Kedi fobisi

belgarion .!.:

Ben çocukken çok korkuyordum ama sevmek de çok istiyordum, zamanla ona alıştıkça korkum geriledi o da bana alıştı. Küçük küçük dokundum mamasını verdim sevdim. Sevgi korkuyu yeniyor ama ne denli fobiniz olduğuna da bağlı belki bir noktada yardım gerekebilir

Genişletmek için tıkla...

kediannesi0 .!.:

İlk önce bunun bir süreç olduğunu kabullenmelisiniz ki -bence kabullenmişsiniz-
hemen alışıp, kucağınıza alıp bağrına basamazsınız bu bir gerçek.
Ben uzman değilim ama belki de yüzlerce kediyi beslemiş, büyütmüş, annesi ölmüş göbek bağı duran miniklere bakmış evinde 10 a yakın kedisi olan biri olarak kendi fikrimi size belirtmek isterim.
Öncelikle kendinizi hemen dokunmak zorundayım diye şartlamayın. Bunun zamanla oluşacağını söyleyebilirim. Her gün kendinizi hazır hissettiğiniz vakitlerde kafasına ufak ufak dokunmakla başlayabilirsiniz. Karnına dokunmamaya çalışın bu süreçte. İlk temasınız kafasıyla olsun. Biraz zaman geçince onun şirinliklerine dayanamayacaksınız zaten. Aynı oda da vakit geçirmeye çalışın. Eğer kediniz yavruysa işiniz çok daha kolay olacaktır.
Ayrıca bir kediye can olup, onu sahiplenip yuva olduğunuz için sizi çok tebrik ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Handelizm .!.:

Çok teşekkür ederim, sizin gibi tecrübeli birinden öneri almak büyük şans:) Ben zaten sokakta besleme yapıyordum elimden geldiğince. Oturduğum sitede de besleme yerlerimiz var ama eve almadan bu fobiyi aşamayacağımı anladım. Kedisi olan arkadaşlarım da sürekli olumlu şeyler söyledikleri ve enerjisinin çok iyi geldiğini söyledikleri için sahiplendim. Artık benimle. Belki yanına arkadaş bile eklenir kim bilir:) Dediklerinizi muhakkak uygulayacağım

Genişletmek için tıkla...

kediannesi0 .!.:

Kesinlikle enerjisi sevgisi çok başka.
O kadar iyi geliyorlar ki insanlara her duyguyu anlıyorlar üzüldüğünde yanına kıvrılıyorlar bir mırmır sizi mutlu ediyor
Çok güzel ömrünüz olsun birlikte ve evet inşallah arkadaşıda eklenir yanına

Genişletmek için tıkla...

Handelizm .!.:

Selam arkadaşlar. Uzun yıllardır süregelen ileri boyutta bir kedi fobim vardı. Bunun tek çözümünün kedi sahiplenmek olduğunu düşündüm, zaten hayvanları da çok seviyorum ama hiçbirine maalesef dokunamıyorum. Kedimi eve getirmeden veterinere götürdüm, dilinde yara vardı, enfeksiyon kapmış o sebeple klinikte yattı 3 gün ve bugün eve geliyor. Uzun uğraşlar sonucu ona dokunmayı başarabildim ama aynı evde nasıl olacak bilmiyorum şu an. Çok istiyorum onu seveyim, kucağıma alayım. Acaba diyorum kendimi hiç zorlamadan terapi alarak mı çözsem bu fobiyi. Terapi alıp fobisini yenen var mı? Onu çok sevdim, çok uysal ve tatlı bir kedi. Fakat biraz tedirginim. Bana önerebileceğiniz bir yol var mı? Alışana kadar ondan biraz kaçıcam gibi duruyor

Genişletmek için tıkla...

