merhaba arkadaşlar,
nerden başlıycağımı bilemiyorum ama sizlerle dertleşmek belki fikir edinmek için buraya geldim..eşimle 3 yıl önce tanıştım 2.yılımızda evlendik ve şuan bir yıllık evliyiz...hani dillere destan dedikleri kadar büyük bir aşkla evlendik halada öyle aslında..eşim 5 kardeşli bir evin en küçük çocuğu babasını 10 yaşındayken kaybetmiş annesiyle yaşıyordu.nişanlandıktan sonra ailesini daha çokyakından tanıdıkça ailem bu evliliğe sıcak bakmamaya çalıştı.çünkü çok kopuk ve ilgisiz bir aileydi.annemler orda kızım sen uzakta olucaksın o aileye güvenemiyoruz sana sahi çıkıcak insanlar değiller çaresiz kaldığında bir telefonun yeter ama yanımızdaki gibi olmaz diyorlardı..haklıydılar zaten en büyük abisi evlenmemizi istemiyordu açıkça söyledi hatta nişanımıza tavır alarak gelmedi eşim 26 yaşında hiçbirinden bir kuruş yardım olmadan evimizi kurduk.nitekim babamın endişelerine hak veren eşim topladı eşyasını yanıma ankya taşındı.gelirkende sadece tek bir şartı vardı oda annesiydi..ben 25 yıl babanne ve dedenin olduğu bir evde büyüdüm yaşlılara hürmeti,onların var olduğu yerde bereketin olduğuna inanan biriydim ve kayınvalideme pamuk annem diyordum babannemede çok benzetiyodum..ankya taşındılar ne olduysa herşey ozaman başladı..eşim taşınmadan önce ben istanbula gittim tüm eşylaarımızı aldık baştan sıfır bembeyaz rüya gibi bir ev döşedik.dönüncede düğün yapıcaktık ama kayınvalidem ve diğer çocukları ısrarla düüğün tarihini ertellemekle başladı yüzünü göstermeye.bütün masrafları eşim üstlenmş olmasına rağmen.nitekim bu gerginlik 4 ay sürdü ve evlendik.kayınvalidem benim kurduğum düzenin farkında olmayıp onun evine gelin gitmişim gibi davranıyor ilk zamanlar mutfağa sokmadı eşime gönül rahatlığıyla yemek yapamıyordum muhakakk bir şekilde engel olur olamazsa da o yemeği yemez kendi hemen birşeyler hazırlar onu yer.benim yaptığım herşeye iğrenir midesi bulanır gibi triplere girer hep..alışverilerde bi çocuk gibi abur cubur doldurur bir çocuk gibi..herzaman ekstra özel birşeyler alınmasını sağlar kendi için.dondurma,kola cips vs..komik biliyorum öyle düşünüyorsunuz eşim çocuk düşündüğümüz için çalışmama sıcak bakmıyor dolayısıyla tek maaşla ev geçindirmeye çalışıyoruz ve geçim sıkıntısı girince herşeyin hesabını yapmak durumunda kalıyorum ama o sürekli ekstra şeyler istiyor bir kez olsun paran varmı diye sormaz..kendi maaşı var asla yardımcı olmaz.evde odası sürekli kapalıdır temizliğebile sokmaz yüzünü sildiği havlusu bile özeldir odasında..çamaşırlarını bizle yıkamaz tek bir çamaşırı bile olsa ayrı çalıştırır..en sonuda eşim ve köpek aldı ve ondan sonra filmler koptu birçocukgibi ağladı getirdi diye çüünkü daha önce köpek alırsan giderim demişti..köpek geldi geleli her gün kavga ediyoruz kendisi haricinde kimseye tahammülü yok tüm ilgiyi kendine istiyor günün 24 saati kaprisi tribi küçük bir çocuk gibi.arkadaşlarım eve geldiğinde yalnız bırakmıyor başımızda oturuyor kumandayı saklar arkadaşlara mahçup olurum..evlendiğimizde eşim çokkötü hasta oldu düğünün ertesi günü bir hafta yattı balayı yapamadık bu sene tam tatil derken eşimin kuzeni evlenecekti orasıda denizli güzel bir yer.doğa deniz temiz hava hem onların gönlü olsun hemde kafa dinleyelim dedik bende gelcem diye evi yıktı olmaz dedi diye eşime bana küstü odadan bütün gün çıkmadı..nitekim yine dayanamadım ve tamam dedim gelsin.mağralara bile beraber bizle tırmandı... :
