- 29 Haziran 2025
- 42
- -23
- 1
- 26
- Konu Sahibi hndnnnnnnn
- #1
3 yıllık evliyim kaynanam beni ne sevebildi ne kabullenebildi ben ona sevdiğim adamın annesidir gözüyle bakarken o bana eldir el alemdr gözüyle bakıyor ne zaman beni görse laf sokma çabalarına giriyor arkamdan sürekli eleştiriyor ona iyilik yapsam gözüne gelmiyor sürekli kusur arıyor ve aramaya çalışıyor bu yüzdende çok huzurum kaçıyor mutlu olduğumu görünce hemen beni aşağı çekmeye başlıyor mutsuz edip ısrarla modunu düşürme çabalarına giriyor ve kaynanamla sürekli atışmalarimjz oluyor bu yüzden de eşimle aramda huzursuzluk oluşmaya başlıyor bu sefer ben kaynanamı eşime anlatmaya başlıyorum eşimde canı istese biraz arkamda var gibi görünüp yok oluyor istemesede zaten hiç arkamda olmuyor bu sebeple daha çok huzurum kaçıyor daha çok tartışma cikartasim geliyor annesine doğru düzgün bir laf bile anlatamıyor konuşamıyor korkuyor desem korkmuyor sanırım üzülmesine kıyamıyor ama bu sefer de en çok üzülen yıpranan kişide ben oluyorum tek başıma kalıp tek başıma kayınpederime veya aileden birine 2 saat laf anlatmak zorunda kalıyorum ki anlamıyorlarda zaten haklida olsam her zaman haksız taraf ben oluyorum eşim bile yeter artk laf söylesin ne diyorsa desin boşver boşver deyip duruyor ama nereye kadar boşver eşim desem eş değil doğru dürüst arkamda dağ gibi durabilecek bir adam değil ki zaten dağ gibi durduğunu da bir gün tam göremedim hep annesini düşünerek konuşuyor annesiyle aradan laf seçiyor konuşurken ama bana karşı da öyle değil kırıp dövüp dağıtıyor 3 yılda ne stresler altında olduğumu bir ben bir Allahım biliyor bazen çekip gidesim geliyor buralardan kaynanam ne huzur veriyor ne bırakıyor yuvamız da eşimle huzurlu olalım oğlunu değilde sürekli gelininin üzerine gidiyor düşman gözüyle bakıyor bir kere şefkat dolu gözlerle baktığını görmedim bazen başımı alıp kaçmak istiyorum ama çocuğum var 1 tanecik kızım o gözümün önüne geliyor kendimi öyle durduruyorum evimde ayrı aynı evde yaşamıyoruz eşimin ailesiyle evler karşı karşıya sizce ne yapmam lazım eşime soruyorum bana yol göstermiyor bu hengamenin içinden de çekip çıkarmaya çalışmiyor kayınpederim kaynanamın o kadar arkasında ki haklı da olsa haksız da olsa onu savunmak zorundayim derken bile benim eşim yine sesini çıkarmıyor kendimi üzüp harap etmekten çok büyük hastalıklara kapilacam diye çok korkuyorum kızım geliyor gözümün önüne ne yapmam gerekiyor bu durumlarda bari sizlerden biri bana bir akıl versin artık tahammülüm kalmadı kimseye lütfen bir akıl bir fikir vereniniz olsa kizlar ..
ben de mi sıkıntı var bilemedim 
aman sevmesin kaynana çok mu gerekli sevse ne sevmese ne oğlu sevmiş ki evlenmiş evim ayrı yolum ayrı. Hiç öyle kendimi sevdirme çabam yok
