Bundan 3 sene önceydi..
Ameliyat olacağım, ağır ve riskli bir ameliyat. Hastane çift refakatçi istiyor yanıma.
Kızım da daha çok küçük, 2 yaşında yaklaşık.
Birkaç ay evvel de eltim ameliyat oldu, basit bir ameliyattı, dikiş bile yok. O esnada kaynanasıyla küsler. Sebebi de elti hanım araba alırken, kaynanasından para istemiş. Borç da değil, yardım. Kaynanam parası olsa, sonuna dek döker oğluna ve gelinine. O öz oğlu çünkü. Benim eşim üvey oğlan. Eşimin annesi yurt dışında yaşıyor.
Kaynanası para vermeyince, gelin hanım küsmüş. Ameliyatını haber vermemiş, kaynanası da gidememiş. Sonradan barışmışlar tabi. Kaynana bi şekilde parayı bulmuş, eline saymış.
Neyse ben gittim, ricacı oldum kaynanamdan. Kızıma bakmaya kimse yok, ameliyat günü bakar mısın..
Sabırsız kadınım, sabredemem inan, dedi..
Bakmadı, kabul etmedi.
"E o zaman benim yanıma refakatçim ol, annem baksın kızıma" dedim. Tamam, dedi. Son dakikada telefon açıyor, biz hastanedeyiz düşünün.
"geliyim mi, napiyim" diye..
Eşim sinir oldu, "gelme" dedi.
O da gelmedi..

Ben eşime kızdım biraz, "yani kadının derdi gelmemek, sen ekmeğine yağ sürdün" dedim.
Bırak öfkeyi, gururun faydası yok. "gel" diyeceksin, maksat işimiz görülsün.
Neyse ameliyat bitti, kadın hastaneye ziyaret için bile gelmedi. Çok uzakmış.. E tabi vereceği taksi parasıyla gelinine bi don alır, mandal alır, ne biliyim alır bişey..

Aylar geçti, demez mi bir gün "ben size kırgınım, ameliyatta beni istemediniz" diye..
Yuh ya..
Ve herkese de böyle demiş, "beni istemiyor oğlum, varsa yoksa karısının ailesi" diye..
Açtım ağzımı yumdum gözümü.
"ben senden hesap sormuyorum, sen soruyorsun. aptal mı sanıyorsun beni" diye..
Sustu, mahcup oldu valla.. Hayret devam eder arsızlığa sanmıştım.
Veeee...
İŞTE BOMBA GELİYOR...
"Bak kızım, bak inşallah bi daha ameliyat ol, valla kesin gelicem, kimselere bırakmam, ben gelicem.."
Allahım naparsın bunu ya, naparsın..

