Aslında kötü biri değil çoğu zaman beni düşündüğünü biliyorum .. Aramızda 50 km olmasına rağmen hafta da 1-2 defa ziyaretine gidiyoruz.. Eşim hergün arar 4-5 defa bende bazen defalarca ararım bi günde... vaktini geçirebilmesi için onunla scrabble vs oyunlarda oynuyorum ... Dinliyorum İyi şeyler söyleyip onun iyi olmasını sağlamaya çalışıyorum ... Beni üzen konu kayınvalidem 70 yaşında ve bi çok hastalığı var şeker , romatoit , ilik kanseri(başlangıç seviyesinde ve en iyi doktorarla tedavide tedavi yanıt veriyor... herşeyin en güzeli en pahalısı yapılıyo onun için) aynı zamanda kilolu 1.43 boya 120 kilo bacakları , eklemleri vs ağrıyormuş .. doğrudur ben onun yaşına geldiğimde ne olacağım kim bilirr... Ha beni üzen şey bunlar değilll ... bende gebeyim şuan 18+5 günlük küçük kelebeğimm .. zor bi gebelik kanamalı ağrılı tansionlu falan geçiyo .. hastanede yattım çıktım 2,5 ay evde yattım kendi annem baktı Allah razı olsun gezmeye çok hasret olsamda bebeğim için mecburum buna.. sonuçta eşim sadece cumartesi günleri izinli ve biz her cumartesi kayınvalidemin yanına gidiyoruz tüm günü onunla geçirmeye çalışıyoruzz hergün evde sıkılıyo die bazen dışarı falan götürüyo eşim ve görümcem... bu arada kayınvalidem görümcemle beraber yaşıyo ve görümcem bakıyo ona.. çalışıyo ama herşeyi görümcem yapıyo .. haftasonlarıda annesiyle beraber.... beni üzen şey eşimin benden çok annesini önemsemesi ... bi defasında gebeliğimle ilgili bi arımda bana kansermisin sanki hamilesin demişti
bunun gibi neler neler .. annemi birazını anlatsam birazını anlatamıyorum ... ama eşimin bu anneci tavrı beni çok üzüyo .. kayınvalidemde bi kere iyim demiyo sürekli ağrılar anlatıyo çok sıkıldım artıkkk bu durum bebeğimi ve beni çok yığratıyo bende evde yalnızım şuan neden kimse beni düşünmüyo die içim içimi yiyo gözyaşlarımı tutamıyorum çok üzülüyorummm 