yani hangi birini anlatacağımı bileiyorum 1 yılda beni tam bir ruh hastası yaaptı eşimle tek tartışma sebebimiz bu yalnızken beni çok iyi anlıyor saatlerce ağlıyorum sabaha kadar haklısın diyor sabret diyor salona geçincehiçbişey yokmuş gibi annesini öpüyor konuşuyor tahammül edemiyorum.sevdiğinin canını yakan birine bir insan nasıl bu kadar kayıtsız kalabiliyor..bu anneside olsa bir yerde dur demesi gerekmezmi çokmu kötü düşünüyorum ben eşim gerççekten dünyanın eniyi insanı anneme babama kardeşlerime aşırı derecede bağlı saygılı.kardeşlerim abi diyor annemler oğlum..ama beni bu konuuda anlamıyor hatta üzüldüğümü her dile getirdiğimde saçmalama yine abartıyosun diyor.beni anlamıyor diğer kardeşlerine gelince kesinllikle hiçbiri kabul etmiyor benden hariç 2 gelin var tatile bile gitse 10 gün dayanamayıp dönüyor..ben bu kadnla yaşayamıyorum ama onun evimizden gitmesi imkansız ya eşimden geçicem yada ömür boyu bunları yaşıycam bayramda boşanmaya kalktım ama eşimi çok seviyorum yalvardı ağladı sızladı dayanamdım ben zaten onu çok seviyorum onunla hiç sorunum yokki
nerden başlıycağımı bilemiyorum ama sizlerle dertleşmek belki fikir edinmek için buraya geldim..eşimle 3 yıl önce tanıştım 2.yılımızda evlendik ve şuan bir yıllık evliyiz...hani dillere destan dedikleri kadar büyük bir aşkla evlendik halada öyle aslında..eşim 5 kardeşli bir evin en küçük çocuğu babasını 10 yaşındayken kaybetmiş annesiyle yaşıyordu.nişanlandıktan sonra ailesini daha çokyakından tanıdıkça ailem bu evliliğe sıcak bakmamaya çalıştı.çünkü çok kopuk ve ilgisiz bir aileydi.annemler orda kızım sen uzakta olucaksın o aileye güvenemiyoruz sana sahi çıkıcak insanlar değiller çaresiz kaldığında bir telefonun yeter ama yanımızdaki gibi olmaz diyorlardı..haklıydılar zaten en büyük abisi evlenmemizi istemiyordu açıkça söyledi hatta nişanımıza tavır alarak gelmedi eşim 26 yaşında hiçbirinden bir kuruş yardım olmadan evimizi kurduk.nitekim babamın endişelerine hak veren eşim topladı eşyasını yanıma ankya taşındı.gelirkende sadece tek bir şartı vardı oda annesiydi..ben 25 yıl babanne ve dedenin olduğu bir evde büyüdüm yaşlılara hürmeti,onların var olduğu yerde bereketin olduğuna inanan biriydim ve kayınvalideme pamuk annem diyordum babannemede çok benzetiyodum..ankya taşındılar ne olduysa herşey ozaman başladı..eşim taşınmadan önce ben istanbula gittim tüm eşylaarımızı aldık baştan sıfır bembeyaz rüya gibi bir ev döşedik.dönüncede düğün yapıcaktık ama kayınvalidem ve diğer çocukları ısrarla düüğün tarihini ertellemekle başladı yüzünü göstermeye.bütün