Handelizm .!.:

Selam arkadaşlar. Uzun yıllardır süregelen ileri boyutta bir kedi fobim vardı. Bunun tek çözümünün kedi sahiplenmek olduğunu düşündüm, zaten hayvanları da çok seviyorum ama hiçbirine maalesef dokunamıyorum. Kedimi eve getirmeden veterinere götürdüm, dilinde yara vardı, enfeksiyon kapmış o sebeple klinikte yattı 3 gün ve bugün eve geliyor. Uzun uğraşlar sonucu ona dokunmayı başarabildim ama aynı evde nasıl olacak bilmiyorum şu an. Çok istiyorum onu seveyim, kucağıma alayım. Acaba diyorum kendimi hiç zorlamadan terapi alarak mı çözsem bu fobiyi. Terapi alıp fobisini yenen var mı? Onu çok sevdim, çok uysal ve tatlı bir kedi. Fakat biraz tedirginim. Bana önerebileceğiniz bir yol var mı? Alışana kadar ondan biraz kaçıcam gibi duruyor

Genişletmek için tıkla...

takikgirl .!.:

Bu tam olarak benim şuan bile vücudum.diken diken oldu sokakta bi kediyi seveyim mama vereyim çok istiyorum ama binanın girişinde bile kedi olsa binaya giremiyorum. Açık kafelerde asla oturamıyorum. Hayatımı o kadar kötü etkiliyor ki.Evim yüksek giriş be arabaya atlayıp ordan camdan içeri girmiş o an kabu gibi sanki onu görür görmez kendimi odaya kitledim asla çıkamadım eşim ece gelene kadar.Keske ben de bu işi çözebilsem ama sokakta kedilerin yanından geçerken bile vücudum uyuşuyor.

Genişletmek için tıkla...

takikgirl .!.:

Şöyle düşünün aynı evde kalmaya ikna olacak kadar korkunuz yok gibi bu da çok güzel bi şey .İnşallah size can dostu olur korkunuz gecer

Genişletmek için tıkla...

sarahconnor .!.:

Sizi tebrik ediyorum
Çok mutlu olun beraber

Ben alışacağınızı düşünüyorum ama korkunuzu nasıl yenersiniz bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Handelizm .!.:

Çok teşekkür ederim Yavaş yavaş oluyor, önceden sokakta bile yanından geçemezdim ama gerçekten hayat zehir oluyor. Bir yerde oturamıyorsun edemiyorsun. Hayvanları bu kadar sevip de kendime bu eziyeti çektirmek istemiyorum artık

Genişletmek için tıkla...

minuit .!.:

Benim arkadaşım sizin gibiydi. Hatta onunki nefret seviyesindeydi Dışarıda yemek yerken vs yanına kedi geldi mi kıyamet koparıyordu o derece. Sonra oğlu yavru kediye denk geldi yalvar yakar eve aldı falan derken şimdi beraber uyuyolar emin olun ne olduğunu anlamadan asacaksiniz fobinizi.

Genişletmek için tıkla...

Handelizm .!.:

Selam arkadaşlar. Uzun yıllardır süregelen ileri boyutta bir kedi fobim vardı. Bunun tek çözümünün kedi sahiplenmek olduğunu düşündüm, zaten hayvanları da çok seviyorum ama hiçbirine maalesef dokunamıyorum. Kedimi eve getirmeden veterinere götürdüm, dilinde yara vardı, enfeksiyon kapmış o sebeple klinikte yattı 3 gün ve bugün eve geliyor. Uzun uğraşlar sonucu ona dokunmayı başarabildim ama aynı evde nasıl olacak bilmiyorum şu an. Çok istiyorum onu seveyim, kucağıma alayım. Acaba diyorum kendimi hiç zorlamadan terapi alarak mı çözsem bu fobiyi. Terapi alıp fobisini yenen var mı? Onu çok sevdim, çok uysal ve tatlı bir kedi. Fakat biraz tedirginim. Bana önerebileceğiniz bir yol var mı? Alışana kadar ondan biraz kaçıcam gibi duruyor

Genişletmek için tıkla...

Umberlee .!.:

Bir hayvanla özellikle kediyle birlikte yaşamak dünyanın en güzel şeylerinden biri bence. Yumuşacık tüyleri, pıt pıt atan kalbi, gırıl gırıl gırlaması.
Sevin o canı, çok iyi gelecek size.

Genişletmek için tıkla...