Kendi annemle çocuk bakımı

bernaayaz .!.:

Sizin bebekliğiniz, çocukluğunuz zor mu geçmiş? Yalnız mı bakmış, maddi veya manevi başka bir zorluk mu çekmiş? Benzer bir şey benim de başıma geldi. Bebeğim doğunca aynı şehirde yaşayan annem bize kalmaya geldi. Bebeğe elini süremezdi, bakımı bendeydi. Sık sık uzun yürüyüşlere giderdi, ben of desem dakikalarca kendi çektiği zorlukları anlatır (seni anlıyorum demek için güya) beni iyice çökertirdi. Kendimi onu teselli ederken bulurdum. Çocuk uyurken eczaneye gitmem gerekince stresten ağlayacak gibi olurdu. 1 ay olmamıştı ne zaman döneceğim evime derdi. 32. günde döndü ve sonrasında haftada 2-3 saat görüştük. Eşim göreve şehir dışına giderdi ben 6 aylık bebekle günlerce tek kalırdım çünkü annem bana iyi gelmiyordu. Sonra sonra ben aslında bakardım da siz benim yöntemlerimi beğenmiyordunuz, emzik vermiyordunuz (ilk 6 gün vermedik) vs dedi... Ben bu tavrının kendi çocuklarına tek bakarken yaşadığı zorlukların bıraktığı iz olduğunu düşünüyorum. Yenidoğan bebeği görünce adeta baştan yaşadı her şeyi ve kaldıramadı. Sizinki gibi aramız bozulmasın diye ben ilk aydan sonra ilişkiyi haftada bir birkaç saat görüşme seviyesine indirdim. Sizin böyle bir imkanınız yok ve aylardır çatışıyorsunuz. Bunlar dezavantaj tabi ama çocuk bakımı konusunda hiçbir beklentiniz olmasın ve olmadığını da açıkça söyleyin. Diğer kardeşlerinizde daha uzun kalma imkanı olamaz mı? Benim oğlum artık 2 buçuk yaşında. Şimdi her şey daha normal. O zamana kadar aranızın temelli bozulmaması için araya mesafe koyacak bir yok deneyebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

perdono pero no olvido .!.:

Bence annenizden bebek bakmasini beklemeyin. Ama yemekleri o yapsin bence.
Bebekten sonra anneler olarak cok hassas oluyoruz ve istemeden etrafimizi bunaltiyoruz. Bunu fark ettigim an daha rahat olmaya karar verdim ben

Genişletmek için tıkla...

saruras .!.:

Ya aksine en rahat beni büyütmüş ben en küçük çocuğuyum ve beni emzirir ablamlara abimlere verir onlar oynatırlarmış beni. Ve o dönem ben doğduğum gibi ev almışlar maddi anlamda baya iyilermiş… Diğer çocuklarında uzun kalma imkanı yok çünkü onlara gittiğinde salonda yatıyor müsait odaları yok ve ben babam vefat eder etmez başka eve geçtim sırf onu yanıma almak için ona oda yaptım. Aramız çok iyiydi. Bebekten sonra ne olduysa oldu bende anlamadım. Benim her lafıma alınır kırılır oldu. Kapıyı çarpıp gitmelere başladı . 2 tane çocuk büyütüyor gibi hissediyorum zaten bunalıyorum bi de annem üstüme geliyor.

Genişletmek için tıkla...

bernaayaz .!.:

Siz değilse de abla veya abinizi büyütürken zorlanmış olabilir. Böyle bi travması olmasa dahi toplumda özellikle anneanneler üzerinde torun bakmaları yönünde inanılmaz bir baskı var. Ben de bunu çocuk az büyüyüp parka düzenli gitmeye başlayınca anladım. Annen öldü mü diyenler, niye bakmıyor aynı şehirdeyse diye kınayanlar... o da içinden bu baskıyı hissettiği ama yapmak da istemediği için daralıyor olabilir. sebep ne olursa olsun açıkça konuşmak ve sınır çekmekten başka çare yok.

Genişletmek için tıkla...