masrafları eşim üstlenmş olmasına rağmen.nitekim bu gerginlik 4 ay sürdü ve evlendik.kayınvalidem benim kurduğum düzenin farkında olmayıp onun evine gelin gitmişim gibi davranıyor ilk zamanlar mutfağa sokmadı eşime gönül rahatlığıyla yemek yapamıyordum muhakakk bir şekilde engel olur olamazsa da o yemeği yemez kendi hemen birşeyler hazırlar onu yer.benim yaptığım herşeye iğrenir midesi bulanır gibi triplere girer hep..alışverilerde bi çocuk gibi abur cubur doldurur bir çocuk gibi..herzaman ekstra özel birşeyler alınmasını sağlar kendi için.dondurma,kola cips vs..komik biliyorum öyle düşünüyorsunuz eşim çocuk düşündüğümüz için çalışmama sıcak bakmıyor dolayısıyla tek maaşla ev geçindirmeye çalışıyoruz ve geçim sıkıntısı girince herşeyin hesabını yapmak durumunda kalıyorum ama o sürekli ekstra şeyler istiyor bir kez olsun paran varmı diye sormaz..kendi maaşı var asla yardımcı olmaz.evde odası sürekli kapalıdır temizliğebile sokmaz yüzünü sildiği havlusu bile özeldir odasında..çamaşırlarını bizle yıkamaz tek bir çamaşırı bile olsa ayrı çalıştırır..en sonuda eşim ve köpek aldı ve ondan sonra filmler koptu birçocukgibi ağladı getirdi diye çüünkü daha önce köpek alırsan giderim demişti..köpek geldi geleli her gün kavga ediyoruz kendisi haricinde kimseye tahammülü yok tüm ilgiyi kendine istiyor günün 24 saati kaprisi tribi küçük bir çocuk gibi.arkadaşlarım eve geldiğinde yalnız bırakmıyor başımızda oturuyor kumandayı saklar arkadaşlara mahçup olurum..evlendiğimizde eşim çokkötü hasta oldu düğünün ertesi günü bir hafta yattı balayı yapamadık bu sene tam tatil derken eşimin kuzeni evlenecekti orasıda denizli güzel bir yer.doğa deniz temiz hava hem onların gönlü olsun hemde kafa dinleyelim dedik bende gelcem diye evi yıktı olmaz dedi diye eşime bana küstü odadan bütün gün çıkmadı..nitekim yine dayanamadım ve tamam dedim gelsin.mağralara bile beraber bizle tırmandı... :
yani hangi birini anlatacağımı bileiyorum 1 yılda beni tam bir ruh hastası yaaptı eşimle tek tartışma sebebimiz bu yalnızken beni çok iyi anlıyor saatlerce ağlıyorum sabaha kadar haklısın diyor sabret diyor salona geçincehiçbişey yokmuş gibi annesini öpüyor konuşuyor tahammül edemiyorum.sevdiğinin canını yakan birine bir insan nasıl bu kadar kayıtsız kalabiliyor..bu anneside olsa bir yerde dur demesi gerekmezmi çokmu kötü düşünüyorum ben eşim gerççekten dünyanın eniyi insanı anneme babama kardeşlerime aşırı derecede bağlı saygılı.kardeşlerim abi diyor annemler oğlum..ama beni bu konuuda anlamıyor hatta üzüldüğümü her dile getirdiğimde saçmalama yine abartıyosun diyor.beni anlamıyor diğer kardeşlerine gelince kesinllikle hiçbiri kabul etmiyor benden hariç 2 gelin var tatile bile gitse 10 gün dayanamayıp dönüyor..ben bu kadnla yaşayamıyorum ama onun evimizden gitmesi imkansız ya eşimden geçicem yada ömür boyu bunları yaşıycam bayramda boşanmaya kalktım ama eşimi çok seviyorum yalvardı ağladı sızladı dayanamdım ben zaten onu çok seviyorum onunla hiç sorunum yokki 
