Kızlar merhaba.
Sabahtan beri yazıp siliyorum, belki benzer durumu yaşayanlar vardır diye yazmak istedim.
mecburi bir durum için kayınvalidenin bulunduğu şehirdeydik beraber kaldık 10 gün.
Aslında pek iyi anlaşamayız kayınvalideyle çünkü her şeye fazla karışır mesela günde 1 litre su içmeliymişim yoksa bebeklerim karnımda sıkışırmış
sağlık durumumdan dolayı eşim evde de bırakamadı, annemlere de gidemedim covid oldukları için bu yüzden sessiz kalıp günümü ayrı bir odada geçirdim.
Bu sabah alakasız bir konuda üstüme geldi -konuyla eşimin hiç alakası yok bu arada-, konuyu belirtmek istemiyorum kişisel bir şey. Bende “bu konu beni rahatsız ediyor” diyip diğer odaya geçtim.
Arkamdan konuşmaya başladı eşime “beni tersliyor hep, ben kötü olayım sen yuvanı bozma, aman oğlum karınla mutlu ol, biz senin karınla aynı evde yapamıyoruz” demeye başladı, geçmişte de doldurmaya çalışmışlığı var bu arada eşimi o yüzden bunlara takıldım.
Bende yanlarına gidip eşime beni eve bırakmasını söyledim.
Bu defa kayınvalide iyice köpürdü “benim evimden böyle gidecekse hiç gelmesin istemiyorum” gibi şeyler söyledi.
Hiç duymadan eşyalarımı toparladım bu esnada hala konuşuyor ve eşime “karının ağzına bakarsan hakkımı helal etmem sana” gibi şeyler söylüyor.
En son baktı ben cevap vermiyorum “boşanacaksınız siz, sürmeyecek evliliğiniz” dedi. Bende “kına yakarsın o zaman” diyip çıktım evden.
eşim tüm bunlar olurken ilk olarak beni orada kalmam konusunda ikna etmeye çalıştı, işe yaramadı. Annesi “boşanacaksınız” derken annesini susturmaya çalıştı, yanlış konuşuyorsun falan dedi.
Biz eve geldik, eşim benimle konuşmuyor bende ona öfkeliyim açıkçası. Yarın tekrar gidecek ve yastığını salona götürmüş ben duştayken.
Sorum şu ki; kayınvalidesiyle konuşmayanların eşleriyle ilişkileri nasıl?
eşimle konuşmayı düşünmüyorum, ona çok kırgınım..
Eşinize kendinizi sakin bir zamanda güzel güzel anlatın, size tavsiyem. O da görüyordur annesinin taşkınlıklarını. Umarım halledebilirsiniz 
