok, hayatımızdan birileri çıkacak yeni birileri gelecek, çocuklarımız torunlarımız olacak belki göreceğiz, belki göremeyeceğiz ama bunları düşünerek sadece kendimizi yaşadığımız bu hayat sınavından çeker korku dolu anlara sokarız...

Allah acılarınızı unutturacak daha büyük acılar vermesin, sizlere ve geride kalanlara uzun uzun ömürler versin. Hayatınızın her anının kıymetini bilin ve yarın ne olacağını bilmeden bugünün tadını çıkartın derim.

öncelikle sizin de başınızı sağolsun çok üzüldüm kesinlikle haklısınız ama bu düşünce bende olduğu sürece hayattan hatta yaşadığım andan bile zevk alamaz oldum tabii ki yanlış yaptığım belki de iman eksikliğinden :(( çok korkuyorum çok ağlıyorum hatta rahat ağlıyamıyorum bile annem de hasta benim güçlü olmam lazım ama beceremiyorum :(
 
Bende kaybetme korkusu hep vardı, ama annemi kaybettikten sonra daha da bi büyüdü.


Allah der ki: "Kimi benden çok Seversen, onu senden alırım." ve ekler:

"Onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım."
ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur...
Aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya...
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur...
Düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın.

En garibi de budur ya... Öldüm der durur, yine de yaşarsın...

Bunu duyduktan sonra, seviyorum kelimesini bile kullanamamaya başladım. :ssz:

çok güzel özetlemişsiniz. :14:
 
insan bu durumda yapılması gerekenı bılıyor.. ama kendıne dınletemıyor .. bu tarz seyler kendı basına asabılecegınız sorunlar değil..

doğrunun farkında olsan da uygulayamıyorsan aklında kı dusuncelere engel olamıyosan mutlaka destek al...

yoksa ömrünün güzel günlerini bu kaygıyla yıyıp bıtıreceksın..

destek almak istemiyorum çünkü gerçeği değiştirmeyecek:14: yine de teşekkür ederim fikriniz için
 
Son soz rabbimin gucune gider. Bak benim kardeslerim gec eve gelirler. Ve ben onlari hep beklerim uyumam . Ve demem hic bir zaman rabbim onlari benden ayirma bana bagisla pek demem. Derimki rabbim onlari sana emanet ediyorum cunku onlar seninn .

Cunku biz onlati taparcasina sevince rabbimizin gucune gidiyor kimi cok seversen ve yanlis dua edersen olmax. Badinda saholsun Adasimm ... mekani cennet olsunnn..

ne güzel söylemisin canım insan oğlu işte kabullenemiyo off adaşım çok dua et :(((( :14:
 
Bu aralar bu korkuyla benimde başım belada. :(
1ay önce bir kazaya şahit oldum bir anne, öldü gitti gözümün önünde
Ondan sonra daha da arttı
Özellikle de anneme karşı yaşıyorum bunu.
Şu sıralar hasta, hastane de yattı bir hafta düşün geceleri yoklayıp duruyorum
Sarılıp öpüyorum kokluyorum
Çok kötü bir duygu anlayabiliyorum seni
Tecrübe edilmiş acılar daha fazla korkutuyor :50:
 
Bende kaybetme korkusu hep vardı, ama annemi kaybettikten sonra daha da bi büyüdü.


Allah der ki: "Kimi benden çok Seversen, onu senden alırım." ve ekler:

"Onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım."
ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur...
Aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya...
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur...
Düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın.

En garibi de budur ya... Öldüm der durur, yine de yaşarsın...

Bunu duyduktan sonra, seviyorum kelimesini bile kullanamamaya başladım. :ssz:

Canim benim yine beni aglattin:5:
 
Bu aralar bu korkuyla benimde başım belada. :(
1ay önce bir kazaya şahit oldum bir anne, öldü gitti gözümün önünde
Ondan sonra daha da arttı
Özellikle de anneme karşı yaşıyorum bunu.
Şu sıralar hasta, hastane de yattı bir hafta düşün geceleri yoklayıp duruyorum
Sarılıp öpüyorum kokluyorum
Çok kötü bir duygu anlayabiliyorum seni
Tecrübe edilmiş acılar daha fazla korkutuyor :50:

ah ah benden iyi bilemezsin canım. Benim annem hep hastaydı kaç gece hastanede başında ağladığımı bilirim :14:
 
Back
X