- Konu Sahibi Dou_You_Wanna
- #1
Moralim öyle bozukki arkadaşlar.. Konu abim... Abim kronik böbrek yetmezliği hastası. Nakil olmuştuk. Ama 13 senedir yeniden diyalize giriyoruz. Bu süre zarfında içine kapandı, kız arkadaşı hiç olmadı. Evden dışarıya çıkmadı çıkarkende çok ağır panik atalar yaşadı vs.. Öyle zorlu bi süreçten geçtikki.. Hep abimle omuz omuzaydım hepde öyle olucam Allahın izniyle.. Ama şimdi.. Evet şimdi erşey değişti. Abim panik atağını yendi. Artık çok rahat dışarı çıkıyor. İçine kapanık değil ve BİR KIZ ARKADAŞI VAR
Bunu bana söylemeye çok çekindi. Ben de hiç üstelemedim. Ama 1 aydır çok mutlu bir ilişkisi var. Ama abimin kafasında kurduğu şeyler onuda o kızıdayiyip bitiriyor. Kızla beni tanıştırmadı. Tanışmış olsak çok destek olucam o kıza ama işte.. Abim sağlık problemlerinden dolayı dün gece o kızdan ayrılmış!!! Ben zaten o üzülmesin diye çıkıyorum vs diyerek.. VE KIZ ABİME KÖR KÜTÜK AŞIK!!!! Abimin bugün bana söylediği şey.. " O gözü kör aşık, ben manttıklı ayağı yere basan adam" Bu olay çok koydu bana. Kendi abim böyle yapıyosa, elin oğlu niye yapmasın ki?


