- 5 Nisan 2012
- 1.628
- 857
- 123
- Konu Sahibi prettywoman89
- #1
Arkadaşlar, içinden çıkamadığım zaman buraya yazıyorum çevremdeki insanlara anlatamadıklarımı, bir konum daha vardı kardeşlerim ve babamla ilgili içimi dökmüştüm. Annem rahmetli üvey annem var. Çok küfrettiği zamanında evinde istemediği için ben kaçarak evlendim, sonra gene de ben evladıyım dedim babamdan üvey annemden özür diledim barıştık. Üvey annemle babam arasında huzursuzluk arttıkça kardeşlerim bende kaldılar ve eşim asla şikayet etmedi, sen anneleri sayılırsın iyi yapıyorsun dedi. Haksız bir konuda beni ve eşimi suçladıkları hatta boşanmam için iknaya çalıştıkları için ben çok kırgınım. Eşim için de benim evime giremez diye defalarca söyledi babam, ayrıca babam kendi ailesiyle görüşmez annemin de kimseyle görüşmesine izin vermezdi, üvey anneme de aynı konularda pek çok kez baskı yaptı. Ben artık katlanamadığım için uzak durayım dedim. Kardeşlerim her konuda babamın tarafını tuttular hatta onlardayken, tartışma olduğunda burası senin evin değil babamın evi , seni babama şikayet ederim dedi ortanca kardeşim ki en çok buna kırıldım. Hayat bu gerçekten boşanıp da gelebilirdim vicdanlarının olmadığını gördüm. Ben kendi evimde bana çok kez karşı çıktıkları halde bu lafı demedim, yanlış anlarlar diye sustum, eşime dahi tartışmaları söylemedim ki biz kardeşiz ama o yanlış anlar konu uzar diye.
Esas konu şu, çok uzadı eski konuyu bilmeyenler olabilir diye yazdım, üvey annem sürekli gel en kötü akrabalarda kalırsın der, babam eşin olmadan gel diyor bayram tatil gibi zamanlarda. Eşimi istememeleri ve benim kırgınlıklarım sebebiyle çocukla gelemem zor olur deyip geçiştiriyorum. Ben hala bir özür bekliyorum belki, üzerinden 2 sene geçecek.Onlar aramasa da bir hal hatır sorarım kırgınlığım olsa da. İlerde düzelecekler belki diyerek. Fakat her konuşmam da farkettiğim önemsemiyorlar ben aramasam dönmüyorlar,hem oğlumun hem de benim hasta olduğumu söylediğim halde aramamışlardı mesela, demek ki ölsem de düşünmeyecekler dedim eşim de üzülme takma kafana diyor. Kimseye fazla değer verilmeyeceğini öğrendim ama tamamen kesmeli miyim üzülmemek için, sosyal medyadan sildim, telefondan dahi silmek istiyorum. Geçici bir durum mu bilmiyorum ama yoruldum sizce doğru mu olur benim iletişimi kesmem? Birşey söylüyorum, senin hayatın rahat tabi konuşuyorsun gibi laflar ediyorlar, tek başına çocuk büyüten arkadaşlar ne kadar rahat olabileceğimi tahmin eder. Babam da eşinle gideceksen bizi unut tek başına büyüteceksin çocuğu ona göre düşün demişti, benim çocuğum ben bakmakla yükümlüyüm dedim sustum. İnsanları çok zor silerim, fakat ciddi ciddi düşünüyorum artık hiç yoklarmış gibi yaşamayı. Cevaplarınız için teşekkür ederim.
Esas konu şu, çok uzadı eski konuyu bilmeyenler olabilir diye yazdım, üvey annem sürekli gel en kötü akrabalarda kalırsın der, babam eşin olmadan gel diyor bayram tatil gibi zamanlarda. Eşimi istememeleri ve benim kırgınlıklarım sebebiyle çocukla gelemem zor olur deyip geçiştiriyorum. Ben hala bir özür bekliyorum belki, üzerinden 2 sene geçecek.Onlar aramasa da bir hal hatır sorarım kırgınlığım olsa da. İlerde düzelecekler belki diyerek. Fakat her konuşmam da farkettiğim önemsemiyorlar ben aramasam dönmüyorlar,hem oğlumun hem de benim hasta olduğumu söylediğim halde aramamışlardı mesela, demek ki ölsem de düşünmeyecekler dedim eşim de üzülme takma kafana diyor. Kimseye fazla değer verilmeyeceğini öğrendim ama tamamen kesmeli miyim üzülmemek için, sosyal medyadan sildim, telefondan dahi silmek istiyorum. Geçici bir durum mu bilmiyorum ama yoruldum sizce doğru mu olur benim iletişimi kesmem? Birşey söylüyorum, senin hayatın rahat tabi konuşuyorsun gibi laflar ediyorlar, tek başına çocuk büyüten arkadaşlar ne kadar rahat olabileceğimi tahmin eder. Babam da eşinle gideceksen bizi unut tek başına büyüteceksin çocuğu ona göre düşün demişti, benim çocuğum ben bakmakla yükümlüyüm dedim sustum. İnsanları çok zor silerim, fakat ciddi ciddi düşünüyorum artık hiç yoklarmış gibi yaşamayı. Cevaplarınız için teşekkür ederim.
Son düzenleme:
