Kayınvalidenizle yaşamayın!

elfidatm .!.:

iyi de arkadaşlar bu şekilde konuşarak arkadaşlarada olumsuz etkide bulunuyosunuz,çünkü buna mecbur olanlar var.adamın annesi hasta olr kendine bakamıcak durumda olur hayatta herşey olabilir yani benimde eşim bana çok baskı yaptı başta istemedim ama sonradan düşündümki kabul etsem nolcak zaten biz ayrılcaksak ayrılırız kaderde varsa olur ama ben bunun kendime çok zarar getirceğine inanmıyorum artık olay erkekte bitiyo çünkü ortayı buldktan snra yürüyo bulamazssa istersen ayrı otr kavgalar gürültüler bitmiyo önemli olan erkeğin dengesi annesine yeri geldiğinde sen dur anne eşinede aynı şekilde sen dur diyebildimi olay tamamdır.ben bu yüzden denemek istiyorum kaderde ayrılık varsada yapılcak bişey yoktr zaten diye düşünüyorm...

Genişletmek için tıkla...

buhra .!.:

Bilmiyorum beni kaç kişi anlar,zaten burayada içimi kimseye açamadığım için üye oldum içimi boşaltmak için,5 senelik evliyim şuan 30 yaşındayım,eşimle yaklaşık 9 seneden beri beraberdik,belkide hiç başlalmamalıydık.Kültür farkından dolayı çok sorulu başladık ne sözümden,ne nişanımdan ne nikahımdan bişey anlamadık hep ağlayarak geçti,ailem asla kabul etmedi,benim ailem saray kökenli yetişmiş istanbul ailesiydi,hem maddi hem dini açıdan kültürel açıdan,biraz onlardan farklıydı,ben tek kızdım,çok ta taliplerim vardı,ailem ilişkimizi öığrenince beni evhapsine tuttularasla tek bir yere gidemedim,telimi elimden aldılar,ama ben bir yolunu bulup evdende olsa gizlice arıyodum sesini duymak için engeller sanki daha çok bağlıyodu,taliplerime cvp vermeeyince sorunlar evde daha çok büyüdü,ailem haklı olarak iyi bir evlilik yapmamı istiyodu,sonunda yemeden içmeden kesildim böylece 8 sene geçti,tabi eşimde bu sürede sadık ve sevgisinden emin oldum oda beni çok seviyodu,gizlice arardık o bana gizli cep telefonu almıştı bi kaçkez yakalatsamda neyse uzatmıycam fazla sonunda istediler babamları binbir zorlukla ikna ettim 3 sene kadar,3 sene sonunda isteme söz oldu ben eşimin ailesini o anda tanımaya başladım zaten,okadar zorlukla oldu bir kere olsun ne sözümde nişanımda ne nikahımda görevlerini yapmadılar,ne söz yüzüğümü ne nişan alışverişimi ne ev ne mobilya ne nikah,bilemedim ailem kızsada köpürsedene sorumsuz insanlar diye asla onlara laf ettirmedim hep korudum,nişanımda bir kere bile aramadılar formelite icabı geldiküçük altın taktıgittiler,eşimle nişan alışverişine ben gittim kendime bi set aldık bide nişanlığımı geldik,ne bohçamdan ne nişanımdan bişey anlamadım,nişandan sonra annem herşeye rağmen üstüne düşeni fazlasıyla yaptı nişanımda çok güzel yerde yapıldı babam öyle istedi nişandan sonrada bohça götürdük ve söyledikte annem onlara biz bohça getircez bizde adettir diye,annemler ordada bi şok geçirdi,bi kek bide açma gibi bişey verdiler ellerine geldik,annem kıriz geçeirdi tabi ben desen mahcup,sonra eşimle ayrılmayı düşündüm ama onu öyle çok seviyodumki yapamadım intiharı düşündüm yapamadım anançlı bir insanım sonuçta,sonra nikah oldu istiyemedik düğünü çünkü eşimin durumu belliydi,herşeyi kendisi yapıyodu,nikahımız oldu sıkıntıdan kuaförde adet oldum,müthiş bi karın agrısı neyse eşim eve bıraktı beni sonra almaya gelmek için,tabi evdolu gelin çıkcak sanıyo herkes,oda olmadı eşim beni asansöre bindirdi babamla nikah salonuna geldik babam gelin almadada hüsrana uğraadı rezil oldu,ne dua ne yol yordam hiçbişey yok,nikah oldu o an babamın gözlerine baktım göz göze geldik ağlıyodu,yıkıldım dönüşü yok dedim seviyorum attım imzayı ağlamaklı,eve geldik sonra,bir iki gün kaçtık istanbuldan olanlardan dönmek istemedim ama mecbur dönülecek evin işin burda.ailesine takılarımı bıraktık babasına gelince alırız diye,geldik istedik vermediler,sonra kuzenimin düğünü olcaktı orda takmak için setimi istedim satıcaz dedi vermedile eşim zorla gitti aldı,o anda anladımki ben nereye kimlere gelin geldim,görümcenmin biri kaçmıştı zaten ondan çok çektim,sürekli benle uğraştı yapmadığı kalmadı evlendim bir hafta sonra yemeğe cağırdım şık bi masahazırladım eşim bayıldı ama o sarkıttı suratını komplekse mi girdi bilmiyorum sürekli eşimle aramı bozzmaya calıştı yaptıklarımın hazır olup olmadığını sordu,şok oldum böyle bi saygısızlık karşısında daha öönce hiç yaşamamıştım çünkü,eşimin akrabaları sevdii benimsedi teyzeleri falan ne kibar asil bi kız diye ama onlar böyle dedikçe eşim gurur duydu kardeşi ve annesi bozuluyodu,sonra 1 sene sonra hamile kaldım sevindimmi üzüldümmü anlamadım maddi durumumuz kötüydü,kendi ailemle sorunlarımız vardı hala unutmamışlardı bebeği istemezler diye düşündük aldırdık çünkü eşimin bir sürü borcu vardı bakamayız diye düşündük psikolojimizde bozuktu,ardan 2 sene geçti ben yine hamile kaldım cok istiyodum öğrendiğim gün kandildi,cok sevindik dua ettim Allaha,neyse eşimin ailesine gittik kandil günü onlara söyledik,o arada görümcemde 2 aylık hamileydi söyleyince fırtına esti evde gerçi onun ikincicocuğudu 9 yaşında bikızı daha vardı,kayınvalidem görümcem bozuldu,eve geldik eşimle balkonda oturduk ağladık neden diye,ardan 3 _4 hafta geçti kayınvalidemde kimsede ses yok ailemede söylememiştim daha,bir kerede de gelinimiz nasıl napıyo diye armadılar.bir kere sormadılar bir kez daha gittik sonra onlara oturduk bir kere ağızlarından hamilelik nasıl torun geliyo demediler eşim habire sormaları için laf çarptı ama sormadılar,içimiz buruk ağlamaklı eve döndük ve onuda aldırmaya karar verdik,uzun uzun düşündüm ağladım sabahlara kadar eşimde bende hastaneye gittik kürtaj için beklerken bi bebek gördük ikimizde sanki bize uzun uzun bakıyodu özlerini dikip,sonrası oldu işte oda yok artık,suan görümcemin çocuğu oldu,hastaneye gittim benimkide olsaydı ondan 1 ay sonra olcaktı,şimdi habire çocuğunu seviyolar karşımda kızıda kendileride 5 görümcemde aynı kaynımda ayı beni neden istemediler neen böyle yaptılar okadar içim acıyo canım yanıyoki,şimdi bir sene geçti ve samimimiyim değilim uzakta değilim zaten çalışıyorum haftada 1 gidiyorum gitmesem oda olmuyo,amaeşimde bende çok kırgınız içim canım yanıyo her gördüğümde benimde olsaydı 2 olcaktı....

Genişletmek için tıkla...

buhra .!.:

beni en azından anladığınız için teşekkür ederim yaşamayınca başına gelmeyince insan bilmiyo hayatta yapmam dediklerimi yaptım olmaz dediklerim oldu,değer kıymet bilmeyen biyere düşmek okadar zorki,pişmanlık duydum bazen evliliğimden yapmamalıydım dedim ama yaptım,içime cok kapandım zaten okadar barbar garip geliyoki bana konuşma şekilleri,aile halleri zaten konuşamıyorum,kendi ailemeyse hep iyi görünmeye çalışıyorum,artık umudum kalmadı,bundan sonra napmalıyım bilmiyorum sadece çok dua istiyorum benim durumumda oloan herkesin Allah yardımcısı olsun inanaın çok zor acaba bigün herşey geçermi düzelirmi diyorum bigün mutluluğa uyanırmıyım yada bi gece mutlu uyurmuyum bilmiyorum ama bunu çok istiyorum...

Genişletmek için tıkla...