Bence hayvan sahiplenecek olan insanlar ilk önce ben bu hayvana yıllarca, ömrü bitene kadar bakabilir miyim diye kendine sormalı. Yarın birgün evlenirsen, taşınırsan, çocuğun olursa, vs vs olasılıkta bu hayvan dışarı mı atılacak? Benim için hayvan sahiplenmek çocuk yapmak gibi. Artık atılmayacak bir can alıyorsun, uzun yıllar sorumluluğunu taşıyorsun. Onların da psikolojisi var, terkedilmek bu hayvanları yaralıyor. O kadar çok bir hevesle alınıp sonra terkedilen, sokağa atılan hayvan var ki... Onlar ya bir olaya kurban gidip ölüyorlar, ya ne bileyim barınaklarda ölümü bekliyorlar...
Neyse, bu bir önsöz olsun. Siz böylesiniz demiyorum. Etraflıca düşünülmesi gerek diyorum.
2 kedim var. Kediler şahsına münhasır hayvanlardır. Canı isterse kendini sevdirir, canı isterse seni sever, canının istediği yerde yatar, vs. Kedilere pek hükmedemezsin. Bir laf vardır, sen kediyi sahiplenmezsin, kedi seni sahiplenir. :) Ayrıca evi de sahiplenir.
Kedi insanı eve bağlar. Kediyi köpek gibi arabaya atıp gezdiremezsin, tatile götüremezsin. O yüzden tatil planlarınızda evde kediye bakacak insan olması gerekir.
Benim hayvan sahiplerinde gördüğüm en büyük yanlışlardan biri de bu hayvanların doğalarını kabul edememeleri. Kedi kızarsa ısırabilir, tırmalayabilir. Hele kimi kediler çabuk kızıyor. Mesela benim kedilerimin biri öyle. Sevdirir kendini ama döner tırmık da atar. Biraz manyak. :) diğeri çok uysal. Artık bahtınıza ne çıkarsa. Kediler mobilyalara, koltuklara çıkar, ordan oraya atlar, canı ister tırnaklarını senin koltuğun üzerinde kaşır. Yani eşyanı tırmalar ve zarar verir. Canı isterse perdeni kemirir... vs. Tüy de döker. Bütün bunları kabul edebilmelisiniz.
Bakımı çok zor değil. Kendi kendini temizleyebilen ve kokmayan hayvandır kediler. Bir kere kumunu gösterirsin, o tuvaletini kuma yapar. Hergün kumunu temizlemelisin. Kediyi arasıra taramalısın. Aşılarını yaptırmalısın. Kedinin sağlığı için kısırlaştırmalısın. Evdeki yiyecekleri değil, kuru kedi maması yedirmelisin. Bütün bu saydıklarım para. Bütçe gerektirir.
Ben hep şunu derim. Kedili ev, küçük çocuklu ev gibidir. Gerçekten kediler çocuk gibi. Her şeyi merak eder, hoplar zıplar, bir şeylerin içine girmeye çalışır, bir şeye çarpar, devirir, kırar, döker,... Çok dikkat istiyor. Ev içi güvenlik önlemleri alınmalı.
İnsanlar gibi hasta olabilirler. İshal olur, her yere kaka yapar, kendi bacaklarından akar... Mideyi bozar, her yere kusar. Böyle ekstra iş çıkarabilirler size. Kimi kedilerin ilerleyen yaşlarda ciddi başka sağlık problemleri olabiliyor. Böbrek olsun, kanser olsun...
Her şeye rağmen ben kedi çok seviyorum. İnsana iyi geliyor. Ama bütün olumlu olumsuz özelliklerini tartıp karar vermek lazım. Ben iyisiyle kötüsüyle aklıma gelenleri yazdım.
ev bizim değil de onun gibi, gece hiçbir kapıyı kapattırmaz her yerde gezer.. gelip yanınızda uyur ama sıkıntılı tarafı gece burnunuzun üzerine gelip oturabilir, o derece rahattır 
