Aileler çocuklarının başka şehirde okumasını göze alıyorlarsa , sorumluluğunu da almayı bilmeliler .Kardeşi bile olsa hiç kimse 5 sene ona bakmak zorunda değil .Burada suç anne babalarda .Benimde çocuğum üniversiteyi bitirdi , hiçbir zaman ablamın veya bir başkasının yanında okur diye aklımdan bile geçirmedim .Kız veya erkek hiç fark etmez .Akrabalar maalesef büyükşehirlerde oturan yakınlarının evini sürekli kalabilecek bir yer olarak görüyorlar.Ama bu çok yanlış.Herkesin özel bir hayatı var ve hiç kimse bunu bozmak durumunda değil .Bu benim düşüncem .Bana göre ne kendi çocuklarımı başkalarına güvenerek şehir dışına gönderirim , ne de bana göndersinler isterim .Her insan belli bir süre sonra kendi kurduğu aileden sorumludur .
tam aklımdan geçenleri yazmışsın vallahi alkisalkisalkis
ben bunu anlayamıyorum arkadaşlar ölüm hastalık mecburiyet olur
bakıma muhtac küçük çocuk olur sokakta kalmış olur anlarım da
okuyacak çalışacak diye de kimse kimseye bakmak zorunda değil
yani o çocugun anası babası hayatta mı hayatta
e o halde ebeveyn olarak kendi sorumluluklarını yerine getirmek onların boynunun borcu
ama nedense bazı ailelerde kendi çocuklarını kardeşlerinin zimmetine geçirmek
onları zoraki ebeveyn kılmak bir kazanç bir mecburiyet gibi
bizim de başımızda var benzer bir durum
ben en başından karşıyım hiçkimse kusura bakmasın
okula da kıran girmedi ya okuyacaksa da ailesinin yanında okusun
ha illa baska sehırde baska okulda okuyacksa da bizahmet anası babası da buyursun
yaşamadan konuşması kolay
ne var eşinin kardeşi demek ya da kendi kardeşini yerine koyarak empati yapmak anlamsız bence
senelerce annem kayınlarıyla bir evde yaşadı bizzat yaşayarak gördüm bu durumun zorlugunu
babanem hayattayken annem yıkardı oğullarının çamaşırlarını
kendi kocasının bir gömeleğini ütülerken onların ütüsüne yetişemezdi
evin içinde bir pjamalarını giyip rahat dolaştıgını da bilmeyiz
herbişeyi ayrı dert valla kimse de eşinin kardeşi bilmem nesi diye çekmek zorunda değil
benim de kardeşim var aynı durum başta bahsettiğim hayatı şartlar dışında olsa
kendi kardeşimle de yaşamayı kabul etmem açıkcası
hele de kayınla yengenın, baldızla eniştenin aynı evde yaşaması
bana göre kabul edilir bişey değil
ölüm kalım hastalık öksüzlük muhtaclık dışında tabi