Kayınvalidemle ilgili olayları unutamıyorum

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

agatha christie .!.:

Ne istiyorsunuz anlamadım ki zaten içinizden geçeni söylemişsiniz hâlâ hırsınızı alamıyorsunuz. Kv denize yükleniyorsunuz ama sizde zor bir insansınız. Şanslısınız ki eşiniz yanınızda olmuş, annem yalnız onu tek başına bırakamam deyip yakınına taşınmamış. Bdv de açılan konuları 2 gün okumanız bile yeterli ne kadar şanslı olduğunuzu anlamak için

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...

nilsf .!.:

Sizi çok iyi anlıyorum. Maalesef özellikle eşiyle boşanmış ya da eşiyle mutlu olamayan anneler erkek çocuklarını hem evlat hem arkadaş hem sevgili yerine koyuyorlar. Ve o çocuk bir gün evlenme kararı aldığında gelin onlar için eşittir kuma demek oluyor. Kabullenmekte çok zorlanıyorlar. Kendilerini sürekli gelinle kıyaslıyorlar bir yarış içerisine giriyorlar. İnanın bunu kendi çevremde yaşamayan tek bir gelin yok. Yaşamayanlar ne şanslı. Aslında bilseler en büyük zararı kendi evlatlarına veriyorlar arada bırakarak. Unutamıyorsunuz çünkü insan en mutlu günlerini hiç sebepsiz zehir edenleri affetmekte çok zorlanıyor. Hiç bir günün tekrarı yok çünkü. Ama şöyle düşünün, onun da amacı sizi huzursuz etmek zaten. Ona bu keyfi yaşatmayın

Genişletmek için tıkla...

Dasmeer .!.:

Bir annenin oğlunu sevgili gibi görüyor demeniz çok çok yakışıksız.
Kaynanalar sorunlu olabilir benimde sorunlu kaynanam var
Ama bu yakıştırma çok çok cirkin.

Genişletmek için tıkla...

Yikikbirey .!.:

Merhabalar. 2 yıllık evliyiz eşim tek çocuk ve anne babası o küçükken boşanmış. Annesi ona çok düşkün. Farklı illerdeyiz. Nişanlılık zamanı da kayınvalide nedenli çok sorun yaşadık. Neysem o gibi davrandım nişanlıyken de lafımı esirgemedim o da oyle davrandı ve olay gittikçe büyüdü. Normalde aynı ilde yaşayacakken esimle işimizi de bahane edip farklı ilde yaşama kararı aldık. Eşimin annesi en baştan beri oğlunun evlenmesini hiç istemedi. "Oğlu onu bırakıyor" diye aşırı depresyona girdi düğün zamanı. Ve çok olay yaşandı. Çok kibirli bı karakter. Çok ilişkisi olmuş fakat sonra evlenememis bı türlu. Görseniz direk bir iki saniyede duruşundan ne demek istediğimi anlarsınız. Kendine hep bakmış genç güzel bı kadın. Herkes onu eşimin ablası sanıyor. Şuanda da üniversite okuyor. Olaylardan sonra evliliğin ilk ayında ikimiz de karşılıklı olarak birbirimize içinden geçeni söyledik. her şeyi yönetmeye çalıştığını, bı bileziğe bile karşı çıktığını, arabasını bize verip sonra geri aldığını balayimizi mahfettigini evliliğin 3. Gününde onun yüzünden sinir krizi geçirdiğimi hastanede yapılan iğnelerin bile beni sakinlestiremedigini hepsini söyledim. Biz onu balayında aramamisiz diye sizi sildim dedi el öpmeye bizi kabul etmedi bı sürü şey söyledi sonra ben sinir krizi geçirdim hayatımda ilk kez o şekilde . Nişanlıyken ailemle iletişim kurmaktan sakındı. Arada mecburi şeylerde annemi aradı ilgilenmedi . Ama aynı zamanda beni seven bı yönü de vardı hep bana hediyeler aldı kıyafet dikti. Ama sonra düğüne yakın farklı şehir olayı da netlesince iyice oğlumdan ayrıliyorum diye depresyona girdi. O karşılıklı birbirimize laf söylediğimiz konuşmada en son ben hata yaptım seninle ilgili şeyleri sana söylemem gerekirdi bundan sonra senle ilgili şeyleri sana söyleyecegim ikimizin ilişkisi farklı oğlum farklı dedi özür diledi ben de özür diledim konu kapandı.bizi 2 yıldır rahatsız etmedi bı olay olmadı. görusunce de iyi davrandı Fakat biz eşimle ilk zaman boşanma noktasına geldik. İlk altı ay çok zor geçti 8 kilo verdim bişey pek yiyemiyordum. Eşim annemin hayatımizi etkilemesine izin vermeyelim diyodu hep. Kendi isimize gücümuze bakalım diyodu ama sürekli sigara içiyordu üzülüyordu çok .Yasanan olaylar fazlasıyla yetti. Eşim yine de onu her gün arıyor o da Eşimle bana selam soyluyor ben de özel günlerde aradım. İki üç ayda bir kez yuzyuze görüştük o zamanlar da olaysız güzel geçti . Görünüşte gayet medeni davranmaya çalıştım .Fakat ben hiçbir şeyi unutmadım ve sürekli bunlarla yaşıyorum yemek yaparken banyoda işte her yerde sürekli aklımda artık kafayı yiyecek duruma geldim eşime ayda bir falan aynı konuları açıyorum kavga ediyorum. Geçen ay kayınvalideme gidince iki yıldan sonra ilk kez bı şeyden konu açıldı ve ben içindekileri saydım kavga etmeden normal söyledim. Kayınvalidem de arada cevap verdi sinirlendi siz annenle gösteriş yaptınız falan dedi anneme bile laf etti sonra özetle geleceğe bakmamız gerektiğini bunlarla yaşanmayacağını kendisinin yapmam dicegi ne varsa yaptığını ama artık elinden geleni yapmaya çalışacağini söyledi. Ama ben neden kibirli olduğunu söylemedm neden ailemi yok saydığını söylemedim diye düşünüyorum. Artık kafayı yiyeceğim. Bana önceden çok şey söyledi çünkü. Hep benim arkamı annem toplamış benim özgüven sorunum varmış bencilmisim. Ben de bencil olan ben değilim dedim ben de sizin özgüven sorununuz olduğunu düşünüyorum dedim. Eski eşinize karsi çıkacagim derken onun gibi olmuşsunuz dedim.Onun oğluyla arasını bozmuşum. ağzına geleni saymıştı.Terapi de alıyorum. Ama bu değersiz hissettirme şeyini aşamadim çünkü beni hiç saymadi. Bana takılacak tek bir tane bileziğe bile karsi çıktı.annem ona yiyecek yolluyor arada. Hâlâ arayıp da teşekkür ederim demiyor selam söyle teşekkürler diyor bana. Bu kadar. Bitiyor sonra . Eşim bu yaşanan şeylere rağmen her gün annesini arıyor bir gün bile aramasa annesi önceden de sorun çıkarıyormus üniversitede bile her gün böyleymiş. Şuan evliliğimizi kabullendi bu çok güzel bir şey. Ama Ben olağan yaşamıma nasıl kafayı yemeden devam edebilirim bu hissiyattan çıkamıyorum gelin evime bile kusarak ağlayarak girdim ilk gece. Sürekli aklımda her şey.

Genişletmek için tıkla...